Mazda 2 - Eerste rijtest

Mazda’s modellengamma ziet er tegenwoordig anders uit dan in het geboortejaar van de huidige Mazda 2. Er is bijvoorbeeld een compleet nieuwe 3 en er staan zelfs twee nieuwe cross-overs op de menukaart. De 2 zelf is een concurrent voor auto’s als de Kia Rio, Ford Fiesta en Volkswagen Polo, maar heeft fors meer levenservaring dan die tegenspelers. De reacties op het nu daadwerkelijk gefacelifte exemplaar liegen er niet om: hij oogt fris, maar niet iedereen ziet direct wat er is veranderd. Welnu: de complete neus van de Mazda 2 is op de schop gegaan en ook de lijst technische aanpassingen is omvangrijk.

De Mazda 2 heeft een volledig nieuw front waarmee de inmiddels vijf jaar oude hatchback prima aansluit bij z’n jongere broertjes en zusjes. De lamellen in de nu bredere grille zijn vervangen door een gaaswerk en de chroomkleurige omlijsting loopt net als bij de Mazda 6 door onder de koplampen. Die nu standaard met ledtechniek bedeelde koplampen zelf zijn nieuw en geven het 2’tje samen met de nieuwe, rustiger vormgegeven voorbumper een volwassener uitstraling. De wijzigingen aan de bips zijn optisch klein: er is nauwelijks meer dan herziene achterlichten en een nieuwe, net als de voorbumper strakker ogende achterbumper.

Wellicht interessanter zijn de noviteiten die we achter het stuur van de vernieuwde Mazda 2 vinden. Dat het Japanse merk heer en meester is in het bijschaven en verbeteren van zijn modellen, blijkt onder meer uit de wijze waarop de geluidsisolatie en het materiaalgebruik in het interieur zijn verbeterd. Op de deurpanelen en de middentunnel vind je nog harde kunststoffen, maar er zijn legio concurrenten die hier minder punten scoren. De werkplek oogt nog altijd fris en de zitpositie is dankzij vernieuwde, goed verstelbare voorstoelen met voor ons Europeanen wat korte zittingen puik voor elkaar. Wie het prettig vindt, kan de stoel goed laag zetten en het stuur ver naar zich toe trekken. Ook comfortverhogend: het infotainmentsysteem kan nu overweg met Android Auto en Apple Carplay, fijn voor wie bijvoorbeeld zijn eigen navigatieapp wil gebruiken.

GULDEN MIDDENWEG

Rijden is nog altijd waar de Mazda 2 in uitblinkt. De stuurbekrachtiging is herzien en ook de schokdempers zijn onder de loep genomen. De besturing is als vanouds communicatief zonder overdreven direct te zijn en die middenweg is ook voor het onderstel gekozen. De Mazda 2 is comfortabel geveerd, maar zacht is het onderstel geenszins en ook van een hevig hellende koets heeft Mazda’s kleinste nog nooit gehoord.

De auto geeft korte oneffenheden in het wegdek door aan je zitvlak, zonder storend te worden, wat de betrokkenheid bij het rijden bevordert. Interessant is ook het verbeterde G-Vectoring Control, een systeem dat voortaan de toevoeging ‘Plus’ krijgt. Het voert na het uitsturen van een bocht een piepkleine remingreep uit op het buitenste wiel om de auto sneller recht te trekken en remt niet meer alleen af op de motor. Het heeft een stabiliserend effect dat slechts merkbaar is als je erop let, maar dat erna in positieve zin bijzonder blijft aanvoelen.

Wij rijden de Mazda 2 met de 90 pk sterke 1.5 Skyactiv-G, de nog altijd eigenwijze, turboloze benzinemotor die ook een 75 pkbroer kent. De 115 pk-variant is weggestreept. Deze atmosferische motoren hebben een hoge compressieverhouding die de CO2-uitstoot terugdringt en waardoor Mazda niet hoeft uit te wijken naar een kleine turbomotor. De 1.5’s zijn intern op detailniveau fijngeslepen, maar zijn voortaan gekoppeld aan Mazda’s M-Hybrid-systeem.

Inderdaad, de Mazda 2 is nu altijd een Mild Hybrid. Verwacht niet dat je kilometers elektrisch rijdt, het systeem speelt puur een ondersteunende rol. De opgewekte energie dringt het verbruik terug door de motor bij te vallen. Ook werkt het start-stop-systeem sneller dan voorheen. Je raadt het al: in de praktijk merk je weinig van dit systeem, en dat betekent dat het dus z’n werk goed doet. Onder de streep levert het je mooi een verbruikswinst van een paar procent op. De twee benzinemotoren zijn voortaan standaard gekoppeld aan een handgeschakelde zesin plaats van een vijfbak. De automatische transmissie is wegens beperkte vraag komen te vervallen.

SNAARSTRAK

We voelen de Mazda 2 aan de tand in het heuvelachtige gebied rond Athene, waar we de 1.5 Skyactiv-G toeren moeten laten maken om hem levendig te houden. De 1.5 steekt z’n aanwezigheid dan ook niet onder stoelen of banken; je hoort ’m goed. De 1.5 mist de koppelschop van een turbomotor; het maximumkoppel komt pas bij zo’n

4.000 tpm vrij en door de wat lange bakverhoudingen moeten we vaker dan we gewend zijn terugschakelen om de gang erin te houden. Gelukkig schakelt de bak zoals we dat van een Mazda gewend zijn: snaarstrak en met korte slagen. Ook zeer prettig is dat het Mild Hybridsysteem na het inleggen van een hogere versnelling automatisch het toerental omlaag bijstelt voor een bijna naadloze overgang.

De bijgewerkte 2 is in elk opzicht een fijngeslepen versie van het al goed presterende origineel. Logischerwijs heeft het merk niets aan de wat krappe hoofden bagageruimte kunnen doen. Daarvoor moeten we wachten op een écht nieuwe Mazda 2, maar met deze houden we het nog wel even uit.