Kia Sorento PHEV vs. Seat Tarraco PHEV - Vergelijkende Test

Seat keek de kat lange tijd uit de SUV-boom voordat het er in korte tijd drie voorstelde: de Arona, Ateca en de Tarraco volgden elkaar in razend tempo op. Die laatste is er vooral voor mensen die voorheen een Alhambra reden. Enorm veel inhoud en optioneel voorzien van zeven zitplaatsen. Helaas moet al die inhoud wel door de lucht worden verplaatst en dat betekent vaak een behoorlijk verbruik en daarmee in Nederland meteen ook een behoorlijke prijs. Een probleem waarmee ook de Kia Sorento lange tijd worstelde, met kelderende populariteit tot gevolg. Beide merken zien de oplossing voor dat probleem in de plug-in hybride aandrijflijn.

Ogenschijnlijk met succes, want voordat de fiscus zich ermee bemoeit, is de Tarraco 1.4 e-Hybrid bijna € 8.500 duurder dan een 1.5 TSI met DSG, terwijl dat verschil bij het op kenteken gaan geslonken is naar nog geen € 2.500. Terwijl je voor dat geld wel 245 pk krijgt. Evenveel als de 2.0 TSI, die € 15.000 meer moet kosten. En zo rijd je voor minder dan € 50.000 in een forse SUV die heel behoorlijk presteert, potentieel gunstige brandstofkosten heeft en ook nog eens erg veel kan meenemen. Want als je aan de 610-1.770 liter van de Spanjaard niet genoeg hebt, moet je echt eens langs bij een psycholoog om aan je verzamelwoede te werken. Op de achterbank kun je bovendien zelfs boomlange volwassenen kwijt en hoewel voorin duidelijk is dat de Tarraco niet tot de nieuwste generatie van het Volkswagen-concern behoort, werkt het grotendeels logisch. Een uitgebreid en snel multimediasysteem (dat wel iets meer sneltoetsen zou mogen hebben) wordt bijgestaan door een prima digitaal instrumentarium en voldoende fysieke bedieningstoetsen om zaken als airco en rijmodus snel te kunnen regelen. Eigenlijk is er maar één echte grote tegenvaller: de derde zitrij kun je op alle Tarraco’s bestellen, behalve op de versies met plug-in hybride aandrijflijn.

STANDAARD MET Z’N ZEVENEN

Dat dat niet per definitie zo is bij een plugin hybride bewijst onze duurtest-Sorento, waarin je wel standaard met z’n zevenen op pad kunt. Toegegeven, op de instapper ontbreekt de derde zitrij, maar op alles vanaf de DynamicLine kun je in een handomdraai twee extra zitplaatsen uit de bagagebodem laten verschijnen. Zowaar zou je daar zelfs een volwassene even op kunnen stallen, mits je diegene niet op korte termijn om een gunst wilt vragen, want echt vorstelijk zit het natuurlijk niet. Maar goed, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken en wie de stoeltjes niet nodig heeft, laat ze ook zo weer verdwijnen in de bodem.

Dan blijkt de Sorento een nog grotere slokop dan de Tarraco. Dik 800 liter met de tweede zitrij in gebruik en als die plat gaat, haalt de Koreaan de 2.000 liter. Daaraan komen niet veel personenauto’s. Voorin maakt de Kia bovendien indruk met een keurig afwerkingsniveau en technologisch voelt de Sorento moderner aan dan de Tarraco. Zaken als een head-up display, uitgebreidere rijhulpsystemen en schermpjes in het digitale instrumentarium die bij het afslaan de dode hoek tonen. maken hem net wat meer 2021. Hoewel ook in de Koreaan het navigatiesysteem soms wat veel letters probeert op een scherm te proppen, wat een adres invoeren tijdens het rijden bemoeilijkt, scheelt het dat er veel knoppen om het scherm zitten om meteen bij bijvoorbeeld het radiomenu te komen. Net als de Seat strooit Kia bovendien riant met fysieke knoppen voor wagenfuncties als de airco en de rijmodi. Niets te klagen dan? Nou, we hadden het fijn gevonden als de eco-meter in het dashboard iets concretere informatie zou verschaffen. Zelfs als de meter in het groene gedeelte blijft, wil het namelijk nog wel eens gebeuren dat de verbrandingsmotor toch bijspringt.

MOEIZAAM ELEKTRISCH

Het bovenstaande hangt direct samen met de grootste klacht over de Sorento PHEV: het kost onnodig veel moeite om volledig elektrisch te blijven rijden. Zelfs als er in het 13,8 kWh accupakket nog meer dan voldoende prik zit, slaat de 1,6-liter viercilinder turbobenzinemotor toch geregeld onbedoeld aan, ook in de elektrische modus. Daar komt bij dat zodra de verwarming aan gaat de benzinemotor eveneens aanslaat.

Kennelijk is dat de enige manier om warmte op te wekken. Een weerstand in het gaspedaal (of een duidelijker eco-meter) zou worden gewaardeerd en helpen bij het verder vergroenen van de dagelijkse kilometers, want de Sorento kán het wel. Wie voornamelijk met 100 km/h op de snelweg rijdt (en met heel veel beleid gas geeft), houdt het zo’n 45 kilometer vol en met alleen stadskilometers komt de SUV nog een stuk verder. Daarna gaat de Sorento verder als normale hybride en komt dan tot een verbruik van ruim 1 op 14. Niet slecht voor een dergelijk grote auto, die ook nog eens standaard vierwielaandrijving heeft.

SOEPELE SAMENWERKING

Misschien wel net zo belangrijk is dat de samenwerking tussen de 1.6-turbomotor, de elektromotor en de zestraps automaat met koppelomvormer lekker soepel verloopt. Omdat er dan ineens 265 pk voorhanden is om 1.957 kilo voort te bewegen, in plaats van 91 in de elektrische modus, gaat het ook een stuk vlotter.

Toch gaat het in de Tarraco (bijna) altijd sneller. Alleen vanaf de stilstaande start heeft de Spanjaard het nadeel dat alle 245 pk via de voorwielen naar het asfalt moeten. Bij Seat valt er op dit vlak eveneens niets te kiezen: vierwielaandrijving staat niet op de optielijst, zoals voorwielaandrijving geen optie is voor de Sorento. Zoals gezegd maakt dat eenmaal onderweg niet veel uit, de Tarraco heeft altijd meer reserve, dus ook als er alleen op de elektromotor wordt gereden. Niet zo gek: die elektromotor is met 117 pk 26 pk krachtiger, terwijl de auto bijna 200 kilo minder weegt. Dat betekent dat je bij puur elektrisch invoegen op de snelweg in elk geval geen kalender nodig hebt om het eind van de sprint te bepalen.

Bovendien is het makkelijker om elektrisch te blijven rijden; alleen door de kickdownweerstand in het gaspedaal heen te trappen, activeer je de 1.4 TSI. Dat gebeurt dus niet per ongeluk. Ondanks een kleinere accu komt de Seat vrijwel even ver op zijn voorraad stroom en gereden als hybride komt de Seat een goede kilometer verder. Als geheel maakt de plug-in hybride aandrijflijn van de Seat dan ook een betere indruk, al lijmt de zestraps DSG de overgang van elektrisch naar hybride minder soepel aan elkaar dan de traditionele automaat van Kia.

Behalve betere prestaties heeft het lagere gewicht nog een voordeel: het onderstel heeft er minder moeite mee. Het gaat te ver om de Tarraco echt dynamische kwaliteiten toe te dichten. Daarvoor weegt hij te veel en zijn de banden te veel gericht op lage rolweerstand. Toch rijdt Seats grootste prettig en voorspelbaar. Alleen op echt korte oneffenheden voel je dat er veel massa moet worden gedempt. Voor de rest rijdt de Tarraco prettig comfortabel, zonder grote concessies te doen aan de wegligging.

TWEE TON ZWARE SUV

Ook bij Kia hebben ze voornamelijk gemikt op comfort, al is de roep om strakker sturende auto’s in Korea zeker niet aan dovemansoren gericht. Dat het merk strak sturen in de vingers heeft, bewijst het met bijvoorbeeld de Proceed. Alleen: dat is een lage, relatief lichte C-segmenter en de Sorento een twee ton zware SUV. En voor zo’n auto voelt hij weliswaar best strak, op slecht wegdek gaat de glans er helaas van af. Dan bonkt de auto te veel in verhouding tot zijn tegenstander en door het enorme gewicht komt het niet eens in je op om sneller bochtenwerk te proberen.

Nee, rustig aan over de (glad geasfalteerde) snelweg, dan komt de Kia het beste tot zijn recht en rijdt het allemaal erg gemoedelijk en comfortabel. In alle luxe bovendien, want onze duurtest-Sorento is de allerdikste ExecutiveLine, waar alles op en aan zit. Van stoelventilatie tot autonome rijfuncties en van een head up display tot het panoramadak: het zit allemaal bij de prijs van € 58.895 inbegrepen. Alleen metallic lak heeft een meerprijs van ! 995, waarmee het totaal op € 59.890 komt. Geen kleingeld, maar gezien de hoeveelheid auto en de riante garantie van zeven jaar of 150.000 kilometer geen slechte deal.

PRIJSVERSCHIL

Toch kost de test-Seat dik € 8.500 minder, al zit die dan ook wel iets minder riant in zijn spullen. Leren bekleding, een head-up display, stoelventilatie en een derde zitrij moet je bijvoorbeeld ontberen en dat zijn doorgaans dure opties. Daarbij is de garantie met vier jaar of 100.000 kilometer minder uitgebreid. Daar stelt de Tarraco 20-inch wielen en een trekhaak tegenover.

Beide auto’s gelijk aankleden gaat niet, maar als we bij Kia een wat minder luxe DynamicPlusLine zouden aanvinken en bij Seat de 20-inch wielen en de trekhaak achterwege zouden laten, komen we aardig in de buurt en blijft er alsnog een prijsverschil van zo’n € 6.000 over. Alleen heb je dan nog steeds geen derde zitrij in de Tarraco. En minder inhoud.