Mercedes-Benz C-, E- en S-klasse - Vergelijkende Test

Laten we meteen helder zijn: dit is geen vergelijkende test waarin we drie auto’s langs dezelfde meetlat leggen en dan aan het eind concluderen dat er eentje de beste keuze is. Dat zou een bijzonder onwaarschijnlijk verhaal zijn, want de kans dat iemand op een dag zichzelf de keuze geeft of hij een C180 van € 55.000 gaat bestellen, of een S500 van € 190.000 achten we bijzonder klein.

Maar dat wil niet zeggen dat we niet gaan vergelijken. Dat gaan we namelijk wel doen, maar met een andere bril op. Hoe werkt Mercedes het sedan-concept uit in diverse klassen? En is de S wel de modernste non-plus-ultra-auto van de drie? En de huidige E werd weliswaar gefacelift in 2020, maar dateert van 2016. Is hij daarom gedateerd? Overigens had de A-klasse sedan er ook nog wel bij gekund als de benjamin, maar wij vonden dat die zich als jonkie nog moet bewijzen als vaste waarde in de familie. Daar kijken we over een jaar of twintig wel eens naar.

De sedan mag dan wel het model zijn waar Mercedes op lijkt te leunen, maar in werkelijkheid bestaat er haast geen ander merk dat zoveel verschillende modellen heeft. Mercedes-Benz is een meester in het delen van technische componenten tussen zijn modellen en om maar even een voorbeeld te geven: je ziet op deze pagina’s een Eklasse sedan. Maar van die E-klasse is ook een stationwagon, een coupé, een cabrio, de CLS ‘vierdeurs coupé’ en de SUV’s GLE en GLE Coupé kunnen we ook nog wel mee­tellen. Hetzelfde geldt ook voor de Cen A-klasse, min of meer, die ook aan de basis staan van grote families.

3D-FUNCTIE

Maar laten we eerst de S-klasse eens nader bekijken. Het spreekt voor zich dat het de ruimste is, maar het is vooral altijd de auto waarin Mercedes even aan de wereld laat zien wat er allemaal kan op technologisch gebied en qua luxe verwennerijtjes. Luxe is het zeker en het begint al met de keus of je voorof achterin gaat zitten. Gereden worden is namelijk haast even fijn als zelf rijden. Wie op de achterbank zit kan via het scherm aan de voorstoel vrijwel alles bepalen. Klimaat, muziek, navigatie – tot in de kleinste details is het te regelen. Via de Samsung-tablet die in de middenarmsteun zit kun je even een filmpje streamen, het laatste nieuws kijken of wat je ook maar zou willen. De twee zitplaatsen achter zijn uiteraard goed verstelbaar en dat zachte kussentje in je nek is echt heel fijn als je een dutje wilt doen.

De bestuurder kijkt uit op de het nieuwste MBUX-infotainmentsysteem. Dus uiteraard geen traditioneel klokkendashboard meer achter het stuur, maar een groot beeldscherm, dat eventueel zelfs een 3D-functie heeft. Dan krijgen de afgebeelde kaart of klokken ineens diepte, heel bijzonder. En uit de middenconsole steekt een rechthoekig scherm omhoog dat je gebruikt om alle functies van de auto te bedienen. En hoewel het Mercedes echt gelukt is het ergonomisch allemaal goed te doen, vraagt juist gebruik echt wel enige studie. En een goed geheugen, om überhaupt te onthouden wat er allemaal mogelijk is. Tot de bijzonderheden behoort het Energizing-programma dat een vermoeide bestuurder kan oppeppen na een zware sporttraining of hem juist kan kalmeren na een verhitte bestuurs­bijeenkomst. Je wordt – letterlijk – met geuren en kleuren in de juiste stemming gebracht, en een deskundige massage ontbreekt daarbij vanzelfsprekend ook niet.

In de S is het qua materialen natuurlijk het mooiste van het mooiste. Soepel leer, echte nerf in het sierhout, dubbel glas en snaarstrakke afwerking. Luchtvering is standaard en via de elektronica heb je keuze uit verschillende afstemmingen, waarbij comfort blijft overheersen. Alles is gericht op een vlekkeloze rit, maar toch laat het Mercedes-onderstel je niet in de steek wanneer je sneller dan bedoeld een bocht induikt. Lichtvoetig is hij niet, maar hij is wel in staat je te doen geloven dat je met minder kilo’s op pad bent dan er op het kentekenbewijs staan vermeld. Als optie is er op de S-klasse achterwielsturing leverbaar, en wel in twee varianten is. Bij de eerste kunnen de achterwielen maximaal 4,5 graden indraaien, de draaicirkel wordt dan met 90 centimeter verkleind. Bij de tweede variant kun je de achterwielen zelfs tot 10 graden indraaien. Die laatste zit ook onder de testauto en brengt de draaicirkel van het verlengde exemplaar met 1,9 meter terug: tot onder A-klasse-niveau.

NIET KRAP

Als we vervolgens de jongste van het stel eens bestuderen, dan is dat de C-klasse. De gelijkenissen aan de buitenkant zijn duidelijk, het is echt een verkleinde S met ook een relatief lange neus en een korte, iets aflopende kont. Lijnen van grille en verlichting zijn ook soortgelijk. Op de plek waar je het misschien niet direct verwacht is er óók een grote overeenkomst. Namelijk in het interieur. Want de C-klasse heeft hetzelfde MBUX-multimediasysteem als de S-klasse. Dat is een interessante filosofie: als iets wordt uitgevonden voor de S, wordt dat niet op hiërachische volgorde door de modellen ‘uitgerold’. Dus krijgt niet eerst de nieuwe E-klasse dat systeem, maar gewoon de C-klasse, omdat die nu eenmaal eerder op het programma stond.

Het systeem is in grote lijnen identiek aan dat van de S en het is Mercedes gelukt om de wens van elke interieurdesigner in vervulling te laten gaan (namelijk zo min mogelijk knoppen) en toch de bestuurder niet te laten verdwalen in menu’s om bijvoorbeeld de achterruitverwarming aan te zetten of de temperatuur te veranderen. Dat soort functies heeft een vaste plek gekregen op de onderste rand van het scherm, en gaan ook niet weg als je iets anders doet.

De C is dan wel de meest compacte van de drie, maar je mag hem niet krap noemen. De achterbank is comfortabel, en je kunt je benen en voeten op een prettige manier kwijt zonder dat je je in een kramp moet positioneren. Dat is in deze klasse – en bij zijn voorgangers – wel anders geweest. De nieuwe C is trouwens meer op comfort gericht dan de meeste concurrenten. Hier geldt een beetje hetzelfde als bij de S: comfort overheerst, maar dat hoeft niet te betekenen dat hij week is. Dynamische aspiraties zijn er in deze uitvoering totaal niet (daarvoor komen er AMG’s), maar de wegligging is ook op hoge snelheid uitstekend. Hierdoor is de nieuwe C perfect voor de lange afstand. Ook op hoger tempo weet hij door stilte en comfort goed te onthaasten, zoals al eerder is geroemd in updates van de duurtest van deze auto.

PLANK

De E-klasse zoals hij hier staat is een E 220d, en hoewel we de auto’s hier niet op motorniveau kunnen en willen vergelijken, móet even gezegd worden dat dit een reisauto bij uitstek is en dat zo’n motor er perfect bij past. Hij is krachtig als het moet en de rest van de tijd heerlijk rustig. De onderstelafstemming van de E-klasse is duidelijk gericht op comfort en rust. De veren en dempers lijken het wegdek te egaliseren, zonder dat de auto ooit week aanvoelt. Bochten kun je snaarstrak nemen; de auto helt niet over en de besturing geeft een fijne tegendruk. Daardoor heb je een duidelijk gevoel waar het met de voorwielen naartoe gaat. Maar hé, zo lijkt het haast alsof we in herhaling vallen, want min of meer hetzelfde merkten we op bij de C en de S. Het is gewoon de merksignatuur. Dat is het leuke van deze vergelijking, dan kun je dat eens goed voelen en vergelijken.

In het interieur wijkt de E wel af. Bij de facelift van een kleine twee jaar geleden bleef de dashboard-vormgeving van 2016 gehandhaafd, het concept dat onder meer de A-klasse van de E-klasse overnam. Een ‘plank’ van een beeldscherm dat bijna de hele breedte van het dashboard in beslag neemt. Een aanraakscherm uiteraard, maar het kan ook worden bediend met een plaatje op de middentunnel waar je met je vinger over kunt bewegen alsof je een computermuis bedient. In de E vind je nog wel wat knoppen en vanuit bedieningsoogpunt is daar helemaal niets mis mee. Maar zoals gezegd, designers denken daar anders over.

Het interieur van de E sluit goed aan bij het karakter. Hij heeft prettige, goed instelbare stoelen. Er zijn mooie materialen gebruikt en de afwerking is van hoog niveau, met nergens een onbedoeld kiertje of een onderdeel dat scheef zit. Het is gewoon 100 procent strak. En je zou misschien denken dat de E qua ruimte op de achterbank het midden houdt tussen C en S, maar dat is niet zo. Hij is gewoon net wat ruimer dan de C, wat ook niet raar is omdat de S die we hebben gereden een lange versie is.

ZELFDE VIJVER

Het maken van zo’n familieportret laat heel duidelijk de trekken zien die deze auto’s met elkaar verbinden. Het ontwerp in de eerste plaats, dat duidelijk laat zien dat alle drie de sedans uit dezelfde vijver zijn gevist. Als je ze door je oogharen bekijkt, dan hebben ze hetzelfde profiel. De filosofie wat betreft de rijeigenschappen is ook gelijk: comfort staat voorop, zonder week te zijn. Het afwerkingsniveau is in alle drie van toonaangevend niveau. Mooie materialen, strakke lijnen; gewoon foutloos. En ja, de S-klasse gaat het verst als het gaat om het verwennen van de inzittenden, de E is het meest uitgebalanceerd en de C is een verkleinde en uiteraard betaalbaardere S. Dat is toch een mooi compliment voor onze duurtester.