Opel Meriva 1.3 CDTI EcoFlex (2010) - Test

Het is niet zo vreemd dat de tweede generatie Meriva zich vrijwel vanaf het begin marktleider in het segment van de compacte MPV's mag noemen. Om te beginnen heeft menig concurrerend merk geen serieus alternatief in huis. Toch is dat niet de enige verklaring. Opel heeft bij de Meriva zijn huiswerk namelijk simpelweg uitstekend gedaan. Hij ziet er vele malen beter uit dan zijn saaie voorganger, rijdt uitstekend en biedt een buitengewoon flexibel interieur. En dan zijn er nog de veelbesproken Flexdoors, die een echte meerwaarde bieden.

De twintig centimeter die de Meriva ten opzichte van het vorige model groeide, maakt zowel voor de interieurruimte als het rijcomfort een wereld van verschil. En er is geen concurrent die ook maar in de buurt komt van het gebruiksgemak dat het Meriva-binnenste te bieden heeft. Dat begint al met de toegang. De eigenwijs naar achteren scharnierende achterportieren vergemakkelijken de instap en maken het veel eenvoudiger om bijvoorbeeld kinderzitjes op de achterbank te plaatsen. De deur zit immers niet meer in de weg. En ook als je eenmaal binnen bent, valt er heel weinig aan te merken op het Meriva-interieur. Voorin kijk je uit op een leuk vormgegeven dashboard, dat ook nog eens is afgewerkt met hoogwaardige materialen. De ergonomie is uitstekend, afgezien van de vele kleine knoppen op de middenconsole. Doordat de Meriva dezelfde voorstoelen als de Insignia heeft, zit je daarin vorstelijk.

Serieuze optie

Hoewel de Meriva in eerste instantie vooral een gezinsauto lijkt, heeft hij genoeg kwaliteiten in huis om ook zakelijk een serieuze optie te zijn. Afgezien van het flexibele interieur zal ook zijn prima veercomfort bij zakelijke rijders in de smaak vallen. De introductie van twee nieuwe dieselmotoren moet daar ook aan bijdragen.

Hoewel, 'nieuw', de 1,3-liter is in feite een oude bekende. Hij komt voort uit een samenwerkingsverband met Fiat en levert in zijn nieuwe hoedanigheid 95 pk. Hoewel de 1.3 CDTI daarmee op papier aan de magere kant lijkt voor de relatief zware Meriva en een acceleratietijd van 0 naar 100 km/h in 14,5 tellen evenmin veel goeds belooft, is deze motor een grote verrassing. Hij pakt enthousiast op en komt levendig over, waardoor hij bij lage toerentallen zelfs krachtiger aanvoelt dan de 1,7-liter CDTI.

De 1.3 CDTI heeft dan ook zonder twijfel onze voorkeur, temeer omdat hij zowel bij accelereren als bij constante snelheden beschaafd en stil is. Hoewel vanuit stilstand wegrijden een kwestie van goed doseren is, weet hij bij andere toerentallen goed raad met de Meriva. Een snelheidsmonster is het zeker niet, maar ondanks de bescheiden prestaties krijg je niet snel het gevoel iets tekort te komen. En hoewel de Opel pas volgend jaar met een start-/stopsysteem leverbaar wordt, scoorden we tijdens onze testrit volgens de boordcomputer een

keurig verbruik van 4,6 liter op 100 km, zonder ons best te hebben gedaan om zuinig te rijden. Het enige nadeel van de Ecoflex is dat hij geen aanhanger mag trekken. Mocht dat geen probleem zijn en wil je de Meriva per se met dieselmotor, dan is de 1,3-liter absoluut de motor om voor te gaan.