MGB GT V8 (1973) - Klokje Rond Klassiek

De precies vijftig jaar oude MGB GT is al bijna 44 jaar in de veilige handen van Anthony. We zijn benieuwd naar het verhaal. “De MG was van een goede vriend, die hem op zijn beurt overnam van een Duitse kennis. Die reed er regelmatig mee vanuit Londen naar Zuid-Duitsland en zo kwam het dat de tellerstand relatief hoog was; er stond 72.000 mijl op de klok, maar dat waren hoofdzakelijk snelweg­kilometers. De auto was ook met zorg bereden.”
De eerste jaren gebruikte Anthony de B GT als dagelijkse auto en zijn eerste kind heeft zelfs nog op de achterbank gezeten. Hij werd alleen wat onpraktisch voor dagelijks gebruik en de roest nam serieuze vormen aan. Van verkopen is echter nooit sprake geweest. Het stond voor Anthony vast dat de B mocht blijven, omdat het met zijn V8 een bijzondere auto is. “Het vinden van een stalling was wel een uitdaging. Toen hij ooit in de schuur bij de boerderij van een vriend stond en diens pizzeria failliet ging, moest ik als de gesmeerde bliksem in actie komen. Voor je het weet, staan er curators op de stoep.”
Medio jaren 90 nam Anthony de restauratie ter hand en hij pakte dat meteen heel grondig aan. “Met de motor was niets mis”, vertelt hij. “Die is aangepast aan loodvrije benzine en is ook daarna nooit uit elkaar geweest. Zijn achilleshiel is de koeling. Daar is in de loop de jaren steeds meer aan verbeterd. In het begin zijn we eens gestrand in Zwitserland. Toen was de koeling nog origineel. Zichtbare aanpassingen aan de buitenkant op dat gebied zijn de louvres in de motorkap, waardoor de warme lucht beter weg kan. We hebben nooit meer met een oververhitte motor gestaan en zelfs het beklimmen van Pikes Peak deed hij fantastisch.”

V8 past best goed in de MGB

We staan met Dennis bij de motorruimte en dan valt op dat die vette V8 best goed past in het ranke front van de B, waar MG voor de versie met zescilinder zelfs een uitstulping in de motorkap moest maken. De dikke radiateur heeft aan de voorkant een grote koelfan; die hangt nu in een eigen frame. De motor kreeg een grotere oliekoeler en zo zijn er tal van verbeteringen door­gevoerd. Onnodig te vermelden dat deze machinekamer een lust voor het oog is. “Toen ik eenmaal had besloten om grote rally’s te gaan rijden, werd het verlanglijstje steeds langer. Gelukkig vond ik in Klassiekerservice Altena een heel goede en vooral ervaren partner, die ook precies weet aan welke officiële eisen een rally-auto moet voldoen. Dat moest ook wel, want de eerste rally was de Trans America in 2015, van Halifax naar San Francisco, dat is 9.000 kilometer.”
Daarbij moet je je bedenken dat Anthony al vanaf de eerste dag alle kilometers en eventuele bijzonderheden nauwgezet bijhoudt in een klein notitieboekje. Van alle aanpassingen voor rallygebruik kregen we een compleet overzicht en die beslaat meer dan een A4'tje. “Behalve de koeling kreeg ook de wielophanging veel aandacht. Die moesten we natuurlijk aanpassen aan intensief gebruik op soms slechte wegen. Dat kon helaas niet voorkomen dat tot twee keer toe aan de voorkant een schokdemperstang brak. Geluk bij een ongeluk is dat je ermee kunt doorrijden. Dankzij een slimme conversie en schokdempers van Bilstein behoort dat probleem inmiddels tot het verleden.”

MGB helemaal geprepareerd voor rally's

Een blik in het interieur leert dat we met een heus rallywapen van doen hebben. We zien vierpuntsgordels, een rollbar, een middenconsole met veel extra instrumenten en fraaie tuimelschakelaars, een tripmaster en een opgehoogde laadvloer. Daaronder blijkt zich een groot opbergvak te bevinden, met een reservewiel en veel onderdelen, maar geen tankje met brandstof. “Nee, dat heb ik nooit gedaan vanwege de veiligheid. De gewone tank is niet zo heel groot, dus het is zaak om die gevuld te houden. Mijn motto tijdens lange rally’s: tank als het kan, niet als het moet. Dat het dak niet waterdicht is, ontdekten we ooit in de VS, na een stortbui. De bagageruimte stond vol en we hebben in een parkeergarage alles uitgepakt en proberen te drogen. Sindsdien zoek ik altijd een overdekte parkeerplek.”
Aan de onderkant zien we de meeste aanpassingen. Deze MG kan tegen een stootje, zo is al snel duidelijk. Een dikke plaat aluminium beschermt de onderkant van de motor, de wielophanging is duidelijk verzwaard en op de achteras zitten zelfs luchtbalgen. De banden zijn eigenlijk voor een bedrijfsauto, dus  goed bestand tegen het ruige werk. Bij de cardanas noteren we een reservekabel voor de snelheidsmeter, al vertrouwt Anthony vooral op de wielsensoren. “Die zitten op de voorwielen, waarbij je in landen waar je links rijdt de rechter sensor moet gebruiken om er zeker van te zijn dat de afstanden op de tripmaster exact kloppen. Ja, zo fanatiek zijn we wel. Tijdens de tweede rally in Amerika gaf de overdrive de geest, maar echt grote pech hebben we nooit gehad. De auto is perfect zo, we hoeven er niets meer aan te veranderen.”