Test: Peugeot 308 1.5 BlueHDI 130 Allure (2019)

Nog niet zo lang geleden zagen veel merken de dieselmotor als een uitstekende manier om aan de strenger wordende CO2-wetgeving te kunnen voldoen. Een diesel stoot immers minder kooldioxide uit en dankzij de technologische ontwikkeling van de afgelopen twintig jaar kunnen andere schadelijke stoffen, waar dieselmotoren vaak juist meer van uitstoten, grotendeels worden teruggedrongen. De recente commotie bij Volkswagen en andere fabrikanten, die in verschillende mate de theorie van de praktijk scheidden door middel van frauduleuze software, heeft de redding van voorheen echter in het verdomhoekje geplaatst. Of diesels feitelijk nu wel of niet vervuilender zijn, doet er niet meer toe, want er hangt al een zweem van viezigheid omheen. Ondertussen heeft Peugeot een nieuwe diesel aan het gamma van de 308 toegevoegd.

De HDI geeft weinig reden tot klagen. Hij voelt aan als een voldoende potente auto, die vooral in het middengebied meer dan adequaat presteert en niet vervelend klinkt. De transmissie schakelt niet zo strak en wat rubberig. Niet per se onprettig, maar schakelplezier ontbreekt in de Peugeot. Hetzelfde gaat op voor het onderstel, zonder dat dat heel negatief uitpakt voor de 308. Peugeot heeft bij de ontwikkeling gekozen voor een comfortabele afstelling, waarbij oneffenheden moeiteloos worden opgevangen door de soepele veren en schokdempers. Hoewel het onderstel mechanisch vrij simpele techniek bevat, valt er op het rijden niet heel veel af te dingen. Natuurlijk rolt de koets wat om de lengteas bij het insturen van een bocht en duurt het even voordat de auto zichzelf in een bocht zet. Daarna ligt de Fransman echter goed op de weg en laat hij zich niet snel van zijn stuk brengen, ook niet wanneer je plotseling besluit gas te lossen. Alleen het kleine stuurwiel vraagt wat gewenning, aangezien het door de kleine diameter al heel snel voor een vrij grote stuuruitslag van de wielen kan zorgen. In het begin stuur je daardoor vaak net wat te ver in, maar dat houdt vanzelf op.

Goedkoop head-up display

Aangezien de 308 vrij kort is, zou je weinig bagageruimte verwachten, en hoewel de Fransman daar inderdaad niet zo riant mee is, valt het eigenlijk best mee. Alleen jammer dat er een aardige tildrempel voor zit. O, en dat er wat ruimte op de achterbank ontbreekt, want dat blijft de zwakke plek van de huidige 308. Zelfs de knieën van personen met benen van normale lengte prikken in de stoel voor hen. Hoewel de hoofdruimte wel een voldoende scoort, kan dat het gebrek aan beenruimte niet compenseren. De hoofdprijs voor praktische inzetbaarheid gaat zeker niet naar de 308. Voorin valt er ook nog wel wat af te dingen op de Peugeot. Over het kleine stuurwiel met de klokken erboven is al veel gezegd. Het idee is dat je je ogen minder ver van de weg hoeft te halen en dat het dus een goedkoop alternatief voor een head-up display vormt. Niet iedereen zal er fan van worden, maar het hoeft geen nadeel te zijn. Het tergend traag reagerende touchscreen waarin Peugeot alle functies heeft verstopt, is dat wel. Regelmatig moet je te lang wachten voordat er iets gebeurt en omdat ook basale functies zoals de airco erin zitten, loop je te vaak tegen de beperkingen van het systeem aan. Dat de rustige, minimalistische styling van het dashboard niet snel blijkt te verouderen, kan het concept als geheel niet redden. Hoewel de 308 nog 
allerminst verouderd oogt, gaat het model toch alweer sinds 2013 mee en daarmee beginnen de jaren toch een beetje te tellen. Reden dat het merk enige tijd geleden een facelift heeft doorgevoerd, waarbij onder andere de veiligheidssystemen werden aangevuld. Verkeersbordherkenning, adaptieve cruisecontrol met automatisch noodremsysteem, een rijstrookassistent en een dodehoeksensor zijn allemaal verkrijgbaar. Helaas krijg je de meeste dan weer niet standaard. Ze zitten in het geval van de Allure, de enige uitvoeringsoptie voor de 1.5 BlueHDI, gebundeld in optiepakketten. Een dodehoeksensor zit er bij de testauto niet op, de andere veiligheidsopties wel. Datzelfde geldt voor volledige ledverlichting, metallic lak en een panoramadak. In de basis kost de Allure met dieselmotor € 32.130, maar door de extra’s loopt de totaalprijs op naar € 35.300.

Het gemiddelde testverbruik ligt op een nette 1 op 22,1, een waarde die een benzinemotor in dit segment onder realistische omstandigheden niet gaat halen. Een hybride kan dat verbruik wel evenaren, maar eist dan meer aanpassing van je rijstijl. Vooral op de snelweg daalt het verbruik van deze diesel naar extreem lage waarden. Daarmee bewijst hij dat er voor diesel als brandstof op dit moment echt nog wel wat te zeggen valt.