Mitsubishi Lancer Wagon Evolution GT - 2005 - Blits Bezit

Misschien is er geen andere auto die het juk ‘braaf’ sterker met zich meetorst dan de Mitsubishi Lancer. Hier in Nederland heeft die auto het nooit waargemaakt, behalve hooguit voor een wat oudere doelgroep, of bij de man die immuun is voor imago en in een auto slechts een betrouwbaar vervoermiddel zoekt. De historie van de Lancer gaat terug tot 1973, toen Mitsubishi een auto introduceerde om het gat tussen de grote Galant en de piepkleine Minica te vullen. In Europa is de Lancer slechts hier en daar een bescheiden succes, en hoewel de tweede generatie een zeer respectabele turboversie kreeg, werd het hier in Europa pas echt interessant vanaf 1992. Toen verscheen de eerste generatie van de Mitsubishi Lancer Evolution ten tonele.

GOUDEN TIJDEN

Misschien is ‘sportief’ niet het eerste wat je te binnen schiet als je aan Mitsubishi denkt, maar toch heeft het merk de competitie nooit geschuwd. Begin jaren 90 begon de drievoudige diamant echt op te vallen op het wereldwijde rallytoneel. Mannen als Mikael Ericsson en Pentti Airikkala wisten al in 1989 te winnen met de ietwat logge, maar beresterke Galant VR-4. Vier jaar later, in 1993, deed de Lancer Evolution zijn intrede als wapen bij het Ralliart-team van Mitsubishi. Het was even wennen, maar toen Mitsubishi zijn leercurve doorliep en de Evolution II introduceerde, begonnen de Mitsubishi’s meer en meer te winnen. Voor Mitsubishi had het succes niet zoeter kunnen smaken, want op dat moment werd het wereldkampioenschap rally’s vooral gedomineerd door de concurrentie uit eigen land van Toyota en Subaru.

Het waren gouden tijden voor de rallyfan, waarin mannen als Colin McRae, Carlos Sainz en Juha Kankunnen het tegen elkaar opnamen. In 1996 moesten ze allemaal hun meerdere erkennen in de Fin Tommi Mäkinen, die de wereldtitel won in zijn Mitsubishi. In 1997, 1998 en 1999 zou hij het nog eens dunnetjes overdoen. In 1998 werd Mitsubishi bovendien constructeurskampioen. Die successen zorgden ervoor dat de Mitsubishi Lancer ineens werd gerespecteerd.

JEKYLL & HYDE

De Lancer Evolution eist niets dan dat: respect. En niet alleen op basis van z’n rallyprestaties. Het verhaal van de Lancer Evolution is als het beroemde verhaal van Dr. Jekyll en Mr. Hyde. Als Evolution doet de Mitsubishi Lancer dingen die helemaal niet in de aard van zo’n brave borst liggen, maar het is sterker dan hemzelf. Met al z’n luchthappers, skirts en spoilers ziet de Evo er al razendsnel uit, maar hij is nóg sneller dan dat. Dat wil zeggen: als je er de moeite voor doet. Want wie rustig rijdt met een Lancer Evolution vindt hooguit iets wat verdacht veel op een normale Lancer lijkt. Geen absurde herrie, geen nerveuze gasreflex, geen excessieve snelheden, maar een Mitsubishi die je braaf van A naar B brengt. Tot je net iets meer gas geeft dan nodig is.

Dan verzorgt de turbo een karatetrap in je lendenen, en komt de horizon zo snel dichterbij, dat je je afvraagt of de aarde soms sneller de verkeerde kant op is gaan draaien. Voor wie dapper genoeg is om het gas dan nóg wat dieper in te trappen, valt dan alles op z’n plek: de harde vering, het gevoelige stuurgedrag en de korte slagen van de pook ballen een op het eerste gevoel wat onverschillig samengestelde auto samen tot een soort surrealistische supercar. We overdrijven niet, want tenzij het om échte supercars gaat, verslindt de Evolution alles wat je als ‘snel’ zou kunnen omschrijven. Dat kunstje kan de Evo niet alleen in rechte lijn. Ook in bochten juist in bochten is deze Lancer heer en meester. Deze auto kun je ongehoord hard een draai in smijten. Telkens zul je vrezen dat je laatste uur heeft geslagen en elke keer zul je zien hoe de auto zich schouderophalend door de bocht sleept en de volgende in recordtempo naar je voorruit lanceert. Het is angstaanjagend en verslavend tegelijkertijd.

HEEL EVEN

In zijn meest voorkomende jas, die van vierdeurs sedan, is de Mitsubishi Lancer Evolution al een moeilijk te duiden ding. Maar even, héél even maar, maakte Mitsubishi hem ook als station. De wereld stond verbaasd toen Mitsubishi die aankondiging deed bij het verschijnen van de negende generatie van de Lancer Evolution, de Evo IX. Voor de IX concentreerde Mitsubishi zich op een nog betere gasrespons voor het turbogeblazen tweeliterblok en een verder verbeterd MIVEC, Mitsubishi’s onbekendere broertje van VTEC van Honda. Het blok schopt het tot 280 pk, het maximum volgens een in Japan geldend herenakkoord tussen autofabrikanten. Het is meer dan genoeg, want de 392 newtonmeters maken het totaalplaatje ronduit indrukwekkend. Onder je achterwerk garanderen de beste schroefveren en dempers van Eibach dat de IX nog beter dan zijn voorgangers aan het asfalt kleeft. Hoe dat voelt, las je al in de vorige alinea.

Het uiterlijk van de Lancer Evolution Wagon is eigenlijk behoorlijk geslaagd. In de verte doet de kont denken aan de Volvo’s 850 en V70. Het extra gewicht op de achterkant van de Wagon maakt dat-ie beter gebalanceerd aanvoelt dan de sedan, wat opmerkelijk is. In de prestaties zijn die extra 70 kilo’s nauwelijks merkbaar. Als Wagon neemt de Lancer Evolution afscheid van het drukke ontwerp van de sedan met z’n enorme vleugel en ligt de Evo ineens op het netvlies als “normale” auto. Dat is-ie natuurlijk allerminst.

DOELGROEP

Tijdlozer, mooier en beter gebalanceerd dan de sedan. Je zou haast gaan denken dat Mitsubishi met de Lancer Evolution Wagon de aansluiting zocht met een bredere doelgroep. Alleen, wie dan? Dat iemand een ruime station nodig kan hebben, snapt iedereen. Maar de doelgroep voor zo’n idioot snelle station ontgaat ons even. De labrador zou zich volledig leegkotsen en het Ikea-kastje verandert door de G-krachten subiet in houtpulp. In elk geval woont die doelgroep niet in Europa, want de Lancer Evolution Wagon is alleen in Japan geleverd. Als er al een exemplaar in Europa belandde, dan werd dat geïmporteerd als curiositeit. Want een eyecatcher is deze Mitsubishi zeker. Hij weet zelfs trouwe Lancer Evo-aanhangers nog te verbazen, want maar weinig mensen weten van het bestaan van de Wagon-variant.

Logisch, want een lang leven heeft-ie niet gehad. Slechts een jaar of twee werd de Lancer Evolution Wagon – nakomeling van generatie IX van de Evo – gebouwd. Mitsubishi was van plan er 2.500 te bouwen, het werden er uiteindelijk net geen 3.000. Je had twee varianten: de handgeschakelde GT en de versie met vijftraps automaat, die GT-A heet. Met de komst van de Evo X in 2007 viel het doek alweer voor de Wagon.

BLITSE BEZITTER

Als je Mitsubishi-gek bent, dan is een Lancer Evolution Wagon mogelijk de meest bijzondere auto die je kunt bezitten. Danny van der Veen (32) is in elk geval gelukkig met de zijne, die de gewone Lancer Wagon die hij eerder al bezat voor dood achterlaat. Bij Danny was het altijd Mitsubishi wat de klok sloeg. Voor zijn Evo, zijn oude Lancer en de massa Colts die hij heeft gehad geldt aldoor hetzelfde: “Het gaat gewoon nooit stuk. Een Mitsubishi doet het altijd, ook als er drie ton of meer op de klok staat. Ik ben altijd blij als ik erin stap. Op mijn Evo Wagon ben ik gewoon verliefd.”

Nog niet zo lang geleden verkocht Danny het appartement waarin hij woonde. Hij deed zichzelf toen een belofte: als de verkoopprijs hoog genoeg zou zijn, zou hij zichzelf – en zijn al even Mitsubishi-gekke partner – op een Evo IX Wagon trakteren. Het plan slaagde, de Wagon vond hij in Duitsland. “Het was maar een uurtje over de grens. Ik stond daar ineens in een loods vol Lancers. Deze zwarte zag er heel goed uit”, zegt hij. “Ik ben gaan rijden en heb de auto uitgelezen. Er kwam geen enkele foutmelding. Toen durfde ik het wel aan.” Een banktransactie en een RDW-keuring later had Danny zijn droom-Mitsubishi in bezit.

“Rijden met een rechts gestuurde auto was wel even wennen”, zegt hij. “Het is een enorm indrukwekkende auto en het feit dat dit de enige geregistreerde Evo Wagon in Nederland is, maakt het allemaal nog mooier. Het is niet normaal hoeveel aanspraak ik heb met deze auto. Voetgangers maken filmpjes, fietsers kijken om en overal worden duimpjes opgestoken. En natuurlijk staan er om de haverklap Hondaatjes naast je die willen racen, maar ik laat me niet vaak daartoe verleiden. Ook niet door Audi’s, dat is geen partij. Ik heb best wat ervaring met turbo’s, maar deze auto heeft enorm veel meer power dan elke turbo-auto die ik ken.

Ik ben wel eens bang dat deze auto mij m’n rijbewijs gaat kosten. Hij is ook zo enorm gaaf!” Elke dag rijdt Danny met zijn Wagon naar zijn werk, een retourtje van bijna 180 kilometer. Dat kost hem telkens een halve tank benzine. Het is hem elke euro meer dan waard.