Test: Mitsubishi Eclipse Cross (2017)

Een zonsverduistering mag dan een donkere aangelegenheid zijn, altijd komt er weer licht na de duisternis. Precies dat licht moet de Eclipse Cross gaan brengen in het honderdjarig bestaan van Mitsubishi als automerk. De compacte cross-over is bovendien de eerste volledig nieuwe Mitsubishi in lange tijd; een mooi verjaardagscadeau aan zichzelf, maar het moet vooral een ommekeer worden voor het sympathieke, bescheiden merk. Dat is hard nodig, want het leven was de laatste jaren niet gemakkelijk voor Mitsubishi. Eind 2016 werd Mitsubishi opgenomen in de Renault-Nissan-groep. De alliantie zal het merk toegang bezorgen tot nieuwe markten en technische ontwikkelingen. Genoeg redenen dus om vol vertrouwen vooruit te kijken.

VEEL BINNENRUIMTE

Maar nu is het dan tijd voor de Eclipse Cross, die nog voor de overname werd ontwikkeld. De auto moet het gat tussen de ASX en de Outlander vullen en dat is een goed plan, want in dat gat hebben concurrenten veel succesvolle modellen. Mitsubishi wil de stoerheid van een SUV combineren met een dynamische coupélijn. De hoge, vlakke achterruit moet de stroomlijn verbeteren, maar levert ook veel binnenruimte op. Om het zicht naar achteren niet te vergallen is er een extra ruitje onder gemonteerd, wat niet kan voorkomen dat er een forse horizontale balk in de weg zit.

Wat betreft het interieur heeft Mitsubishi flink gewerkt aan de kwaliteitsbeleving, met de nadruk op beleving, want – zo zegt het merk zelf – met de bouwkwaliteit was niets mis. Het kwam alleen niet altijd zo over. Met accenten van aluminium, pianolak en carbonlook moet het wat rijker ogen en voor het eerst heeft een Mitsubishi een touchpad voor de bediening van het infotainment. Dat systeem is er helaas niet met ingebouwde navigatie. Volgens Mitsubishi hebben de meeste mensen die inmiddels zelf in de broekzak en dat mag dan wel waar zijn, maar de communicatie tussen onze smartphone en Android Auto hield er tijdens onze testrit enkele malen mee op. Niet fijn, midden in de chaotische spits van Barcelona.

De Eclipse Cross is lekker ruim, niet alleen voor-, maar nog meer achterin. Met 341 liter is de kofferruimte ook keurig; door de achterbank 20 cm naar voren te schuiven, maak je er 448 liter van. Van die achterbank kan ook de hoek van de rugleuning in twee ongelijke delen worden versteld.

ERG GOEDE CVT

De Eclipse Cross is er voorlopig alleen met de nieuw ontwikkelde 1,5-liter turbo met dubbele inspuiting (direct en indirect) die we vandaag rijden. Wij hebben de duurste mee en die heeft Super All Wheel Controlvierwielaandrijving (S-AWC) en een cvt. Zo'n traploze automaat wil nogal eens hoog in de toeren klimmen en een onnatuurlijk gevoel geven, maar daar is hier geen sprake van. Mitsubishi heeft hem goed afgesteld. Dankzij de souplesse van de motor (250 Nm over een erg breed bereik) is dat hoogtoerige werk niet nodig. Voor wie toch wat meer betrokkenheid wil, is er een soort kunstmatige achttrapsautomaat geprogrammeerd, die zelfs met flippers aan het stuur te bedienen is. Het totaalplaatje is een erg prettige aandrijflijn en ook het onderstel is dik voor elkaar, zolang je tenminste snelwegkilometers maakt.

Op bochtige binnenwegen met matig asfalt merk je dat de Eclipse Cross minder scherp en verfijnd is dan de meeste concurrenten. Met name de demping van de achteras schiet enigszins tekort, zodat de achterkant bij hobbels een forse stap opzij kan maken. Het S-AWC kent drie standen, die zich onderscheiden door de krachtenverdeling tussen voor- en achteras of, meer precies, de bandbreedte waarin deze kan variëren. In stand Auto is dat tussen 80/20 en 55/45 (v/a), in Gravel tussen 80/20 en 45/55 en in de meest veeleisende omstandigheden in de stand Snow ligt dat tussen 70/30 en 40/60.

RIJKE UITRUSTING

Mitsubishi houdt het voorlopig bij deze 1.5, want het wil geen mager bemeten instapmotortje in de Eclipse Cross. Daar denkt de Nederlandse fiscus helaas anders over en dat heeft als consequentie dat de auto niet goedkoop is. Mitsubishi pareert dat met een behoorlijk rijke standaarduitrusting. De eenvoudigste (Pure) heeft standaard lichtmetalen 16-inchwielen, rijbaanhulp (erg gevoelig), automatische airco, cruisecontrol, grootlichtassistent en botspreventie. De Intense heeft bovendien 18-inch rubber, gescheiden klimaatregeling, een head-up display, parkeersensoren rondom en luxere bekleding. Dan is er een First Edition met 360-gradencamera, blindehoeksensoren, ledkoplampen en stoelverwarming voor. De meest luxe Eclipse Cross heet Instyle en beschikt over leren bekleding, stoelverwarming achter, stuurverwarming, een dubbel schuifdak, adaptieve cruisecontrol en een premium hifisysteem.

Het kleurengamma is helaas wat beperkt. Behalve de prachtige rode gloed die wij reden, is er een bronskleur en zijn er vijf tinten grijs. De Eclipse Cross staat eind van het jaar bij de dealers. In de loop van komend jaar komt er ook een verbeterde versie van de bekende 2,2-liter diesel, die van 360 naar 400 Nm groeit. Een plug-in hybride is van de baan, maar Mitsubishi hint wel geheimzinnig naar een andere vorm van elektrificatie.