Praktijkervaring Mazda 2: langlopend kleintje door ogen van gebruikers

Wat in vergelijkende tests opvalt is Mazda’s vasthoudendheid. Of noem het eigenwijsheid, als je wilt. Want ook anno 2024 vind je in de Mazda 2 geen compacte turbomotoren. Het maakt niet uit of je voor een benzine met 75, 90 of 115 pk kiest of voor een diesel, de motorinhoud was en is altijd 1,5 liter en wordt altijd verdeeld over vier cilinders. Uitzondering op deze regel is de Mazda 2 Hybrid, maar dat is sowieso een geval apart. Dit hybride broertje heeft, behalve compleet afwijkende techniek, ook een ander koetswerk. Jawel, als je héél goed kijkt ontwaar je daarin nog enigszins de contouren van een Toyota Yaris. Aan reviews van deze Toyota besteedden we al eerder aandacht, in dit artikel gaat het over de échte Mazda 2. 

Is de Mazda 2 ruim? 

Als je weleens vergelijkende tests gelezen hebt weet je dat het antwoord ‘niet per se’ is. “Voor de ruimte koop je geen Mazda 2”, onderschrijft de eigenaar van een Mazda 2 uit 2019 die bevinding. “Met mijn 1,81 meter en zitpositie vrij dicht op het stuur kan ik achter mijzelf zitten, maar de ruimte houdt niet over.” En de kofferbak dan? “De bagageruimte is duidelijk groter dan die van de Mitsubishi Space Star, maar haalt het niet bij de jongste Clio van Renault.” 

Daar staat wel iets tegenover, meldt een langere bestuurder. “Ik zit met mijn 1,94 meter goed in de auto en heb nog zat hoofdruimte over”, schrijft hij. Wanneer er passagiers mee moeten wordt het inschikken. “Een volwassen persoon kan niet achter mij zitten. Ik moet dan mijn bestuurdersstoel eventjes naar voren trekken.” 

Op de inhoud van de kofferbak is weinig kritiek, maar meerdere rijders melden dat-ie niet erg toegankelijk is. “Ja, dat is wel even een dingetje”, schrijft de eigenaar van een Mazda 2 uit 2016, “hij is erg diep en heeft een hoge tildrempel. Dat is voor kleine mensen niet echt handig.” 

En hoe zit ’t met de zit? 

Voorin heb je dus ruimte zat, achterin wordt het wat krapper. Over het comfort van de stoelen zijn de meningen verdeeld. “De 2 is mij door de jaren heen prima bevallen”, schrijft de berijder van een SkyActiv-G 115 SkyLease GT. “Nu, na 5 jaar, wordt de bestuurdersstoel wat minder, maar met mijn 1,85 zat ik er altijd prima in. Op lange afstanden miste ik wel wat neksteun.” Ook een andere rijder kan wat meer steun gebruiken. “De nadelen vond ik het mindere comfort op de lange ritten, de stoelen en de steun in de bovenrug.” Een Mazda 2 diesel-rijder is het daar niet mee eens. “Wij hebben de stoelen als erg comfortabel ervaren en ook na 1.000 km rijden hadden we geen last van rug of benen. Het is erg prettig reizen in deze auto.” 

Infotainment en bediening 

Je las het al eerder, eigenwijsheid. Ook als het gaat om infotainment vaart Mazda een eigen koers. De volgende berijder beschrijft hoe dat in zijn werk gaat. “Het infotainmentsysteem bevalt me werkelijk prima, vooral de bediening via de grote draai/drukknop op de middenconsole is echt super!” En nu het eigenwijze. “Tijdens het rijden wordt het touchscreen uitgeschakeld, maar dat mis ik geen moment. Sterker nog, wanneer het touchscreen wel beschikbaar is (bij stilstand), dan gebruik ik nog steeds de commander!” 

Het blijft niet bij één lyrische reactie. Nee: “Het MZD-systeem van Mazda is echt geweldig”, schrijft een andere enthousiaste gebruiker. “In welke andere auto in het B-segment vind je zo’n mooi bedieningspaneel tussen de stoelen? Wijst zich vanzelf, alles werkt makkelijk en je hebt het systeem snel door.” Op de software heeft hij nog wel wat aan te merken. “Wat mij wel opvalt is dat de navigatie soms een (voor mijn gevoel) erg onlogische route kiest. Waarom stuurt hij mij de snelweg af, om vervolgens 10 km door een paar dorpjes heen te gaan en vervolgens weer diezelfde snelweg op te sturen?” 

Rijden met de Mazda 2 

Dan het rijden, een ander punt waarop Mazda traditioneel scoort. Zo ook hier. “De auto rijdt heerlijk, ze wil graag bochten maken en blijft daarbij heel stabiel”, schrijft de bestuurder van een Mazda 2 SkyActiv-G 90 Sport Selected. Een aandachtspunt: “Stuurbekrachtiging is even wennen, je verliest toch het mechanische, verfijnde gevoel in je stuurwiel. De vering is wat stug maar niet oncomfortabel.” De berijder van een 2 in GT-M-trim onderschrijft dit volledig. “De Mazda 2 is een genot om mee te rijden. Ik had ook niets anders verwacht omdat mijn vorige Mazda 3 ook een fun-car was. Lekker compact, wel wennen in het begin. De auto stuurt direct en is iets strak geveerd.” Ook de berijder van een 2 SkyLease GT is enthousiast. “De schokbrekers staan relatief stug zonder het gevoel te hebben dat je over de weg stuitert. Deze heeft 16-inch velgen, dus de goedkopere versies zullen nog wat meer demping ervaren. Hij ligt heerlijk in de bochten, iets waar de recensenten eerder al de nieuwe 2 om prezen.” 

De eigenaar van de SkyActiv-D is eveneens enthousiast. “Er is al veel over geschreven, maar ook als diesel is de 2 een heerlijk autootje om te sturen! De heerlijke scherpe besturing en het prettige, stevige onderstel, geven een sportief, maar nog altijd comfortabel rijgevoel. Het geheel voelt heel stevig en solide aan. Het geeft veel vertrouwen in de auto en de veiligheid op de weg. Op- en afritten van de snelheden stuur je in en de auto volgt onverstoorbaar de rest van de bocht.” Terloops vergelijkt hij hem met zijn vorige auto. “Hier voelt hij echt een halve klasse hoger dan de Polo (1.2 Bluemotion) die ik gereden heb! Daar stuurde je in een richting die je wilt en de auto ging ongeveer daarheen. De Mazda gaat precies daarheen waar je op mikt. Heerlijk!” 

Er zijn maar weinig modellen waarbij gebruikers aandacht hebben voor het gevoel dat de handgeschakelde versnellingsbak geeft, maar bij de Mazda 2 lezen we het vaker. “De versnellingsbak is enorm direct”, schrijft bijvoorbeeld de SkyLease GT-rijder. “Volgens de verkoper is deze afgeleid van de MX-5, en wat mij betreft een reden om altijd voor handgeschakeld te kiezen! De koppeling is soepel en grijpt netjes aan. Mijn favoriete versnellingsbak van alle auto's die ik gereden heb.” 

Op toeren houden 

Als het om sturen gaat doet de Mazda 2 ’t dus goed, maar dat betekent niet dat er geen kritiek is. “Het windgeruis is bijvoorbeeld iets wat ik op de snelweg meer merk”, schrijft de eigenaar van een vroege Mazda 2 Intro Edition uit 2015. “De motor houdt zich prima, maar die wind kan soms behoorlijk opspelen. Ik moet de speakers soms flink opschroeven, zeker in vergelijking met rijden binnen de bebouwde kom.” Tevens stipt deze rijder een punt aan dat je zowel negatief als positief kan uitleggen. “De motor is zeer stil, bij een snelheid van 100 km/h draait de motor slechts op 2.200 toeren wat zeker niet verkeerd is voor een auto met vijf versnellingen.” De keerzijde: “Het vroeg schakelen en rijden met lage toeren brengt me bij een nadeel van de Mazda 2. Hij voelt erg traag aan bij een laag toerental.”  

De opmerking over het windgeruis lezen we niet vaker, afrolgeluiden worden vaker als storend ervaren. De toerenhonger van de motor wordt breder gedeeld, zoals ook de volgende 90 pk-rijder deelt. “Deze versie heeft 90 pk, wat voor dagelijks gebruik voldoende lijkt. Het is duidelijk een motor die bedoeld is om in lage toeren te houden. De computer geeft op het dashboard aan wat de optimale versnelling is, en laat je liefst niet boven de 2.000 tpm komen. 60 in z'n 5e versnelling is niet vreemd voor deze 2.” Ook hier weer de keerzijde: “Deze zuinigheid komt wel met een prijs. Onder de 2.500 toeren gebeurt er weinig tot niets. Wil je plots accelereren, bijvoorbeeld bij inhalen, dan moet je echt terugschakelen. Boven de 3.000 toeren komen de 90 paarden wel tot leven.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Nu zijn we aangekomen bij voor velen het interessantste onderdeel van dit artikel. Maar wees gerust, na alle duidelijke plussen en minnen blijkt de Mazda 2 nog één belangrijke plus te hebben: zijn betrouwbaarheid. Een occasionkoper is vrij kort van stof. Na aanschaf bij 41.270 km plaatst hij bij 66.000 kilometer een update met de titel ‘top’. Met de teller op 73.000 klinkt ‘nog steeds tevreden’ en bij 100.000 kilometer simpelweg ‘hetzelfde’. De inhoud: ‘geen problemen, doet wat hij moet doen.’ 

Ook andere reviewers geven vooral aan hoe weinig bijzonderheden er zijn, al gaat het bij één berijder toch niet helemaal goed. “Na ruim anderhalve week bij de dealer te hebben gestaan vanwege de 3e noodloop heb ik de auto gisteren weer opgehaald. Een van de verstuivers had veel vervuiling en voor de zekerheid zijn alle verstuivers vernieuwd. Dat zijn geen halve maatregelen.” De waarschijnlijke oorzaak van deze malheur: “Deze auto is zeer jong, maar heeft een bijzondere achtergrond. Ze heeft door omstandigheden langdurig stilgestaan voor ik hem kocht. Dat, in combinatie met (waarschijnlijk) die akelige E10 in de tank, heeft het brandstofsysteem vervuild met water en gom en met de verstuivers als bottleneck. Zo kan zelfs een auto waarover je bijna geen storing kunt vinden op het web toch worden geveld.” Na het vervangen van de injectoren meldt deze berijder geen problemen meer. 

Hoe meer kilometers, hoe mooier wij bij AutoWeek dat vinden. Echte ‘highmilers’ vinden we niet in onze reviews, maar één rijder meldt vlak voordat het ‘klokje rond’ gaat: “De teller staat nu op 98.500 km en hij rijdt nog precies zoals in het begin. Geen rammeltjes, piepjes of loszittende onderdelen.” Wel meldt hij het enige probleem waarover we meer lezen: “De software heeft nog wel eens een ‘hickupje’. Staat bij mij op Nederlands ingesteld en soms springt het ineens naar Engels. Dat is tot nu toe vier keer gebeurd.” 

Al met al lijkt de keuze van Mazda om de 2 nog even aan te houden goed verdedigbaar. Ook al is-ie voor achterpassagiers niet erg ruim en is de kofferbak lastig toegankelijk, daarbuiten doet hij vooral veel goed en blijkt hij behoorlijk degelijk en betrouwbaar. Vind je het niet erg om de 1,5-liter viercilinder op toeren te houden, dan kom je vlot vooruit. En dat met een, zoals we al eerder concludeerden, heel redelijk branstofverbruik.