Praktijkervaring Skoda Yeti: een echte voorloper

De Yeti mag dan zo’n 35 centimeter korter zijn dan een Octavia Combi uit dezelfde jaren, onder de motorkap vind je wel dezelfde motoren. Instapmotor is de 1.2 TSI met 105 pk, dat via de 1.4 TSI (122, 125 of 150 pk) oploopt tot de 160 pk sterke 1.8 TSI 4x4. Diesels met vermogens tussen de 105 en 170 pk zijn er natuurlijk ook, al zijn die nu minder relevant. 

Yeti, een praktische cross-over? 

De Skoda Yeti is dus flink korter dan een Octavia, maar hij heeft wel een aangenaam vierkante koets. Een goed recept voor veel ruimte, toch? “Ruim genoeg voor ons gezin van drie personen”, vindt in elk geval de eigenaar van een Yeti uit 2014. “Ook achterin is genoeg hoofd- en beenruimte beschikbaar voor langere mensen. De kofferbak is rechthoekig van vorm en heeft minimaal 405 liter.” 

Ook een 1.8 TSI 4x4-rijder is tevreden met de ruimte. “De bagageruimte is iets meer dan 400 liter en dat schijnt gemiddeld te zijn, ruim voldoende voor dagelijks gebruik. De interieurruimte is een ruime plus. Wij zijn beiden gemiddeld van lengte (1,80 meter) en dan kun je nog echt prima zitten op de achterbank. De hoofdruimte is helemaal goed geregeld.” 

Ook op niet alledaagse zaken heeft de Skoda Yeti een antwoord, zo blijkt. “Laatst nog een kast met een lengte van 2,30 meter. Met de bijrijdersstoel achterover geklapt paste het lange pakket geheel in de auto, met de achterklep dicht”, aldus de eigenaar van een 2010-Yeti. “Zeer handig is ook dat de uit drie gedeeltes bestaande achterbank eenvoudig is weg te klappen door alleen aan een hendeltje te trekken.” 

Tegenover deze positieve reacties staan ook een aantal kritischer ervaringen. “De Yeti is beroemd om zijn binnenruimte en vele handige vakjes”, schrijft een Yeti 1.2 TSI-rijder. “Beide vielen me tegen. Het 'hok' achter de voorstoelen is niet erg groot. De andere auto in de huishouding, een Toyota Picnic van 1999, doet bij ongeveer dezelfde buitenafmetingen veel ruimer aan. Er zijn wel veel vakjes, maar die zijn allemaal erg klein. Het tunnelbakje stelt ook weinig voor.” De flexibiliteit laat volgens deze rijder ook te wensen over. “De achterstoelen zijn loodzwaar. Die haal je er niet even met één hand uit voor een expeditie naar Hornbach. Gesteld al dat je zou weten waar je die stoelen moet laten.” 

Ook een Yeti 1.4 TSI Ambition-bestuurder is niet laaiend enthousiast. “De ruimte achterin valt me een beetje tegen”, meldt hij. “In de Seat Leon zat achterin meer beenruimte. Ook vind ik de ruimte in de kofferbak niet overhouden, zeker met het reservewiel dat onder de afdekplaat zit.” 

En het meubilair? 

Voor het vervoeren van meubilair blijkt de Yeti dus wel geschikt, maar hoe zitten de standaard aanwezige stoelen? “De stoelen zitten goed en geven een goede ondersteuning”, luidt de duidelijke beoordeling van een Yeti 1.2 Ambition-eigenaar. “De stoelen zijn stevig, niet te klein of te kort uitgevallen en zitten prima”, aldus de eigenaar van een Yeti in Elegance-trim. Ook een Yeti Outdoor-rijder is te spreken over de stelmogelijkheden en het comfort van de voorstoelen. 

De eigenaar van een Yeti in Greentech Ambition-trim is minder gelukkig met de zitpositie. “Ik had het prettig gevonden als het stuur iets meer naar de bestuurder toe had kunnen worden getrokken”, schrijft hij. “Ik kom voor mijn gevoel net een paar centimeter te kort. Ik heb het stuur nu maximaal naar me toe staan.” Tot slot vindt de eigenaar van een Yeti 1.2 TSI Active de stoel zelf net niet fijn. “De zitting van de stoel is voor mij te vlak, waardoor ik langzaam onderuit glijd. Eens kijken of er niet een blokje onder kan worden gemonteerd.” Of de stoelframes uiteindelijk echt zijn opgehoogd, vermeldt het verhaal niet. 

Rijden met de Yeti 

Over het weggedrag van hun Yeti zijn rijders overwegend positief. Zo schrijft de rijder van een 1.2 TSI Active Plus het volgende: “De wegligging is erg goed: zeer strak sturen en heel weinig overhellen in de bochten.” Ook de rijder van een gefacelifte Yeti ervaart de beleving als positief. “De facelift heeft niet geleid tot aanpassingen van het onderstel. Comfort (Duits, dus een beetje stug) en rijgedrag (helt niet over in de bochten) zijn gewoon goed.” 

“Alleen maar rozengeur en maneschijn dus?” leeft de eigenaar van een Yeti 1.2 TSI Active zich in in zijn  lezers. “Nee. De vering doet 4x4-achtig aan, wat natuurlijk geen toeval is. Kleine oneffenheden zoals wegmarkeringen en klinkers worden sterk doorgegeven, zowel wat het gevoel als wat het geluid betreft. De wielophanging lijkt erg hard, zowel wat de ophanging als wat de schokbrekers betreft.”  Er staat wel iets tegenover: “Grote hobbels zoals drempels worden prima genomen: soepel en zonder op de aanslagrubbers te bonken.” Je ziet: maar weinig eigenaren gaan in op de rijeigenschappen van hun Yeti. Daardoor gaan we er maar voorzichtig van uit dat de gekozen onderstelafstemming goed bij de doelgroep past.  

Een 1.2 TSI-rijder merkt tevens op hoe goed de instapmotor bevalt. “De 1.2 TSI (105 pk) is een enorm prettige motor, die voldoende krachtig is om de Yeti vlot door het verkeer te laten gaan. Met een langdurige historie als dieselrijder is het prettig dat de motor al bij 1500 toeren zijn maximumkoppel levert en daardoor een prima souplesse biedt over een groot toerenbereik.” 

Voor wie benieuwd is naar het verbruik van de Skoda Yeti: dat onderzochten we al eerder in het artikel ‘Praktijkverbruik Skoda Yeti’ 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Ook als het gaat om onderhoudszaken zien we eigenaren relatief weinig problemen melden. Het betekent niet dat een Skoda Yeti zonder zonden is, want problemen zijn er wel degelijk. Een aantal 1.2 TSI-rijders meldt dat de distributieketting al voor of tegelijk met de eerste onderhoudsbeurt is vervangen.  

Een rijder bij wie de ketting al vroeg werd vervangen, meldt iets later nieuwe problemen. “De betrouwbaarheid heb ik verlaagd naar drie sterren. Ik heb een motorstoring gehad vanwege een kapotte bougiekabel, volgens de wegenwacht een vaak voorkomend probleem. Verder kreeg de auto last van een vage trilling bij acceleratie rond 2000 toeren. De oorzaak is volgens dealer niet te vinden. Dat blijft vreemd.” Zo’n 40.000 kilometer later speelde opnieuw een bougiekabel op, waarna de hele set is vervangen. 

Een rijder meldt beginnende roest aan de portieren, maar daarover lezen we bij anderen niets. Ook krakende deurrubbers bij warm weer lijken een unieke klacht. Een 1.8 TSI-rijder (inderdaad, díe 1.8 TSI) meldt dat de auto wel een slokje olie lust, zeker als er een caravan wordt getrokken. 

De Skoda Yeti is dus geen probleemloze auto, maar het lijkt erop dat de belangrijkste problemen al in de kiem zijn gesmoord. Wat overblijft, is een best praktische auto, die al duidelijk meer cross-over- dan MPV-trekken heeft. Want laten we wel wezen: een cross-over heeft misschien wel een bovengemiddeld volume, gigantische praktische voordelen ontbreken meestal. Ook al heb je daar in de praktijk niet veel aan, het maakt de Yeti wel tot een echte voorloper.