FORD KA (2012)

De eerste generatie Ford Ka was een knaller en beheerste samen met de oer-Twingo van Renault vanaf midden jaren 90 het A-segment. Sterk punt waren zijn volwassen rijeigenschappen. Zie daar maar eens een waardige opvolger voor te maken! Van de Twingo lukte dat niet en van de Ka al evenmin.

De tweede generatie werd samen met de Fiat 500 ontwikkeld en de twee liepen in Polen van de band. Daar waar de retro-500 een enorm succes werd (en nóg is), gold dat echter niet voor Ka II. Het New Edge-design van de oer-Ka maakte plaats voor het zogeheten Kinetic-uiterlijk. Niet verkeerd, maar veel minder uitgesproken, zeker vergeleken met de vorige Ka én 500. Wel oogt hij het modernst van onze drie kleintjes. Ook vanbinnen, want als we instappen, zien we een dash à la 500. Concreet: het uitgebreidste instrumentarium, modern en speels van opzet, opgebouwd uit materialen waar je de 65.000 kilometer ervaring absoluut niet aan afziet en met de pook karakteristiek uit de middenconsole priemend. Als enige is de Ka een driedeurs, en net als de Pixo een vierzitter.

De Ka biedt overall in de breedte de meeste leefruimte, maar hoofden komen het snelst in de knel. Achterin is hij het krapst. Die ruimte werd opgeofferd aan de kofferbak, want deze is juist het minst bescheiden. Maar goed ook, want een aanhanger is niet mogelijk. Bij dit soort mini’s moet het uit de lengte of uit de breedte komen, dat is duidelijk. In elk geval reden voor de vorige eigenaar om hem in te ruilen voor een grotere Peugeot 208, die in dat huishouden (eveneens) als tweede auto dienstdoet. Wat naast het dashboard ook van de 500 is overgenomen, is het meubilair, en daar zijn we minder enthousiast over. De zitting staat te hoog, je zit meer óp dan ín de stoel en bovendien kent deze een drukpunt in je onderrug waardoor lange ritten vermoeiend worden.

Door de hoge zitpositie voel je ook minder van wat er onder je gebeurt. In combinatie met het kwieke motortje levert dat een botsautootjes-gevoel op. We kunnen ons voorstellen dat Ka Ieigenaren niet blij waren als ze ter vervanging daarvan met zo’n Ka II gingen proefrijden. Als Titanium X zit hij goed in de spullen. Als enige biedt hij een start-stopsysteem, een met leer bekleed stuur en privacy glass. Toch blijft het gevoel dat de Ka wel de nadelen van de 500 heeft overgenomen (zitpositie), maar niet de voordelen (knuffelbare uiterlijk). Voor ons is dat reden om verder te kijken.

NISSAN PIXO (2010)

Dat ’verder kijken’ namen we letterlijk, want in de showroom van Suzuki Leiden stond pal naast de Ka deze Nissan Pixo! Niet vreemd, want de Pixo is afgeleid van de Suzuki Alto. Decennialang is dat een vaste waarde in het kleinste segment, dus een solide basis was gegarandeerd. Ook deze modellen liepen gezamenlijk van de band, en wel bij Maruti in India. De wat zwaar aangezette neus is typisch Nissan, maar en profil is het één op één een Alto.

Anderhalf jaar ouder dan de Ka en toch wat minder op de teller, levert een prijskaartje op dat € 950 lager ligt. Maar pas op: bij de Ka is zes maanden Bovaggarantie inbegrepen, maar bij de Pixo moet daarvoor extra worden betaald, waardoor het aanvankelijke prijsverschil kleiner wordt. Of dat te rechtvaardigen is, moet ieder voor zich bepalen. Wij hebben er wat moeite mee. Kijk, dat de versleten bestuurdersstoel vóór aflevering door de verkoper netjes in orde wordt gemaakt, geloven wij best, maar ons gaat het om de kwaliteitsindruk die deze occasion daardoor achterlaat. Nog geen 58.000 kilometer en dan al een stoel die opgevuld en gestoffeerd dan wel vervangen moet worden … Je vraagt je af wat de eerste eigenaar (die hem inruilde op een Note om hoger te kunnen zitten) ermee heeft uitgespookt.

Afijn, de rest van het interieur maakt wel een nette indruk, maar de gebruikte materialen en de omvang van de uitrusting zijn niet echt meer van deze tijd. Dit exemplaar is de zogeheten Look-uitvoering, maar wij vragen ons af waar we dan naar moeten kijken. Zowel qua instrumentarium als de hoeveelheid comfortén veiligheidsspullen (drie sterren NCAP, terwijl Ka en Spark er vier haalden) zit er niet méér op dan het hoognodige. Technisch raffinement ontbreekt eveneens: stationair roffelt de driepitter er lustig op los en omdat de koppeling pas laat aangrijpt, rijd je vaak met te veel gas weg. De Pixo heeft wel een prima onderstel. Rustig en stabiel, ook op dit punt een solide basis!

Meer pluspunten? Jazeker: de carrosseriegarantie geldt nog tot 2022 (die van de andere twee is verlopen), het motortje is zuinig, er mag een aanhangertje achter, het koetsje weegt het minst, de draaicirkel is het kleinst en met vier portieren is de instap gemakkelijker dan bij de Ka. Bovendien is het interieur net wat ruimer, al is de bagageruimte dan wat krapper. Toch overheerst het gevoel van een auto wiens taak enkel het droog van A naar B brengen van zijn inzittenden is.

CHEVROLET SPARK (2012)

Hoe is het mogelijk: naast de Pixo treffen we in de showroom een Chevrolet Spark aan! Een occasion met een bijzonder verhaal, want deze Zuid-Koreaanse Yank is af fabriek voorzien van een lpg-tank. De voordelen: je rijdt spotgoedkoop (alhoewel het gasverbruik hoger ligt dan het benzineverbruik) én schoon. Om de bescheiden bagageruimte niet verder te verkleinen, is de 31 liter grote gastank in de reservewielkuip geplaatst, waardoor het reservewiel sneuvelde.

Ook is het motorblokje merkbaar geknepen: de gasrespons is minder dan verwacht. De laatste eigenaresse (de Spark heeft twee baasjes gehad) reed er flink wat budgetkilometers mee toen ze het welletjes vond en zichzelf trakteerde op een … Peugeot RCZ! Ondanks de duidelijk hogere kilometerstand zit deze occasion qua prijsstelling tussen de Ka en de Pixo in. Al rijdend kunnen we dat best begrijpen, want hij combineert van beide tegenstrevers de pluspunten. Het volwassen onderstel, de vijfdeurs carrosserie en de lage exploitatiekosten zagen we bij de Pixo, de speelse vormgeving van exen interieur en de uitgebreidere uitrusting zijn weer des Ka’s.

Wat wel opvalt, is de synergie tussen mens en mechaniek – rustige besturing, trefzekere schakeling en koppeling, prettige zitpositie en adequate rijeigenschappen – positief op. Als enige heeft de Spark gordijnairbags en dakrails aan boord, met de Ka deelt hij verwarmbare buitenspiegels plus een uitgebreider instrumentarium (een toerenteller, koelvloeistoftemperatuurmeter en boordcomputer moet de Pixo ontberen) dat hier een compact, motorfietsachtig uiterlijk heeft. We kennen het ook van de Aveo. Wat we ook van deze grotere broer kennen, is het gebruik van harde kunststoffen. Ter hoogte van het dashboardkastje ziet dat er niet meer heel jofel uit, alsof het lange tijd met een harde koffer of zoiets in aanraking is gekomen.

Het is een smetje op een verder aardig interieur van een beslist aantrekkelijk autootje, dat als enige als vijfpersoons kan worden aangemerkt. Nu is de ruimte op de achterbank voor hoofden en benen inderdaad het meest royaal (voor zover je daarvan kunt spreken), in de breedte moet hij toch de Ka nipt voorlaten. Drie niet al te grotere kinderen, dat gaat nog wel.