Opel Astra Stationwagon 1.6 Edition (2006)

De Opel Astra 1.6 brengt 105 pk op de been en we schakelen met een vijfversnellingsbak. 'n Lekker 'gemiddelde' kar dus. Ondanks z'n kleur kun je de Opel Astra Stationwagon geen grijze muis noemen. Opel is de laatste tijd lekker bezig om zijn modellen wat meer karakter te geven en zoekt het daarbij in het welbekende
'familiegezicht'. Dat schept eenheid, maar tegelijkertijd moet je er waakzaam voor zijn dat de smoelwerken van de modellen niet te veel op elkaar gaan lijken. Hoe dan ook, de De Astra Stationwagon maakt een solide indruk met z'n stoere, hoekige voorkomen. Ook wanneer je hebt plaatsgenomen op de stevige, maar niet erg veel zijdelingse steun biedende stoelen, is het robuustheid en degelijkheid wat de klok slaat. Frivool is anders, het strak gesneden, goed afgewerkte dashboard doet erg zakelijk aan en het monochrome schermpje van de boordcomputer draagt ook niet echt bij aan de feestvreugde. Gelukkig loopt er nog een zilverkleurige horizontale strip overheen om de boel enigszins op te vrolijken. Op de middenconsole is er een mix van ronde en rechthoekige knoppen die aan duidelijkheid weinig te wensen overlaat. Audiobediening op of achter het stuur begint steeds meer gemeengoed
te worden in deze klasse en ook Opel doet hieraan mee.

Dik en donker
Opel heeft gezorgd dat de 1,6-liter Ecotec-motor met 105 pk de inzittenden laat genieten van een lekker 'dik' en donker motorgeluid. Heel af en toe klinkt 'ie bijna als een zespitter... De Astra kan prima meekomen met het overige verkeer. Vanwege klimatologische tegenslag – een chronisch nat wegdek – konden we geen 0-100-meting uitvoeren, daarom verlaten we ons op wat de fabriek doorgeeft: 12,7 seconden. De Astra kan prima uit de voeten, maar je schaft de Opel natuurlijk niet aan van-wege z'n overdonderende power. Het korte versnellingspookje wisselt met dito slagen van verzet en daarbij voel je goed dat niet ver daaronder allerlei tandwielen in elkaar grijpen; niet zo soepel allemaal.
Sturen gaat prettig in de Astra, het gaat met genoeg gevoel gepaard en behoorlijk strak, hoewel de auto wel enigszins onderstuurd is. Het sportieve gevoel wordt behalve door het motorgeluid ook aangewakkerd door de harde demping. Dat had wel wat minder gemogen, de Astra is immers meer 'n gezins- dan 'n sportauto.

Ruimtegebrek
Waar de Astra punten laat liggen, is de ruimte achterin voor de passagiers. Je zit al snel met je benen tegen de leuning van de voorstoel aan en de schouderruimte
houdt niet over – de Opel meet 1,42 m achterin. De leuning van de achterbank leg je met één beweging plat, waardoor de bagageruimte toeneemt van 500 naar maximaal 1.590 liter. Dat is wel weer riant. Aan de zijkant van de achterbak zitten rails waaraan je netten kunt bevestigen en verschuiven. Deze 1.6 Edition, die is gebaseerd op de Enjoy-uitvoering, is voor 350 euro voorzien van de volgende zes opties: boordcomputer, geïntegreerde radio/cd-speler met bediening op het stuurwiel, cruisecontrol, een op zes manieren verstelbare bestuurdersstoel, middenarmsteun en meegespoten beschermstrips aan de zijkant.