Test: Lexus RX450h

Het bekende familie­gezicht van het Japanse merk bleef intact bij de recente facelift van de RX, maar stiekem is bijna het hele front nieuw. Koplampen, grille en voorbumper kennen alle drie een andere vorm en ook een andere indeling. De voorzijde oogt daarmee wat platter en breder dan voorheen en past nu beter bij modernere Lexus-modellen als de ES en LS.

Zijn populariteit dankt de RX ongetwijfeld aan zijn hybridetechniek. De deels elektrische aandrijflijn drukt verbruik en CO2-uitstoot en daarmee ook de aanschafprijs. Inmiddels verschijnen er steeds meer concurrenten die hem op dat vlak naar de kroon proberen te steken. Het wapen waarmee dat gebeurt, is vrijwel zonder uitzondering de plug-in hybride. In de vorm van een laag bpm-tarief is er nog altijd sprake van een flink belastingvoordeel op deze auto’s. Die optie biedt de RX niet, want het merk houdt vast aan het hybrideconcept zonder stekker.

Bekende aandrijflijn

Aan de aandrijflijn van de RX is bij de facelift niet gesleuteld, wat betekent dat er een 3,5-liter V6 aan de basis staat. Daarmee is de Lexus steeds meer een uitzondering, want ook in dit segment is de viercilinder inmiddels gangbaar. Dankzij de slimme samenwerking met een klein accupakket, twee elektro­motoren en een traploze automaat moet de versie met 20-inch wielen volgens Lexus zomaar 1 op 17 kunnen rijden. In de praktijk blijkt ruim 1 op 12 realistischer, maar dat is nog altijd erg netjes voor een auto van dit formaat. Wat helpt, is dat de auto nadrukkelijk uitnodigt tot een rustige rijstijl. Wat heet: er zijn weinig auto’s die zo oproepen tot ontspanning als deze Lexus. De besturing gaat vederlicht, de stoelen zijn heerlijk zacht, de auto is erg stil en het onderstel is geweldig comfortabel. Daardoor is de ontbrekende luchtvering geen gemis. Erg knap, zeker omdat de autostabiel aanvoelt en er van hinderlijk deinen geen sprake is. De aandrijflijn past prima in dit plaatje.

De samenwerking tussen elektro- en verbrandingsmotor verloopt vlekkeloos, de reactie op het gaspedaal is schokvrij en voorspelbaar en wat er van de motor hoorbaar is, is onder normale omstandigheden niets meer dan een overdadige, krachtige brom. Als het gas op de bodem gaat, gaat dat overdadige gevoel wel overboord. Dan wordt de motor juist wél in de toeren gejaagd en lijkt de auto het minder naar zijn zin te hebben. De traploze bak laat zich indien gewenst ‘schakelen’ met flippers achter het stuur, maar dat voelt wat onnatuurlijk aan. Ook de sportstand kun je beter met rust laten. De bewuste keuze voor comfort voor een auto als deze is wat ons betreft uitstekend.

Touchpad

Het belangrijkste nieuws van de Lexus RX is misschien wel het infotainmentsysteem. Eerder kreeg de in 2015 gelanceerde, vierde generatie van de auto nog de door velen gehate ‘muisknop’ mee, maar die is nu vervangen door het touchpad dat ook in nieuwere modellen te vinden is. Bovendien is het centrale scherm nu ook als touch­screen te gebruiken, waarvoor het ook enkele centimeters dichter bij de bestuurder is geplaatst. Tot slot werden Android Auto en Apple CarPlay toegevoegd, zodat Google Maps en Spotify nu ook op het scherm te toveren zijn. Alle veranderingen zorgen ervoor dat er ineens goed met het systeem te leven is, al willen we het eigenlijk niet meer eer geven dan dat. In dit segment mag je best een zekere voorsprong op techno­logisch vlak verwachten, maar dat is in deze Lexus eigenlijk niet te vinden. Het scherm is lekker groot en de menustructuur redelijk eenvoudig te doorgronden, maar wat resolutie, aantal functies en bediening betreft zijn er veel goedkopere auto’s die meer punten scoren. Ook bij het instrumentarium is duidelijk dat de RX niet meer de nieuwste is. In plaats van een modern scherm treffen we hier nog twee meters en een klein schermpje aan, al moet gezegd dat de ‘energiemeter’ in de sportstand op kunstige wijze in een toerenteller verandert. Op andere vlakken doet de RX evenmin een poging om al te modieus te zijn. In plaats van pianolak en hippe touch-toetsen treffen we een middenconsole aan vol overzichtelijk gesorteerde, fysieke knoppen. Minder hip dus, maar met een kraakheldere bediening. Bovendien spat de kwaliteit ervan af en hoef je nimmer lang door menu’s te struinen om een bepaalde functie te vinden. Het RX-binnenste is daarmee even rustgevend als zijn rijgedrag. Zelfs de stoelverwarming en -ventilatie werken als je dat wilt auto­matisch en nadenken over instellingen en functies is simpelweg niet aan de orde. De RX is nooit een stoorfactor, maar loopt ook niet voorop als het om leuke snufjes gaat.