Mazda MX-5 2.0 (2006)

Ook de derde generatie van de Mazda MX-5 is trouw aan het oerconcept van de roadster. Je ziet dat je met 'n nieuwe MX-5 te maken hebt, maar wat er precies is veranderd, is moeilijk te zeggen. De derde generatie oogt een stuk gespierder dan de eerdere modellen, dankzij de uitgeklopte wielkasten, de grotere breedte en de venijniger ogende koplam-pen. De stijfheid en de veiligheids-uitrusting zijn uitgebreid; door op allerlei andere punten gewicht te besparen, wist Mazda de gewichtstoename echter te beperken tot tien kilo.
De Mazda MX-5 is 'n ongelofelijk lekkere rijdersauto. 't Mooie is dat je al gauw een snelheidssensatie beleeft. Debet daar-aan zijn de sportieve afstelling van 't on-derstel en het stimulerende motorgeluid. De machine is luidruchtig, maar de klank is niettemin plezierig. De wielophanging is lekker hard, zonder de auto oncomfortabel te maken.

Polsbeweging
Het roadster-gevoel begint al bij het instappen. Je zakt diep weg in het kleine, stevige kuipje, dat zeer laag gemonteerd is. De stoelen worden gescheiden door een hoge tunnel. Het wordt je extra gemakkelijk gemaakt daar je arm op te leggen doordat de handrem aan de rechter zijkant zit. Precies ter hoogte van je hand tref je een kort versnellings-pookje aan. Veel meer dan een polsbeweging is niet nodig om de versnellingen in te leggen. De MX-5 is een auto waarmee je je als bestuurder één kunt voelen.
Een belangrijk kenmerk is het horizontale paneel in het dashboard. Het is van een frivoliteit die we bij de meeste Japanners moeten ontberen. Jammer dat we hier en daar toch slecht afgewerkte naden en storende bramen tegenkomen.
Echt snel is de MX-5 niet, maar je bent zo intensief met het rijden bezig, dat je dat amper merkt. De versnellingsbak schakelt heel trefzeker, maar is wel wat zwaar te bedienen. De overbrengen zijn tot en met de vijf prima in orde, alleen die zes komt te kort na de vijf. Net alsof ze de standaard vijfbak even snel van een zesde verzet hebben voorzien.
Voor wat betreft de ophanging hebben de ingenieurs ten opzichte van de vorige MX-5 wel wat concessies aan de sportiviteit gedaan ter verhoging van het comfort. Het harde onderstel is gecombineerd met een heel directe besturing. De geringste oneffenheid krijg je duidelijk door en dan moet je corrigeren. In bochten kun je het beste het toerental hoog houden, want deze auto valt heerlijk tegen overstuur aan te duwen.

Gemakkelijk
De MX-5 maakt elektrisch bediende daken overbodig: zijramen een stukje open, klem omlaag en de veiligheidsknop indrukken, een slinger naar achteren en met een klik valt het opgevouwen dakje in de vergrendeling. Een kwestie van seconden en je rijdt open. Ook weer dichtdoen gaat snel, en bijna net zo gemakkelijk.
Er is één aspect van de klassieke roadster waar Mazda met de nieuwe MX-5 aan voorbij is gegaan: het spartaanse karakter. Vooral de 3th Generation Limited Edition die wij reden, is voor 'n roadster rijk uitgerust. Automatische airco, verwarmbare stoelen, een prachtige Bose-geluids-installatie, elektrisch bedienbare zijruiten, centrale vergrendeling op afstand bediend, 't zit er allemaal standaard op.