Mitsubishi Galant 2.4 GDI GLS (1999)

In de motorruimte van onze lichtblauwe Galant vinden we onder een grijze afdekking de 2,4-liter GDI-motor. Met directe benzine-injectie dus. In de automobielindustrie sterk in opkomst. GDI staat voor Gasoline Direct Injection en deze methode zou een gunstiger benzineverbruik, meer vermogen en minder uitstoot van schadelijke uitlaatgassen moeten opleveren. Bij het GDI-principe wordt de benzine onder hoge druk direct in de cilinder gespoten. Zo zuinig mogelijk gedoseerd, terwijl toch sprake is van een optimaal volledige verbranding. En dat zou je dus aan de pomp moeten merken. Mitsubishi belooft ons 1 op 11,5, en dat klinkt wel aantrekkelijk voor 'n auto in deze klasse. Met het vermogen van deze motor zit het wel snor; 150 pk bij 5500 tpm. Supersnel is de Galant er lang niet mee, accelereren van 0 naar 100 gaat in iets meer dan 11 tellen. Veel belangrijker dan de uitkomsten van deze sprintjes zijn natuurlijk de verbruikscijfers, want daar zou je een GDI voor kopen, volgens Mitsubishi.
Tsja, en op dit onderdeel valt hij simpelweg door de mand. Een gemiddeld testverbruik van 1 op 10,7 is niet schokkend. Bij de tweeliter-Galant die we eerder testten, noteerden we een verbruik van 1 op 10,3. Die had weliswaar wat minder vermogen (136 pk), maar was in de acceleratie zelfs vlotter dan deze
2.4. Moeten we nog meer zeggen? De Galant was voorzien van een viertrapsautomaat, die - heel trendy - ook door de chauffeur geschakeld kan worden. Duwtje tegen de pook naar voren is opschakelen, tikkie terug terugschakelen. Over het algemeen schakelt die automaat heel rustig - soms zelfs té - en blijft hij lang in dezelfde versnelling rijden. Zo min mogelijk schakelen voor een zo gunstig mogelijk verbruik is het motto. Hij kiest snel de vierde versnelling, zodat de motor altijd weinig toeren maakt. Een lichtje in het dashboard geeft aan in welke versnelling je rijdt en dat is opvallend vaak al de vierde. Rijdt u wel eens in 4 de straat uit? Nee? Nou, de Galant dus wél.

Rijden, rijden, rijden

Vorige keer toen de Galant kwam opdraven voor een test vonden we het opvallend hoezeer het uiterlijk van de auto in tegenspraak was met de rijeigenschappen. Zo scherp en zo gretig als de Galant overkomt qua koetswerk, zo "braaf" is de auto in de dagelijkse omgang. De Galant is zacht geveerd, slap gedempt en behoorlijk onderstuurd. Z- onderstuurd dat van een messcherp sturend rij-ijzer geen sprake meer is. De tweeliter benzineversie van de Galant is zo, en deze 2.4 met automaat is niet anders. Daar krijg je wel een boel voor terug, natuurlijk. Zoals een prima veercomfort en een rijgedrag dat in elk geval zeer tijdig waarschuwt dat je moet liften. Ook als je abrupt het gaspedaal loslaat, blijft de Galant de goedmoedigheid zelve. Een kind kan de was doen, zowel qua bediening als wat betreft de rijeigenschappen. De automatische bak beïnvloedt het rijgedrag nauwelijks. Was de tweeliter vooral een vriendelijke middle-of-the-road sedan, deze 2.4 is net zo lief omdat de bak nu niet bepaald gretig kan worden genoemd. Dat maakt de auto ook al niet spannend. Eerder, eh... galant.
Voor het gevoel zit je in de Galant goed ondersteund, op volwaardig meubilair dat goed past. Ook is hij lekker stil.
De motor hoor je op constante snelheid simpelweg helemaal niet. En ook heeft hij nauwelijks last van windgeruis, alleen van wat bandenlawaai.
Wat betreft uitrusting zit alles erop en eraan, maar dat mag ook wel voor om en nabij de 61 mille. We noemen elektrische ramen voor en achter, elektrisch verstelbare en verwarmbare spiegels, airconditioning, ABS, airbags voorin (2x) en opzij. Natuurlijk is de achterbank in delen neerklapbaar en is de bestuurdersstoel in hoogte verstelbaar. Regelbare interval op de ruitenwissers? Tuurlijk. Mistlampen voor? Zijn er ook.
Hoe mooi we de Galant ook vinden, alleen op z'n uiterlijk kan hij ons echt overtuigen. Het rijgedrag, de prestaties en de zuinigheid van de GDI-motor zullen ons niet lang bijblijven. De prettige bediening en het goede comfort weer wel, maar vindt u dat genoeg?