Test: Kia Sportage

In Europa is de Sportage met afstand het populairste model van Kia. De auto was in 2017 met 131.000 verkochte exemplaren goed voor een kwart van de verkopen van het merk. Met zo'n bestseller in een segment waar de concurrentie almaar heviger wordt, is het niet zo gek dat de Koreanen er alles aan doen om de Sportage bij de tijd en onder de aandacht te houden. De huidige, vierde generatie van het model werd in 2015 gepresenteerd. De facelift is handig gepland, want dat biedt meteen de gelegenheid om de auto klaar te maken voor de vanaf 1 september geldende Euro 6d Temp-uitstootnorm. Bij de benzinemotoren volstaat het om een partikelfilter en een start-stopsysteem te monteren, zodat de 132 pk sterke ongeblazen 1.6 en de 177 pk leverende turbomotor nog steeds op de prijslijst te vinden zijn. Op dieselgebied is echter alles op de schop gegaan. De 'oude' 1.7 CRDi heeft plaatsgemaakt voor een 1.6 CRDi die ook in de nieuwe Ceed is te vinden. De motor is er met 115 en 136 pk, maar alleen die laatste vindt z'n weg naar Nederland. Wie meer vermogen wil, kan nog altijd terecht bij een 2,0-liter zelfontbrander met 185 pk, maar die krijgt voor het eerst ondersteuning van een ingenieuze 48V-starter/generator.

STILTE

Mild hybrid-techniek wordt door steeds meer fabrikanten uitverkoren als middel om de CO2-uitstoot en dus het verbruik terug te dringen. Kia wil er de komende jaren ook op grote schaal gebruik van maken. Zelfs in de veel strengere WLTP-cyclus stoot de 'EcoDynamics' gedoopte topdiesel door z'n elektrohulpje minder CO2 uit dan zijn voorganger. Dat betekent een lager verbruik en minder bpm, hoewel zo'n relatief zware diesel in Nederland altijd duur blijft. De ingenieuze 'startmotor' laadt op tijdens afremmen, ondersteunt de motor bij het optrekken en zorgt er bovendien voor dat de diesel sneller kan worden uitgeschakeld dan bij een start- stopsysteem. De laatste meters voor de stopstreep worden bij een verkeerslicht dan ook in alle stilte afgelegd.

Ook in z'n krachtigste dieselvorm is de Sportage niet echt snel, maar de koppelrijke 2.0 sleurt de bijna 1.700 kg zware auto – vierwielaandrijving is hier standaard – met gemak voort. Ook het schakelen gaat soepel, dankzij een automaat met acht verzetten in plaats van de zes van de 'oude' 2.0. Deze traditionele automaat is alleen in de krachtigste dieselversie te vinden. Overige uitvoeringen krijgen een DCT-bak met dubbele koppeling. Bij de 1.6 CRDi zijn automaatrijders niet automatisch veroordeeld tot vierwielaandrijving, zodat de meerprijs naar verwachting binnen de perken blijft. Na een korte kennismaking blijkt ook de kleinere diesel goed opgewassen tegen het formaat van de Sportage, daarbij geholpen door het fors lagere gewicht. Met de Duitse autobahn heeft het blok voelbaar wat meer moeite dan de 2.0, maar in Nederland is deze motor ongetwijfeld de verstandiger keus. Voor de toekomst geldt dat des te meer, want binnen niet al te lange tijd zal ook deze diesel de beschikking krijgen over mild hybrid-techniek.

Wat onderstel en besturing betreft, blijft alles bij het oude. Daarmee is de Sportage ook na de facelift een opvallend stevig geveerde, maar wel prettige auto. Bijzonder dynamisch is de auto niet, onder meer door de wat afstandelijke besturing, maar voor een auto als deze is dat geen serieus minpunt.

NEP

Aan de buitenkant is de 2.0 EcoDynamics slechts te herkennen aan z'n uitlaateindstukken, die om een niet nader toegelichte reden nep zijn en als losse sierelementen tegen de bumper zijn geplakt. Andere GT-Line-varianten hebben als vanouds wel twee echte uitstroomopeningen. Verder is de Sportage-facelift van de traditionele soort. De voorzijde van de midi-SUV oogt wat moderner, GT-Line-versies hebben sierelementen in een apart soort 'donker chroom' en in plaats van xenon kan er nu worden gekozen voor ledkoplampen. Ook de led-achterlichten zijn nieuw, terwijl de lichtunits in de achterbumper, die zoals voorheen onderdak bieden aan de richting-aanwijzers en achteruitrijlichten, een meer afgeronde vorm hebben gekregen. Ook zijn er twee nieuwe kleuren leverbaar, waarbij het van de nieuwe Ceed bekende felblauw het meest opvalt.

Binnenin is eveneens met het kleurgebruik gespeeld. Het stuurwiel is net als het schermpje in het instrumentarium nieuw. In het midden treffen we een ander, beter geïntegreerd infotainmentscherm aan. Het werkt nog net zo kraakhelder als voorheen en is en blijft één van de prettiger systemen in dit deel van de markt. Bij instapversies is het scherm een maat kleiner dan bij duurdere varianten, maar het standaard 7-inch metende systeem biedt in alle gevallen Apple Carplay en Android Auto. Het vernieuwde infotainment is niet het enige nieuws op het gebied van technologie, want Kia heeft het aantal hulpsystemen opgeschroefd. Een goed werkend Lane-Assist-systeem was er al. Dat wordt nu aangevuld met adaptieve cruisecontrol die de auto, wanneer deze een automatische versnellingsbak heeft, volledig tot stilstand kan brengen en weer laat optrekken als de situatie dat toelaat.

Een sterk punt van de Sportage blijft de ruimte achterin. Ook langere volwassenen kunnen hun benen met gemak kwijt en de verstelbare rugleuning zorgt voor een comfortabele zit. Met 491 liter is de bagageruimte minder indrukwekkend, al is het laadruim wel goed bruikbaar. De 2.0d biedt door het onder de laadvloer verstopte accu-pakket minder ruimte en komt op 439 liter. Ook de brandstoftank is bij deze versie wat kleiner, met 55 tegen 62 liter.

Met de nieuwe motoren, wat moderne snufjes en een strakgetrokken uiterlijk is Kia er op het eerste gezicht goed in geslaagd om z'n hoogpotige succesnummer weer bij de tijd te brengen. In Nederland zal de voortzetting van dat succes vooral afhankelijk zijn van de definitieve CO2-cijfers, die op het moment van schrijven nog niet bekend zijn, maar wel een doorslaggevende rol spelen bij de prijsbepaling. Kia heeft nog even tijd, want de Sportage maakt pas aan het einde van het derde kwartaal z'n opwachting bij de Nederlandse dealers.