Koopwijzer: Peugeot 107 - Toyota Aygo - Citroën C1 2005

Die Japans-Franse drieling is dus een schot in de roos. De auto’s, die bekendstaan onder de verzamelnaam Citybug, zijn jarenlang niet aan te slepen geweest. De verkooprace is overigens nipt gewonnen door Peugeot met ruim 90.000 stuks. De Aygo volgt met 86.000 exemplaren en Citroën is derde met 66.000 auto’s. Halverwege 2005 komen ze op de markt. Ze zijn er als drie- en vijfdeurs en ze komen altijd uit de fabriek in het Tsjechische Kolin.

De Citybugs verschillen nauwelijks van elkaar. Op de merkemblemen, de neuzen en de achterkanten na, zijn ze uiterlijk hetzelfde. Wel verschillen de uitrustingsniveaus en zijn de garantietermijnen anders. Toyota biedt drie jaar volledige garantie en de Fransen slechts twee. Maar op de occasionmarkt is dat argument niet langer steekhoudend.

Wat betreft de motoren is er evenmin weinig te kiezen. Er is slechts één 1,0-liter driecilinder, die van oorsprong van Daihatsu komt. Met zijn 68 pk is die voldoende krachtig. Tot 2008 is ook nog een diesel geleverd. Die van huis uit Franse 1,4-liter HDI heeft vier cilinders en 55 pk. Een turbo is er niet. Een roetfilter ook niet, trouwens. Als gemiddeld verbruik wordt 1 op 24,4 opgegeven. Net als zijn benzinebroer, voldoet de diesel prima in de Citybug. Vind echter eens zo’n diesel op de tweedehandsmarkt. Dat is als zoeken naar een speld in een hooiberg, want hij kwam nimmer in aanmerking voor belastingvoordelen. Een HDI leverde dus een flinke aanslag voor de wegenbelasting op, waardoor het omslagpunt wel erg hoog kwam te liggen. Die diesel is dus niet veel verkocht.

De keuze in transmissies is al even eenvoudig. Er zijn een manuele vijfbak en een halfautomaat met eveneens vijf verzetten. Bij Citroën heet die in de beginjaren Sensodrive en later EGS. Peugeot noemt de automaat 2Tronic en Toyota M-MT. Telkens gaat achter die aanduidingen exact dezelfde transmissie schuil. Je kunt hem met de hand schakelen met pook of flippers achter het stuur, zonder te koppelen. Bij ons staat-ie bekend als onstuimig en traag. De handbak is de betere optie. Houd er ook rekening mee dat een Aygo niets mag trekken. Een aanhanger of caravannetje behoort dus niet tot de opties.

PROEFRIT: een versleten koppeling en beginnende roest

Een Toyota Aygo van bouwjaar 2008 koop je voor een bedrag tussen de € 4.000 en € 5.000 euro. Het door ons gereden exemplaar heeft een kilometerstand van 134.600 en is regelmatig onderhouden – maar niet altijd door een Toyota-dealer. We vinken een airco af, elektrisch bedienbare zijruiten, centrale vergrendeling zónder afstandbediening, ABS, zes airbags, een radio/cd-speler en stuurbekrachtiging. Wie een auto met stabiliteitscontrole wil, moet de ogen goed openhouden, want deze voorziening is lang niet altijd standaard geweest. Onze Aygo heeft in elk geval geen ESP.

Zijn leeftijd en kilometerstand in acht genomen, staat de Aygo er nog prima bij. De motor levert niet het minste probleem op, al is de driecilinder altijd aan de brommerige kant. De koppeling pakt pas laat op en staat op het punt van doorslippen. Die is dus meer dan rijp voor vervanging. Beginnende roest zit aan beide zijden onder aan de portieren, aan de laspunten aan de onderkant van de auto en aan het oliecarter. De roest aan de bodem is nog ongevaarlijk en het verdient aanbeveling de auto daar te behandelen met een antiroestmiddel om te voorkomen dat de oxidatie wél ernstige vormen aanneemt. Reken ¤ 1.000 extra voor de koppeling en de roestbescherming. Dan is deze Aygo weer klaar voor vele jaren rijplezier.

AANDACHTSPUNTEN

Een gebruikte auto bekijk je altijd bij daglicht en droog weer. Dan zijn eventuele lakbeschadigingen duidelijk te zien. De drieling moet je eigenlijk ook inspecteren bij regen, want dan kun je controleren of er lekkage is bij de portieren en de achterklep. Bij de kofferklep is een gekrompen rubber van het derde remlicht de oorzaak. Via de kier die daar ontstaat, sijpelt er water naar binnen. Ook bij de portieren zijn het slechte rubbers die zorgen voor waterlekkage. Vanaf modeljaar 2008 zijn ze verbeterd. In extreme gevallen lopen de koffer- en voetenruimte vol met water. Voordat je tot aanschaf overgaat, kun je het beste ook de deurrubbers aan de onderzijde optillen om het blik daaronder op roest te controleren. De drieling heeft verder te lijden van lekkende waterpompen. Intussen zijn die door een betere vervangen. Andere zwakke punten zijn een slijtagevoelige koppelingsplaat, knakkende deurvangers, roestende oliecarters, onbetrouwbare ontstekingen en een klemmend gaspedaal.

SLECHTE ROESTBESCHERMING VANUIT FABRIEK

Lage kosten zijn een belangrijk doel bij de ontwikkeling van de Citybug. Op die manier kan ook de aanschafprijs van de auto’s laag blijven. Ook op roestbescherming is bespaard. Ondanks het gebruik van verzinkt staal, piept de roest op verschillende plekken tevoorschijn. Aan de onderzijde van de auto zitten verschillende onbehandelde naden en holle ruimten die te lijden hebben van spatwater en steenslag. De holle ruimten van de dorpels zijn evenmin afgedicht. Bedenkelijk detail zijn de vier onbehandelde plekken aan de voorste en achterste langsdraagbalken. Ons Citroën C1-fotomodel heeft daar de eerste roestvorming al. De blanke plekken zijn opgelopen tijdens het transport op de montageband. Dat is het bewijs dat er in de fabriek niet alleen werd bespaard, maar ook onzorgvuldig gewerkt. Tamelijk onschadelijk is de vliegroest aan de assen. Wie nog lang van zijn kleine Tsjech wil genieten, kan het beste investeren in een anti-roestbehandeling. Die kost, afhankelijk van het product dat je kiest, tussen de € 500 en € 1.000.