Mercedes-Benz B-klasse - Oud & Nieuw

We parkeren een vrijwel in dezelfde kleur gespoten B-klasse uit 2010, van de gefacelifte eerste generatie, naast de B-klasse waarmee we nu bijna een halfjaar onderweg zijn. Hoewel het ontwerp flink op de schop is gegaan, zie je meteen dat we hier met familiegenoten hebben te maken. Mercedes’ achterliggende gedachte is voor beide auto’s van kracht: een ruimere auto op basis van de A-klasse. Vooral bij de eerste generatie zijn de gelijkenissen groot met de compactere A-klasse. In 2005 had de instap-Benz natuurlijk ook meer MPV-genen dan de hatchback (en sedan) van nu.

Vergelijken we de twee B’s, dan wordt direct duidelijk dat de eerste generatie hoekiger is. Vooral de achterkant is veel rechter getekend vergeleken met het huidige model. In de lengte verschillen de auto’s zo’n vijftien centimeter, in de hoogte een kleine vier. Opvallend is dat de wielbasis vijf centimeter heeft ingeleverd. Het is dan ook met name de neus die van de extra exterieurcentimeters profiteert, want ook in de achterbak is het allemaal krapper geworden. Met de bank omhoog slikt de eerste B-klasse 458 liter aan bagage, voor de versie uit 2019 is dit onder gelijke omstandigheden 445 liter. Met de bank plat kan exact dezelfde hoeveelheid bagage worden meegenomen, namelijk 1.530 liter. Verder zit het ’m in de details. Neem de ruitenwissers die in een heel andere richting over de voorruit bewegen of de nieuw ontworpen logo’s op de neus. De grille is sowieso van een ander kaliber. Een ander opmerkelijk detail is dat de tankdop van kant wisselt en dat Mercedes-Benz soortgelijke vijfspaaks lichtmetalen wielen in de prijslijst heeft opgenomen. De eerste gefacelifte B-klasse, geïntroduceerd in 2008, herken je onder meer aan de doorlopende sierstrip in de voorbumper.

WERKPLEK

De tijd heeft niet stilgestaan voor de Bklasse. Hoewel er ‘slechts’ negen jaar tussen deze gefacelifte eerste generatie en de huidige derde generatie zit, ervaar je letterlijk een wereld van verschil. De grootste aandachttrekker in de nieuwste B-klasse is het 62 centimeter brede beeldscherm dat toegang verschaft tot het MBUX-multimediasysteem. De eerste generatie B-klasse moet het stellen met een scherm van een schamele 32 centimeter dat achter het stuurwiel is aangebracht. Geen keuzemenu’s die reageren op stembediening of waar we met soft touch-knoppen doorheen kunnen scrollen, maar gewoon informatievoorziening op de klassieke manier. Het enige centrale digitale schermpje tussen alle analoge klokken biedt overigens wel veel informatie. De ‘oude’ B laat zelfs weten wanneer we moeten schakelen voor een zo laag mogelijk verbruik. Dat is overigens nieuw sinds de introductie van de Blue Efficiency-varianten van na de facelift. Door een paar minimale ingrepen trachtte Mercedes destijds de B-klasse zuiniger te maken.

Verder verschaft het informatie over de rit en het gemiddelde verbruik. Met de knoppen op het stuur, slechts acht stuks in 2010, scrollen we erdoorheen. Ook de klassieke radio-cd-speler in de middenconsole kunnen we vanaf het stuur bedienen. Af fabriek kreeg de B180 geen cruisecontrol mee, maar de bestuurder wilde daar toch gebruik van maken. Vandaar de optionele knoppen rechts onderin. Links achter het stuur bevindt zich slechts één hendel voor de bediening van de verlichting én de ruitenwissers. Het is kenmerkend voor Das Haus, hoewel onze duurtest-Benz wel met twee hendels is toegerust. Met de rechter kunnen wij de automatische transmissie bedienen. De unieke plastic Mercedes-sleutel van de ‘oude’ B-klasse moeten we nog ouderwets in het contactslot steken, de nieuwe sleutel houden we gewoon in onze zak bij het starten. Verder treffen we in de middenconsole van de eerste generatie vrij veel knoppen aan voor bijvoorbeeld klimaatregeling: iets waar Mercedes anno 2019 slechts één strook aan knoppen voor nodig heeft. Na het instappen merken we onmiddellijk het verschil tussen de beide Benzen.

In de oudere B-klasse zit je een stuk hoger. Dat merk je zowel bij het instappen (gemakkelijker) als bij de zitpositie. Ook staat het stuur in de vorige generatie B-klasse een stuk hoger en rechter naar je toe. In de huidige B-klasse zitten we een stuk lager en voelt het aan als in een regu liere personenauto. Beide auto’s zijn geen echte MPV’s. Zo zoek je je in beide Mercedessen vergeefs naar slimme opbergmogelijkheden op in het oog springende plekken, noch is het mogelijk het interieur variabel in te delen.

ONDERWEG

De twee pedalen uit onze duurtest B-klasse maken in de door ons gereden voorganger plaats voor drie stuks. De B180 uit 2010 heeft namelijk een handgeschakelde vijfbak. Een groot verschil met de zeventraps automaat uit het jongere model. In het begin is het vooral even stoeien met de ietwat eigenzinnige koppeling, maar eenmaal daaraan gewend rijdt het verrassend goed. Het vinden van een goede zitpositie kost even tijd, maar daarna rijd je in een gemoedelijke auto, die zich ondanks het vrij forse formaat redelijk scherp door bochten laat sturen. Het onderstel doet wat het moet doen met een opgehoogde auto als de ‘B’.

De vorige generatie is beslist comfortabel, maar stuitert wat harder over hobbels van de nieuwe B-klasse. Die is opvallend zachter geveerd. Met 115 pk is de ‘oude’ B180 zeker geen snelheidsduivel, maar de viercilinder is krachtig genoeg om gemakkelijk met het dagelijkse verkeer mee te komen. De 116 pk sterke diesel krijgt de beduidend zwaardere B180 D gevoelsmatig sneller van zijn plek. Duiken we in de specificaties, dan zien we dat het verschil bijna te verwaarlozen is. Voor een sprint vanuit stilstand naar 100 km/h heeft de moderne Benz slechts 0,6 seconden minder nodig dan zijn voorganger. Een groot verschil tussen beide generaties zit ‘m in de veiligheidshulpmiddelen. Waar de actuele Bklasse bij elke spreekwoordelijke scheet wil ingrijpen, laat de eerste generatie B-klasse het de bestuurder helemaal zelf uitzoeken. Stiekem is dat soms bést fijn.