Maserati Levante Hybrid - Eerste rijtest: zo rijdt de suv met viercilinder

De naam ‘Hybrid’ is wat ambitieus voor een auto met een mild-hybrid-hulpje, maar je treft die aanduiding dan ook nergens op de auto aan. Wel prijkt er ‘GT’ op het voorscherm, de naam die ­Maserati aan de nieuwe basis-Levante geeft. Het merk laat de een paar jaar ­geleden geïntroduceerde Gransport- en Granlusso-‘lijnen’ weer los en komt met nieuwe uitvoeringen. Een GT is dus altijd een Hybrid, ook de Executive. De versie met de 350 pk V6 heet Modena, die met de 430 pk V6 Modena S en die met de V8 gaat als Trofeo door het leven. De diesel is ­geschrapt. De GT lijkt een concurrent voor de instap-V6, want met 330 pk is hij maar 20 pk minder sterk. De 0-100-tijd is met zes seconden zelfs exact gelijk, en dat terwijl de vanafprijs – met uitrustingsverschillen – maar liefst € 43.672 lager ligt. Dat heeft ­alles te maken met de CO2-uitstoot, al is een GT met een verbruik van ongeveer 1 op 10 alsnog geen zuinigheidswonder. De ­motor is afkomstig uit de Alfa Romeo ­Giulia Veloce, al levert hij bij Maserati door de elektrohulp wel meer vermogen.

Het eerste thema dat bij een Maserati met een viercilinder moet worden besproken, is het geluid. De GT heeft net als alle andere versies gewoon vier uitlaateindstukken en Maserati zegt zijn best te hebben gedaan om de motor een Maserati-waardig geluid mee te geven. Van de buitenkant is dat ­zeker gelukt, want als de Levante GT vol gas voorbij blaast, laat hij een opvallend harde en stoere brul horen. Vanbinnen is dat ook merkbaar, maar klinkt het geluid toch heel wat minder indrukwekkend. ­Hoger in de toeren is heus duidelijk dat er niet zomaar een spaarblokje onder de kap ligt, maar mooi wordt het nooit.

Geinig is wel dat de auto stevig ploft bij overschakelen. Het geluid van een bak met dubbele koppeling? Nee, de Levante heeft gewoon de achttraps automaat van ZF aan boord. Gaat het allemaal wat rustiger, dan kunnen Maserati’s geluidskunstenaars niet verbloemen dat het toch gewoon een vier­cilinder is. Gebrek aan kracht is er zeker niet, maar juist door het ielige geluid mis je het gevoel van overdaad dat een koppel­rijke V6 (of meer) wel heeft. Zo’n motor wekt de indruk dat er nooit meer dan tien procent van het vermogen nodig is en dat is bij deze Levante toch net even anders.

Maserati Levante GT

Speels

De viercilinder-Levante is ­niet lichter dan de variant met V6, maar heeft een betere gewichtsverdeling. Zo kent hij een relatief laag zwaartepunt en zou het gewicht door een achterin geplaatste 48V-batterij optimaal verdeeld zijn over voor- en achteras. Dat is te merken, want zeker voor een 1.878 kg zware SUV rijdt de Levante erg goed. Mede dankzij de vierwielaandrijving is er veel grip. De auto helt weinig over en als het te hard of (vooral) te lomp gaat, doet de achterkant een subtiel en voorspelbaar stapje opzij. Samen met de prettig communicatieve besturing levert dat een ronduit speelse auto op, en dat terwijl de adaptieve luchtvering onder andere omstandigheden veel comfort oplevert. Nooit op het niveau van een Range Rover, dat niet, maar de Levante voelt ook nooit zo zwaarlijvig. Het rijden in een Maserati is sowieso een beleving, zelfs als het een SUV met een basismotor is. Het simpele feit dat de drietand je vanaf het stuur toegrijnst, is eigenlijk al genoeg. Toch maakt de rest van het interieur de hoge verwachtingen die bij dit segment horen niet helemaal waar. Veel knoppen en schakelaars zijn overgenomen uit andere producten van het voormalige FCA-concern en voelen wat goedkoop aan. Ook de pianolak-sierstrips ontstijgen niet het niveau van een dikke middenklasser. Het met leer beklede dashboard wel, maar dat is dan ook een optie. Het infotainmentsysteem is vernieuwd en ziet er een stuk strakker uit. Het werkt goed en snel, maar is zeker niet van het niveau dat we van BMW en Mercedes kennen. Een misser is dat de bediening van de stoelverwarming ook in het scherm zit, al zijn de andere functies van de klimaatregeling wel met knoppen te bedienen.

Maserati Levante GT

Wat ook opvalt achter het stuur van de ­Levante is dat de auto compact ­aanvoelt. Maserati noemt zelf de Porsche Cayenne als voornaamste concurrent, maar zo groot voelt hij niet aan en blijkt hij ook net niet te zijn. Verwacht niet het ruimteaanbod van een Cayenne, X5 of – nog erger – XC90, maar eerder iets tussen een Macan en een Cayenne in. Een voordeel daarvan is dat de Levante aan de buitenkant wat ons betreft zeker niet te protserig oogt. Hij is sierlijk en zelfs vrij bescheiden, waarbij vooral de neus typisch Maserati is.

Wijzigingen

Voor het komende modeljaar zijn er wat ­kleine wijzigingen, zoals een nieuwe grille en anders ingedeelde achterlichten. Buiten de GT-badge is de hybride-uitvoering van de ­Levante te herkennen aan wat blauwe ­accenten, zoals bij de luchtopeningen in het voorscherm. Het fraaie uiterlijk blijft voor de rest helemaal in stand en dat is maar goed ook: in deze vorm moet de Levante het meer dan ooit van zijn uitstraling ­hebben. De merkbeleving en de rijeigenschappen zijn zonder meer sterke punten, maar op de meer rationele vlakken kan de auto het niveau van zijn (prijs)segment niet meer helemaal bijbenen.