Kia Rio GT-Line vs Suzuki Swift Sportline - Vergelijkende Test

Een snelle blik zou je het idee kunnen geven dat er een echte Swift Sport staat. Met de dikkere bumpers, dubbele uitlaat en 17-inch wielen imiteert de nieuwe Swift Sportline aardig het echte werk. Toch blijft het bij uiterlijk vertoon; aan de techniek verandert namelijk niets. Geen extra vermogen, geen andere schok- dempers en ook geen verlaagd onderstel. Zelfs de uitrusting komt exact overeen met de Select, de basis van de Sportline. Kia gaat met de Rio iets voortvarender te werk. Ook hier geen technische wijzigingen, maar de GT-Line heeft naast een sportiever uiterlijk wel een boel extra uitrusting ten opzichte van een DynamicPlusLine.

Van meer uitrusting wordt de Rio echter geen dynamischer auto. De grens van de grip komt te vroeg in zicht om van een echt sportieve auto te spreken en daarbij geeft de besturing wel erg weinig door. Daardoor ben je als bestuurder altijd net te ver van de actie verwijderd om echt stuurplezier aan de Rio te beleven. Toch rijdt de Rio helemaal niet onprettig. De auto voelt mooi stabiel aan en hoewel de koets zich echt even moet zetten voor de bocht, blijft hij daarna keurig de ingezette lijn volgen. Eventueel slecht asfalt brengt hem niet van de wijs. Het is een goedmoedige auto met vrij veel comfort. Geluiden van het onderstel worden beter buiten gehouden dan in de Swift. Al met al best een prettig rijdende auto, maar echte GT-capaciteiten zouden we hem niet willen toeschrijven. Daarvoor ontbreekt het de stuurinrichting aan precisie. Je blijft altijd een beetje in het ongewisse over hoeveel meer de voorbanden nog kunnen hebben.

Dat ligt bij de Suzuki Swift anders, al heeft dat ook hier niet veel met de Sportline te maken. Nee, de basis van de Swift is al veel meer gericht op rijplezier. Het geheim daarvan is het erg lage gewicht. Slechts 840 kilo hoeft er van richting te veranderen. Dat maakt de Swift tot een erg gewillige auto om de bocht om te gooien. Heel even rolt het gewicht naar de buitenste wielen en dan is het een kwestie van vasthouden. Omdat de middelpuntvliedende kracht minder vat krijgt op deze vlieggewicht, liggen de bochtsnelheden een stuk hoger dan je op basis van de vrij softe vering zou denken. Net als de Rio zal de Swift de gemiddelde GTI-rijder geen angstzweet ontlokken, maar de Suzuki biedt hem wel een hoop rijplezier.

ENTHOUSIASTE DRIECILINDER

Al snel rijd je bijna elke bocht met gierende banden, om halverwege het gas te lossen en de neus iets te laten duiken. Heel erg leuk. Ook wat minder subtiel dan de Rio, trouwens. Zijwind en slecht asfalt nopen tot meer corrigerende bewegingen dan in de Rio. Niet dat de Swift heel oncomfortabel is, maar hij is wel wat minder verfijnd dan de Rio. En voor een auto met sportieve pretenties houden de remprestaties trouwens niet echt over. Terwijl je die remmen bij het enthousiasme van de 1,0-liter driecilinder Boosterjet juist wel nodig hebt. Net als het onderstel gaat de motor niet aan de haal met de hoofdprijs voor verfijning, maar als de turbo er bij 2.000 toeren echt inkomt, gaat de Swift dankzij zijn geringe massa wel als een speer.

Uit onze ervaring met de Baleno weten we dat de Boosterjet waarschijnlijk iets meer levert dan de opgegeven 112 pk en 170 Nm. De prestaties liggen in elk geval boven de opgave van de fabriek. De handgeschakelde vijfbak gaat helaas wat rubberig door het H-patroon en de koppeling laat wat onduidelijkheid bestaan over het aangrijpingspunt. Stationair draaiend is er wat onbalans in de driecilindermotor, die een weg naar je billen vindt; ook onderweg voel je mechanische trillingen. Niet hinderlijk, wel aanwezig.

Meer dan in de Rio, al kan ook die niet verhullen dat er een motor met een oneven cilinderaantal in de neus ligt. Net als de Swift meet die 1,0 liter, maar dan met 100 pk en 172 Nm. Minder vermogen dus dan de Swift. Omdat de Rio bovendien 200 kilo meer moet mobiliseren, kan hij de Swift op dit onderdeel niet het hoofd bieden. Wel schakelt de Kia-vijfbak fijner dan die van Suzuki. Het motorvermogen wordt ook minder abrupt opgebouwd. Vanaf 1.500 tpm levert de T-GDI al zijn maximale koppel, wat het aan-uiteffect vermindert.

SMAAKVOL HARD

Aan de binnenzijde wijkt de GT-Line op detailniveau af van andere versies. Een ander stuurwiel, speciale stoelbekleding en een lap nepcarbon op het dashboard moeten de sportieve lusten van de bestuurder wat prikkelen. Verder kijk je naar hetzelfde dashboard als in andere Rio’s. Laten we het smaakvol hard noemen. In eerste instantie ziet het er namelijk best mooi uit, maar alles blijkt van hard plastic gemaakt.

Ergonomisch scoort de Rio echter wel punten. Het multimediasysteem laat zich eenvoudig bedienen en de positionering van andere bedieningselementen in de auto spreekt al net zo voor zich. Stoel en stuur laten zich beide ruim voldoende verstellen en voor dit segment is de achterbank prima in orde. Volwassenen hebben geen zeeën aan bewegingsruimte, maar kunnen er wel een plekje vinden. De 325 liter die de bagageruimte van de Rio slikt, kan er eveneens mee door. Het is niet de top van het segment, maar wel meer dan gemiddeld.

Op dit vlak doet de Swift het aanzienlijk minder. De kofferbak van 265 liter houdt niet echt over en ook de achterbank weet geen indruk te maken. Het gaat, maar met name de beenruimte schiet al snel tekort. Bovendien merk je in het interieur waar het lage gewicht voor een deel door komt. Alles voelt in verhouding tot de Rio een stuk minder stevig aan. Dat heeft voordelen, maar maakt ook dat de Swift een behoorlijk hoog budgetgehalte heeft. Ergonomisch zijn er ook wel wat verbeterpunten aan te wijzen. Het multimediasysteem reageert bijvoorbeeld trager, een ideale zithouding vinden gaat minder eenvoudig dan in de Rio en om het volume te regelen, moet je over een soort balkje schuiven. Natuurlijk, het kan ook met een knop op het stuur, maar een draaiknop om de radio in één keer zachter of harder te zetten, is toch wel erg fijn. De Rio heeft dan ook wel zo’n knop.

VEEL VOOR VEEL

Zo’n fysieke volumeknop is niet het enige wat de Rio wel en de Swift niet heeft. Sterker nog, er zit een enorme waslijst aan zaken op de Rio GT-Line die de Swift Sportlinerijder moet missen. Stuurverwarming, een navigatiesysteem, een regensensor, keyless entry, klimaatregeling en cruisecontrol bijvoorbeeld. Allemaal aanwezig op de GT-Line. Daarnaast zitten er twee actieveveiligheidssystemen op in de vorm van een autonoom remsysteem en een rijstrookassistent. De tijd dat je dit allemaal voor verbazingwekkend weinig kreeg, ligt echter achter ons, want voor een GT-Line vraagt Kia € 23.995 en dan moet de metallic lak er nog op. Veel voor veel, dus.

SWIFT SPORT

Een stukje meer in elk geval dan wat Suzuki voor ogen heeft voor een Sportline. Die begint namelijk in combinatie met de Boosterjet-motor bij € 19.999. De Swift vergelijkbaar uitrusten als de Rio kan met het Sportline-pakket echter niet. In de basis is het een Select en die kun je achteraf wel aankleden met bijvoorbeeld cruisecontrol of parkeersensoren, maar ledverlichting en adaptieve cruisecontrol zijn alleen mogelijk op de duurdere Stijl-uitvoering. Die valt echter weer niet te combineren met de Sportline-bumpers. Lastig.

Er is wel een andere mogelijkheid: een echte Swift Sport, want voor € 1.000 meer dan wat Kia voor de Rio GT-Line met 100 pk vraagt, kun je bij Suzuki in de heetste uitvoering stappen. Die krijgt standaard ledverlichting, adaptieve cruisecontrol met autonoom remsysteem, navigatie en natuurlijk sportief bumperwerk en dikke wielen. De Swift Sport is dus meer in lijn met wat de Rio biedt, maar die echt sportieve Suzuki msaakt het uiterlijke vertoon wél waar.