Mazda 6

Geloof ons: het valt niet mee in de grotere middenklasse met iets te komen dat de harten van kopers massaal sneller doet kloppen. Het is vooral de Duitse en Franse gevestigde orde die daar jarenlang steevast de lakens uitdeelt en teert op het imago. De Laguna's, Mondeo's, Passats en Vectra's vliegen je om de oren. En waar blijven dan de Japanners? Uitweiden over spreekwoordelijke betrouwbaarheid en doorgaans bovengemiddelde rij-eigenschappen heeft geen zin. Kennelijk valt de Europeaan op design en heeft betrouwbaarheid geen prioriteit. Dus blijven de Aziaten in hun hemd staan en worden standaard voor grijze muizen uitgemaakt.

Dat laten ze in Japan niet langer over hun kant gaan. Nissan bijvoorbeeld heeft aan de hand van design-durfal Renault de nieuwe Primera getekend en nu verlaat ook Mazda de weg van het behoudende, voorzichtige design. Met de nieuwe 6 bewandelt Mazda het avontuurlijke pad van trendy vormgeving. Die achterlichten met glasheldere units en felgekleurde ronde bollen erin – dat is allesbehalve conservatief, dat is kicken voor wie wil opvallen. En de decimetersbrede koplampen hebben ook een allesbehalve traditionele uitstraling. Ze zijn ronduit agressief en moeten een bepaalde boodschap uitstralen in de binnenspiegels van voorgangers.
En omdat die 6 zo modern oogt en omdat 'ie vol zit met veiligheidssnufjes en omdat 'ie zo goed moet rijden zijn de gezichten zo opgeklaard. Het vertrouwen is er: zo móet het goed gaan. Wel, alle blijdschap en mooie verhalen op een stokje: uitproberen dan maar, die 6.

Beetje behelpen met 1.8
De Mazda6 is er in drie varianten, die in de loop van dit jaar een voor een worden geïntroduceerd. In juni staat als eerste de sedan in de showroom. In augustus is er de Sport, oftewel de vijfdeurshatchback en weer een maand later is het de beurt aan de SportBreak, de stationwagon in goed Nederlands. Maar daarmee is het nog niet gedaan, want vlak voor de winter komt nog de X-Drive, de vierwielaangedreven SportBreak.
Maar in juni moeten we het nog met alleen de sedan doen, waarbij je kunt kiezen uit drie benzinemotoren. Een tweeliter common rail-diesel van 120 pk komt pas in september; even later gevolgd door een nog wat sterkere variant.
Met de 1.8 is het een beetje behelpen, want hij heeft niet veel over. Het is vooral tijdens het versnellen op de snelweg dat je lange tijd met het pedaal op de plank zit om vooruit te komen. Nu is Nederland niet zo bergachtig, maar bij de introductie in Italië reden we ook nog een stuk door de heuvels en dan is het echt hard werken voor de 1.8. Verder houdt hij vast aan de aloude Mazda-traditie van veel toeren en enig rumoer. Dat laatste is vreemd, want met de geluidsisolatietechnieken van tegenwoordig zou dat toch niet hoeven.
De beste keus is wat ons betreft de tweeliter. Met z'n 142 pk heeft hij 22 pk meer dan de 1.8 en daarmee kom je ineens stukken minder te kort. Hij is een stuk vlotter en heeft vooral veel meer trekkracht op snelheid. Voor de nieuwe 6 absoluut de meest uitgebalanceerde keuze. Ook deze motor draait echter veel toeren en is niet fluisterstil.
Voor de liefhebber is er ook een 2,3-liter viercilinder van 166 pk; inclusief rauwe brom. Dat klinkt best lekker en met deze motor ben je écht snel. Deze 2.3 heeft als enige variabele kleptiming voor net dat beetje extra.

Vreemd-modern
Eerlijk is eerlijk, we zijn zeer onder de indruk van de rij-eigenschappen van de Mazda6. Hij voelt zeer solide aan. Op een bochtig parcours is hij niet van de wijs te brengen en hij volgt heel precies de stuurbewegingen. Overhellen en deinen doet hij zeker niet, want de vering en demping zijn stevig. Bij veel merken noemen ze zo'n afstemming al gauw een sportonderstel. Overigens kent de 6 geen keuze in onderstelafstemming. Dus ook de wat behoudender automobilist zit dus met dit zeer dynamische onderstel opgescheept en zal af en toe wel vinden dat de oneffenheden in de weg zeer nauwkeurig worden gevoeld.
Met de bediening is als vanouds weinig mis: schakelen gaat als een zonnetje. De koppeling vraagt bij alle motorversies om wat gewenning; die is behoorlijk gevoelloos. De knoppen zitten allemaal nog prima op hun plek, alleen een beetje vreemd-modern is de logica achter de draaiknop voor de temperatuurregeling. Die zit onder in de middenconsole, maar de gekozen temperatuur is ergens bovenin af te lezen, in een smal venstertje. We zagen het een paar maanden terug ook al bij de Opel Vectra en nog steeds tasten we in het duister omtrent de bedoeling hiervan.
A propos het dashboard: dat is wel even van een andere snit dan we gewend waren. Hier zijn overduidelijk 'designers' aan het werk geweest. De ventilatieopeningen die uit twee luikjes bestaan, het driespaaksstuur, de cursieve cijfers op de meters, de metallic grijze middenconsole – hier worden sportieve aspiraties opgewekt. Meer dan eens moesten we onwillekeurig aan Alfa Romeo denken. Dat is compliment, niet waar?

Sterke punten
Waarmee onderscheidt de Mazda6 zich nu van de concurrentie? Zijn de hoopvolle gezichtsuitdrukkingen terecht? In zekere zin wel. Tenslotte rijdt de auto bovengemiddeld goed. Sportieve onderstellen zijn helemaal van deze tijd (kijk bijvoorbeeld maar naar de Ford Mondeo of Renault Laguna), en sportief is de 6. Ander sterk punt is de prijs: zoals u in de kaders met prijzen en uitrustingen kunt zien, is de vanaf-prijs zeer concurrerend, maar ook de meest uitgebalanceerde versie (de 2.0) is voor een redelijk bedrag te krijgen. Voor de zakelijke markt is aan de andere kant een goede restwaarde weer van groot belang en daar is nog geen zinnig woord over te zeggen. Tot slot is het een kwestie van smaak of je 'm mooi of lelijk vindt, maar dat 'ie effe-wat-anders is, dat moet u met ons eens zijn. Wij vinden de 6 in ieder geval een zeer prettige auto.