Lancia Musa 1.4 16v Oro (2005)

De Lancia Musa is de chique variant van de Fiat Idea. Gelukkig heeft Lancia meer gedaan dan alleen 'n paar andere typeplaatjes monteren. We zien een andere motorkap met 'n vouw in het  midden, 'n kleine verchroomde grille, diamantvormigekoplampen, anders gemodelleerde bumpers, slanke achterlichtunits en de vloeiender gelijnde achterklep met kleinere achterruit. Deze wijzigingen geven de Musa allure, en daar is het Lancia toch
grotendeels om te doen.

Dat chique zet zich binnenin voort. Tweekleurig dashboard en meubilair, witte wijzerplaten op het centraal geplaatste instrumentarium en aluminiumkleurige accenten op middenconsole en pookknop zijn zaken die je niet verwacht in een auto van dit formaat. Links en rechts van de meters treffen we een klep waaronder zich een niet al te forse ruimte bevindt voor  klein los spul. Verder blinkt de Musa niet uit in opbergmogelijkheden. Een klep op het dashboardkastje ontbreekt, maar Lancia biedt de mogelijkheid om een tas aan te schaffen (de 'Musette') die precies in de ruimte rechts in het dashboard past.
Alle elementaire info over het wel en wee van de auto wordt doorgegeven via het centraal op het dashboard geplaatste  instrumentarium. Dat ziet er speels uit, maar praktisch is het niet – je moet je blik toch langer van de weg halen dan wanneer de snelheidsmeter voor je neus  staat. Lancia doet het niet digitaal, en dat komt rustiger over dan continu verspringende cijfertjes en oplichtende blokjes.

Verschuifbaar
Volgens Lancia kun je maar liefst 32 verschillende stoelopstellingen installeren. De
achterste zitrij is verdeeld in een stoel en een bank (stoel plus middelste deel), die allebei verschuifbaar zijn. De rugleuningen zijn verstelbaar, waardoor je als  achterpassagier  best riant zit. De beenruimte is dik voor elkaar en als je de leuning van
de passagiersstoel naar voren klapt, kun je zelfs met gestrekte benen zitten!  Je kunt zonder veel moeite een goede zitpositie vinden, hoewel 't stuurwiel niet axiaal verstelbaar is. Helaas zijn de stoelen veel te zacht en bieden totaal geen zijdelingse steun. Nog een minpunt waar je als bestuurder continu hinder van ondervindt, zijn de te kleine buitenspiegels en de te  ver van het stuur gemonteerde hendels voor richtingaanwijzer en ruitenwissers.

Het Italiaanse motortje levert 95 pk en laat tijdens het accelereren goed van zich horen. Eenmaal op snelheid valt het rumoer mee en is het onderstel best stil. Wat je wél goed hoort als je bijvoorbeeld  over 'n verkeersdrempel rijdt, is de achteras. Die klappert behoorlijk. Sturen gaat licht, naar onze smaak te kunstmatig. De boel is te sterk bekrachtigd, waardoor het stuurwiel weinig gevoel biedt. Voor 't vederlichte inparkeerwerk heb je de Cityknop. Als je die indrukt, kun je het stuurwiel met je pink ronddraaien. Ga je een keer stevig door de bocht, dan merk je dat de Musa behoorlijk soepel in de veren
zit en stevig overhelt. Ook heeft 'ie de neigin g om over de voorwielen rechtdoor te schuiven als je scherp instuurt. De pook ligt lekker onder handbereik door de hoge plaatsing op het dashboard. Hij laat zich soepel, zij het een beetje hakerig, bedienen. Al met al blinkt de Musa niet uit met z'n rijeigenschappen en voelt 'ie zich beter op z'n gemak als 't gewoon met 'n keurige snelheid rechtdoor gaat. Het behagen van de inzittenden heeft bij de kleine, chique Lancia prioriteit.