Test: Nissan Juke (2019)

Je kunt merken dat ze het stiekem wel leuk vinden. Het is niet zo dat ze daadwerkelijk opscheppen, maar je voelt tussen alle regels door wel een vorm van trots bij Nissan. Ze hadden het toch maar mooi goed gezien, zo’n tien jaar terug. Met de Qashqai en de Juke wist het merk mensen aan de cross-over te krijgen nog voor die term goed en wel was ingeburgerd en de rest van de autowereld volgde Nissan. De Juke verraste nog het meest, omdat zijn uiterlijk op zijn zachtst gezegd nogal polariserend was. Maar blijkbaar reden er al genoeg anonieme auto’s rond: de Juke sloeg aan. Nissan wist tot nu maar liefst een miljoen exemplaren van de auto op de Europese wegen te zetten. Inclusief heftige versies als de Juke R die eigenlijk als concept was bedoeld, maar die in beperkte oplage zo aansloeg dat Nissan de Juke Nismo uitbracht: een soort hot hatch maar dan als cross-over. Met de komst van modellen als de Audi SQ2 en de Cupra Ateca opnieuw iets wat elders navolging kreeg. Omdat de Juke door de jaren heen zo goed bleef verkopen, heeft Nissan vrij lang gewacht met de komst van een opvolger.

OLIFANT

Maar die is nu hier en niet bang om net als zijn voorganger als een roze olifant door een grijs autolandschap te dansen. Sterker nog, hij bevalt ons qua looks nu al beter dan zijn voorganger. De meest merkwaardige vormen zijn er wel af terwijl de auto nog altijd een buitenbeentje is. De grote ronde lampen bleven, maar zijn nu meer onderdeel van de koets, en een ‘zwevend dak’ door middel van twotone lak geeft de auto een dikke uitstraling zonder dat hij plomp wordt. De wielbasis is groter en dat merk je op de achterbank. De binnenruimte, of liever het gebrek daaraan, was het grootste nadeel van de eerste generatie Juke. Dat is nu anders en zowel hoofd als benen hebben redelijk wat ruimte.

Opvallend genoeg vinden we geen verschuifbare achterbank zoals de Renault Captur die wel heeft. Die auto is een zustermodel van deze Juke: beiden staan op het nieuwe CMF-N-platform van Renault-Nissan. Zo’n flexibele achterbank vergroot de inzetbaarheid van een auto enorm en maakt hem geschikter als gezinsauto. Evengoed ging de kofferbak er wel op vooruit: hij meet nu 420 liter. De opening is bovendien wat vierkanter dan die van de eerste generatie zodat de ruimte die je krijgt ook beter te gebruiken is.

Op de bestuurdersstoel valt op dat de zitpositie nog altijd erg diep is: je zit gevoelsmatig laag tussen de wielen in. Hierdoor krijg je ondanks de hogere koets toch een natuurlijke zit en geen op-de bok-gevoel. De pook staat dichter bij het stuur zodat je je handen niet te ver hoeft te bewegen tijdens het schakelen. Kwalitatief zijn er forse stappen gemaakt. Dat mag ook wel na negen jaar. De materialen zijn beter en het geheel oogt netjes en ook gezellig. Een leuke gimmick zijn de optionele speakers in de hoofdsteunen die het surroundsysteem van Bose versterken op een natuurlijke manier.

GOOGLE

Het multimediasysteem is niet bijzonder, maar loopt ook niet achter. Het heeft bovendien standaard Apple CarPlay en Android Auto als je niet de allerkaalste Acenta-versie neemt. Ook krijg je een Google-home optie, waarmee je je auto met je systeem in je huis kunt koppelen: voortaan kun je vanaf je luie stoel aan Google vragen of de bandenspanning in orde is.

Wij rijden met een 1.0 DIG-T driecilindermotor, de enige motor die vooralsnog voor de Nederlandse markt beschikbaar wordt. We kennen het blok als TCe natuurlijk al uit de nieuwe Clio en Captur. Hij heeft 117 pk en wij rijden hem met handbak. Hij is ook met automaat verkrijgbaar, maar die is niet denderend, zo weten we uit diverse andere modellen van Renault en Nissan. De handbak doet het beter. Soms een klein beetje hakerig, maar dat is niet overdreven storend. Hij bevalt ons sowieso beter dan de motor, die toch wel veel concurrenten kent die het beter doen. Er is op zichzelf genoeg vermogen, maar het blok voelt soms een beetje lui. De kleine driecilinders van Opel, Peugeot, Ford en de Volkswagen Group zijn zonder twijfel beter.

Het rijden zelf is prima. De Juke is merkbaar minder hard dan de vorige, die wel erg stoterig was. De nieuwe auto zoekt meer een compromis tussen dynamiek en comfort en slaagt daar vrij goed in. Wellicht verliest de auto hierdoor een beetje karakter, maar zijn bruikbaarheid is beter en dat zal in dit segment belangrijker zijn. Hij zit bovendien nog steeds aan de dynamische kant van het spectrum.

Van de Renault Captur is al een plug-in versie aangekondigd en de verwachting is dat we die van de Nissan Juke ook gaan zien. Tijdens de lancering houdt Nissan die kwestie nog wat af: men zegt te willen afwachten of het model een beetje aanslaat voor het met andere versies komt. Een gelijkwaardig antwoord krijgen we als we informeren naar een opvolger van de Juke Nismo. Hier valt wel op dat het in ieder geval niet wordt uitgesloten en dat men erkent hoe belangrijk het Nismo-label is voor de Japanners. Een volledig elektrische versie komt er in ieder geval niet, daar is het platform niet geschikt voor.

Vooralsnog is alleen de vanafprijs van de Juke bekend gemaakt, die behelst zo’n € 24.000. Ook komt er een goed aangeklede Première Edition voor € 27.990. Een automaat kost je op elke versie € 2.000 extra. De auto staat eind november al bij de dealer, dus andere prijzen laten niet lang op zich wachten.