Test: MINI Cabrio Cooper Chili (2009)

De verschillen met de oude Mini Cabrio vallen absoluut niet op: een wat hogere neus, koplampen die verder naar achteren zitten en een gewijzigde taillelijn. Eén belangrijk optisch verbeterpunt is er wel: de rolbeugels zijn lager geplaatst. Had de vorige Mini Cabrio nog twee enorme, verchroomde triomfbogen achter de cabine, bij de nieuwe zijn die dingen gelukkig een eind verzonken. Ze komen alleen omhoog wanneer ze nodig zijn. Optisch is dit wat ons betreft een hele verbetering, maar het kan niets doen aan een ander probleem, dat we ook bij de vorige Mini Cabrio vaststelden.

Het zicht naar achteren is namelijk gevaarlijk slecht. Dat komt door de kap, die als een opgevouwen bungalowtent over de achtersteven gedrapeerd ligt. Vanbinnen is de extravagantie van de buitenkant consequent volgehouden. De snelheidsmeter staat centraal op het dashboard en heeft het formaat van een Amerikaanse pizza. Je zou verwachten dat hij daardoor uitstekend afleesbaar is, maar dan heb je niet met Mini gerekend. Het scherm voor de navi moest er ook nog in en dat heeft de schaalverdeling bijna over het randje  gedrukt. Kleine cijfertjes dus, ook nog eens ver uit je gezichtsveld. Wel in het gezichtsveld zit de toerenteller en daarnaast de always open-teller. Wat ons betreft de meest zinloze innovatie van het jaar. Het houdt bij hoelang je open hebt gereden...

Ingenieus systeem

Het stuurwiel is overgenomen uit de vorige Mini, maar het is nu niet alleen in hoogte, maar ook in diepte te verstellen. Met name de middenconsole is er een stuk frivoler op geworden met de bizar gevormde bedieningsorganen. Gebleven is het rijtje tuimelschakelaars, dat ook boven de voorruit terugkomt voor de bediening van de interieurverlichting en het dak.

Over dat dak gesproken: het openen en sluiten duurt wat lang, maar het is ook een vrij  ingenieus systeem. Het voorste deel is in feite een soort schuifdak. Je kunt het dan ook als zodanig gebruiken. Een tweede keer aan de tuimelschakelaar trekken en de dakranden verheffen zich, waarna de kap zich volledig terugtrekt en je helemaal open zit. Ook aan de nieuwe Mini zijn de Efficient Dynamics niet voorbijgegaan. Deze auto heeft het start-/stopsysteem van BMW, maar gelukkig is Mini niet doorgeschoten in zijn groene bui. De lange versnellingen die we bij veel andere merken vinden, heeft Mini voor zijn auto als te veel inbreuk op het rijplezier beoordeeld.

De 1,6-liter draait bij 120 km/h in zijn zes nog 3.000 tpm en de overbrengingsverhoudingen kloppen gewoon erg goed. Daardoor voelt deze auto ondanks z'n relatief bescheiden vermogen heel vlot aan. Een ander onderdeel van het Efficient Dynamics-pakket is de schakelindicator. Die zit verwerkt in hetzelfde display als de buitentemperatuurmeter, kilometerteller en dagteller, zodat je er echt naar moet zoeken. Je hebt een wat merkwaardige zitpositie, die je als het ware tot alertheid dwingt. Het stuur trek je ver naar je toe, de stevige pook zit precies waar je hem zoekt en dan is het boenderen maar. De Brit is hard, levendig en direct en je ervaart een oceaan aan rijbeleving.