Omdat de Mercedes E55 AMG één van de allersnelste was kocht aan snelheid verslaafde Patrick 'm

De E55 AMG verkeerde aan het begin van dit millennium in goed gezelschap van de Ferrari Enzo, de Saleen S7 en de Dodge Viper. Een sedan tussen drie supercars. De Combi was door zijn iets ongunstiger aerodynamica net iets minder snel. Met slechts 12.000 sedans en nog geen 1.500 combi’s zal de bloedsnelle AMG uitgroeien tot een gegarandeerde classic.

Deze E55 AMG is pas zijn tweede zelf gekochte auto, vertelt de in Joure wonende Patrick Norde. “Hiervoor reed ik een BMW 525i uit de E39-reeks. Een echte budget-BMW omdat ik voor mezelf wilde beginnen en er niet veel geld aan wilde uitgeven. Natuurlijk een Touring, omdat mijn vrouw graag een praktische auto voor de deur heeft. En omdat ik stationwagons mooier vind dan sedans, helemaal als er een zescilinder in ligt. Die gunde ik me na jarenlang rijden met gewone viercilinder leaseauto’s zoals een Opel Astra, een Ford Escort, een stuk of vijf VW Golfs en een Passat. Als zelfstandige reed ik veel, dus het moest een forse auto zijn, die bovendien comfortabel en zuinig was. Vandaar dat ik er meteen lpg in heb laten bouwen. Die BMW heb ik helemaal afgereden.”

Overstap van BMW naar Mercedes

Interessanter is de vraag: hoe verliep de overstap van BMW naar Mercedes? We kennen het gezegde: eenmaal een BMW altijd een BMW en hetzelfde geldt voor een Mercedes-Benz. Maar Patrick heeft geen sterke merkvoorkeur, zolang het maar Duits is. Een VW of Audi zou hij niet snel kopen, dus blijven er vanzelf twee merken over. “Toen de BMW aan het eind van zijn latijn was, stond een V8 bovenaan mijn wensenlijstje. Ik speelde al langer met de gedachte om een E500 te kopen. Totdat vrienden me wezen op de E55 AMG. ‘Als je dan toch voor een V8 gaat, pak dan meteen een AMG’, zeiden ze. Die vrienden importeren exclusieve auto’s uit Japan en weten waarover ze praten. Ze vinden de krenten in de pap en in die categorie viel ook deze zilvergrijze Combi.”

Deze 55 AMG komt uit Japan

Alles klopte aan de auto, stelde Patrick vast. De kleur, de uitvoering, de kilometerstand van 75.000 en de motorisering. De onderhoudshistorie niet, daar was juist weinig over bekend. De toestand van de auto sprak echter voor zich, waarop Patrick hem toch kocht. “De prijzen liggen in Japan een stuk lager dan elders op de planeet, want Japanners schrijven dit soort auto’s snel af. Ze vinden auto’s al snel oud, te oud. Via internetveilingen komen ze er op een makkelijke manier vanaf.”

Voor gegadigden buiten Japan is het altijd oppassen; vaak komen er bij een nieuwe eigenaar hoge kosten bij. Het klimaat is in Japan niet bepaald mild voor auto’s. “Maar met mijn aanstaande E55 AMG zat het wel snor. Toch moest ik inclusief veilingkosten, verschepen, douane en import mijn budget verruimen. Bovendien bleek dat er een aftermarket voorbumper op was gemonteerd, en zo werd hij nog eens €3.000 duurder, want ik wilde hem volledig origineel. Ik had ook voor de allersterkste kunnen gaan, de E63, maar die viel af omdat deze motor meer problemen kent dan de E55 Kompressor. Bovendien vind ik het eerste model het mooist en hij is met 1.444 gebouwde exemplaren bijna tien keer zo exclusief als een sedan.” De BMW ruilde Patrick in tegen een set AMG-wielen met winterbanden.

Patrick is verslaafd aan snelheid

Patrick houdt van alles waar benzine doorheen stroomt, zelfs met een grasmaaier beleeft hij nog plezier. “Ik kom nu eenmaal uit een nest waar verbrandingsmotoren centraal staan. Mijn pa had behalve passie voor motorfietsen ook een neus voor leuke auto’s: Alfa’s Sud en GTV, een Citroën XM, een Renault 25 en zelfs een Audi S8 passeerden de revue. Mijn vader heeft me aangestoken met de liefde voor auto’s én motoren.” Op zijn 19e haalde hij zijn motorrijbewijs, waarop zijn vader meteen een Ducati 900 Super Light aanschafte. “Voor zichzelf, maar ik mocht er geregeld op rijden. Die Ducati bracht me de liefde voor snelheid bij, ik ben er verslaafd aan geraakt. Pas vijf jaar later haalde ik het BE-papiertje.”

Patrick rijdt redelijk veel, veelal zakelijk want hij beveiligt als zelfstandig IT’er grote bedrijven. In die branche is veel werk te doen en dat brengt hem door heel Nederland. Inmiddels heeft de AMG Mercedes 175.000 kilometer achter de wielen. “De E55 biedt het beste uit twee werelden. Aan de ene kant heeft hij de ruimte en het comfort van een grote stationwagon, aan de andere kant levert hij prestaties op afroep waar je u tegen zegt. Binnen 5 seconden van nul naar honderd en tegen de 300 km/h topsnelheid. En dat met het typische, donkere AMG-geluid.” Enthousiast vertelt hij over YouTube, waar je vele AMG’s kunt aantreffen die met rokende banden vertrekken en ‘met kwispelende staart’ over het circuit worden gejaagd. “De compressor mag dan wat motorvermogen kosten, op een turbo moet je altijd even wachten voordat die zijn bijdrage levert.”

100.000 kilometer probleemloos gereden

De 100.000 kilometer doorgebracht in zijn E55 AMG zijn grotendeels probleemloos verlopen, zegt Patrick. De E55 is een gecompliceerde auto en daar zitten hoge onderhoudskosten aan. Bovendien rijdt hij 1 op 8, en dan alleen als je ‘met een fluwelen voet’ rijdt. Het gewicht van bijna twee ton heeft ook zo zijn effecten, zoals een snellere slijtage van de ophanging en de remmen. En uiteraard is de Airmatic-luchtvering een keer aan vervanging toe. En de pomp. Patrick: “Maar verder? Het is een betrouwbare auto gebleken. Ik doe er ook alles aan om hem in topconditie te houden en daarvoor heb ik een zzp-monteur. Dat is toch een pietje-precies! Dankzij hem heb ik weinig gekke dingen meegemaakt met de E55 AMG.”

Nacht in de Combi doorgebracht

Voordat hij deze monteur kende, deed hij het onderhoud zelf samen met een van de vrienden die hem de auto hadden aanbevolen. In die tijd liep het een keer mis. Zo ging op de weg terug uit Duitsland het rode accuwaarschuwingslampje branden, op een zaterdagavond – alles was gesloten. “Dan blijkt zo’n combi een onverwacht groot voordeel te hebben: we hebben met z’n vieren, inclusief dochters van toen 7 en 9, de nacht in de auto doorgebracht. Vrienden met een gewone E-Klasse en mijn ingeruilde 525i Touring zijn naar ons toe gereden, zodat zij met twee keer onderling accu wisselen weer veilig naar Nederland konden terugkeren en wij met onze oude 525i. Een slimme actie was dat.”

Alles moet kloppen aan zijn auto, vindt Patrick. Elk lijstje, elk detail moet perfect zijn. Hij kan het niet hebben als er bijvoorbeeld onderling kleurverschil is tussen de ‘vogelaugenhorn’ houtdelen van de panelen in het interieur. Of als er een lijstje aan de carrosserie niet meer strak zit. Aan de onderdelenvoorziening schort ook het nodige: “De tijden van ‘voor half vier bestellen, de dag erop geleverd’ zijn wel voorbij”, aldus Patrick. “Gelukkig bieden de ebays van deze wereld vaak uitkomst. Maar soms sluiten we noodgedwongen een compromis, zolang de monteur het goed acht en uitvoert. Ik hou niet van MacGyver-achtige reparaties.”

En na de E55 AMG?

Een opvolger die de E55 AMG kan evenaren, ziet Patrick nog niet. Een afscheid is dus nog niet aan de orde. Maar mocht het er toch van komen, dan denkt hij aan een Mercedes E400 (S213) of toch weer een BMW 540i (G31), allebei uit de jaren 10 en geschikt voor dagelijks gebruik. “Helaas hebben beide een V6 ondersteund met een dubbele turbo. Misschien ga ik dan toch liever voor een SL van de voor-vorige serie, de R230 die tussen 2001 en 2013 is gebouwd. Maar die zou dan in een garage moeten staan.”

Eigenlijk zou hij zijn huidige blitse bezit ook liever binnen hebben, maar die mogelijkheid is er vooralsnog niet. Gelukkig veroudert dit model E-Klasse maar langzaam, constateert hij. “Wel zie ik aan het interieur dat hij door de tijd is ingehaald. Zoals aan het instrumentarium, terwijl ik juist aan de klassieke meters het meeste plezier beleef. De huidige trend naar touchscreens staat me tegen. Te veel kermis, te veel techniek, minder veiligheid. En dat uit mijn mond als IT’er”, grijnst hij. “De ingetogen vorm trekt alleen de aandacht van liefhebbers, van kenners. Die steken een duim op als we elkaar passeren.”