Test: Mazda 6 SportBreak 2.3 S-VT Active AWD (2022)

Leuk hoor, besteed je bijna 37.000 euro aan de Mazda 6 SportBreak 2.3 S-VT Active AWD, zo heet'ie voluit, en dan ziet nog niemand dat je de allerdikste 6 hebt aangeschaft. Geen AWD-emblemen of uitgeklopte wielkasten, het enige verschil is dat hij tien millimeter hoger op zijn poten staat. Dan moet je toch echt met een meetlint erbij komen, zoiets zie je nauwelijks. Maar er is hoop! De Nederlandse importeur overweegt uiterlijke verschillen aan te brengen op de auto's die naar ons land komen, ook al zijn dat er waarschijnlijk maar 100 in 2002. Tja, als je extra geld uitgeeft, moeten de buren dat natuurlijk wel kunnen zien.

Alleen als automaat
Nog zoiets, koop je de 6 4x4, krijg je altijd een automatische transmissie, een moderne vijftraps met de mogelijkheid handmatig te schakelen. Mazda heeft de naam Activematic bedacht. Vreemde keuze eigenlijk, het zijn toch vooral de liefhebbers die voor een vierwielaangedreven versie kiezen en díe houden nu juist van een dynamische rijstijl. Mazda presenteert de auto in de uiterst fraaie, maar eveneens steile en grillige Dolomieten in Noord-Italië. In de haarspeldbochten rijd je je mede-inzittenden binnen de kortste keren misselijk. Dat komt doordat de 6 AWD zich ontzettend hard door de bochten laat jagen, maar daarover later meer. In dergelijke situaties zit je niet op een automaat te wachten, en zeker niet op een transmissie met te lange overbrengingen, want doorgaans valt de motor bij het opschakelen meer dan 2.500 toeren terug. Van de 162 paarden die de 2,3-liter (de enige motorkeuze voor de AWD) moet kunnen leveren, lijkt een groot deel niet bij de les te zijn en dat is met name te wijten aan de lange overbrengingsverhoudingen. Maar goed, het handmatige schakelen maakt een hoop goed. Een tipje naar achteren betekent opschakelen, naar voren heeft het tegenovergestelde tot gevolg. De bak houdt in de manuele stand hardnekkig de versnelling vast, hoe hard je ook trapt en zelfs wanneer de toerenbegrenzer ingrijpt. Dat is een prettige eigenschap. Zo kun je in twee of drie van bocht naar bocht jagen. Rijdynamiek biedt 'ie zeker, maar een blik op de prestaties maakt je niet echt vrolijk. Ten opzichte van de voorwielaangedreven 6 2.3 gaat er namelijk zo veel verloren. De acceleratie van 0-100 km/h duurt maar liefst 2,4 seconden langer en de topsnelheid ligt zelfs twintig kilometer lager. In dat opzicht is de 6 AWD dus geen spectaculaire auto en wellicht een voorbode van de 6 MPS die we in Parijs als conceptcar zagen. Die vierwielaangedreven versie is met 280 pk uitzonderlijk snel. Nee, de AWD is zelfs de traagste 6, zelfs de 1.8 SportBreak en de 2.0 CiTD zijn sneller!

Maximaal 50:50
Op een bochtig parcours is de 6 AWD in z'n element. Soms wil hij heel even met zijn achterkant omkomen, maar een tikje gas is dan voldoende om hem in toom te houden. Dat is het moment dat de elektronica meer aandrijfkracht naar de achterwielen stuurt. Op de snelweg worden alleen de voorwielen aangedreven. Sensoren houden constant een oogje in het zeil voor wat betreft de rijomstandigheden. Aan de hand van de stand van het gaspedaal en de omwentelingen van de wielen wordt de aandrijving via een elektronische koppeling verdeeld tot een maximum van 50:50 voor-achter. Overigens biedt de AWD dezelfde bagageruimte als de normale SportBreak. Vaak zie je dat bij vierwielaangedreven versies ruimte verloren gaat door het extra differentieel, mar dat is hier dus niet het geval. Het enige wat je moet missen, is het Karakuri-systeem, waarmee de je de totale achterbank door één ruk aan een hendel neer kunt klappen.
De duurste 6 beschikt uiteraard over een riante uitrusting. Net als de Executive en de Active-uitvoeringen zijn de stoelbekleding en andere interieurelementen van leder. Last van koude billen? De stoelverwarming biedt uitkomst. Verder herken je de AWD aan 17-inch lichtmetalen wielen, maar die heeft de voorwielaangedreven Active eveneens. En wellicht aan andere zaken, het is nog even afwachten wat importeur Auto Palace – de Binckhorst aan uiterlijkheden gaat bedenken. Aan actieve veiligheid geen gebrek. Natuurlijk doet het 4x4-systeem op dat gebied al een flinke duit in het zakje, verder zorgt de DSC Dynamic Stability Control voor hulp in penibele situaties. Bomvol dus, die AWD, maar dat brengt ook heel wat gewicht in de schaal, want de auto weegt maar liefst 1505 kilo.

Geen spektakel
De Mazda 6 AWD levert niet het spektakel dat je in eerste instantie zou verwachten en dat biedt ruimte voor een ander topmodel, bijvoorbeeld de MPS. Kazutaka Miyata, Assistant Brand Manager bij Mazda Motor Europe verklaart dat momenteel de meningen over die conceptcar nog gepeild worden. 'Volgend jaar komt echter de RX-8 met een 192 of een 240 pk sterke wankelmotor. De MPS is met zijn 280 pk krachtiger en sneller. Hoewel het een totaal andere auto is, lijkt het ons niet verstandig om al op korte termijn met de MPS te komen, mochten we daar al toe besluiten. Maar het zou wel een perfecte imagebuilder voor de 6 zijn.'
Al met al blijft de indruk dat de 6 AWD in zijn huidige uitvoering een beetje het slachtoffer is geworden van een overdodis aan techniek. Die automaat had niet gehoeven, met een handbak zou hij beter tot zijn recht komen. De vierwielaandrijving past goed bij de auto, hij biedt hierdoor nog meer rijplezier en wordt er nog dynamischer door. Alleen kan de motor dat in combinatie met de automatische transmissie niet waarmaken. Er lijken te veel pk's verloren te gaan door de aandrijflijn. Andere Mazda6-rijders komen je fluitend voorbij, althans op rechte stukken. Volgend jaar verwacht de Nederlandse importeur er 100 te verkopen, op een totaal van 6.500 exemplaren. Het valt in ons vlakke land te verwachten dat de vraag naar de integraal aangedreven versie aan de lage kant blijft. Maar wil Mazda succes in de Alpenlanden, dan is het aan te raden de AWD ook met manuele transmissie en wellicht ook met de CiTD-turbodiesel te gaan leveren.