Kia Niro (2016-2022) - Occasion aankoopadvies

Er zijn heus redenen om de Kia Niro aan je voorbij te laten gaan, bijvoorbeeld omdat hij aan de saaie kant is om te zien. Maar wacht even, er zijn genoeg lezers van AutoWeek met een Niro die de auto uitgesproken mooi vinden. Inderdaad, smaken verschillen. Onderweg naar onze foto-Niro zien we er bovendien tientallen op de weg. Niet zo vreemd, want hij was twee jaar op rij Nederlands best verkochte auto.

De Niro bestaat sinds 2016, is leverbaar als Hybrid, als PHEV (elektrische actieradius 58 km) en vanaf de facelift in 2019 als EV, de e-Niro. Dat hij leverbaar is met drie verschillende aandrijflijnen maakt hem al bijzonder. De Hybrid en de PHEV maken gebruik van een 105 pk sterke 1,6-liter GDi-benzinemotor, aangevuld met een respectievelijk 44 en 61 pk sterke elektromotor. De e-Niro heeft een accucapaciteit van 64 kWh en een vermogen van 204 pk. In theorie kom je er 455 km ver mee. De Kia Niro deelt zijn techniek met concerngenoot Hyundai Ioniq. In tegensteling tot veel concurrenten maakt de Niro gebruik van een zestraps automaat met dubbele koppeling. De e-Niro doet het met een cvt.

Voor elk wat wils

Voor elke wens bestaat wel een uitvoering, van de heus niet kale ComfortLine tot en met de uitgesproken luxueuze ExecutiveLine. De facelift brengt in 2019 een opgefrist uiterlijk, herkenbaar aan de agressievere voorbumper inclusief led-dagrijverlichting en in het geval van duurdere uitvoeringen led-dimlicht en -achterlichtunits. Het opvallendste nieuws betreft de binnenzijde met zijn modernere dashboard, waarbij het UVO-Connect-systeem in een 10,25-inch beeldscherm is opgenomen. Ook is het voorzien van een nieuw instrumentarium.

Wie een compacte, maar toch ruime cross-over op zijn wensenlijstje heeft, kan eigenlijk niet om de Niro heen, ook al heeft de Koreaan behoorlijk wat concurrentie. Zwevend tussen B- en C-segment moet de Niro afrekenen met de Opel Mokka, de Honda HR-V en de Renault Captur. Ook de traditionele stationwagonversies van auto’s als de Volkswagen Golf, de Ford Focus en de Toyota Auris kunnen in het vaarwater van de Kia zitten. De Niro positioneert zich in de Kia-modelhiërarchie tussen de Sportage, de Soul en de Ceed.

Het is niet zo vreemd dat de Niro zo populair is.  Zijn cv lijkt wel een pretpakket. Hij is korter en tien centimeter lager dan stalgenoot Sportage, maar heeft een (iets) grotere wielbasis. Hij biedt ruimte, comfort (mede dankzij de gemakkelijke instap), gebruiksgemak en zuinigheid, maar ook een spreekwoordelijke betrouwbaarheid. Dat wordt nog eens onderstreept met zeven jaar garantie. Voor de oudste exemplaren, die vanaf 2016 rondrijden, is die inmiddels vervallen, maar dat lijkt geen groot probleem voor de occasionkoper.

Reviewers zijn unaniem te spreken over deze Kia. Ook al kan zijn uiterlijk misschien spannender en het interieur van de oer-Niro wat hoogwaardiger, zijn andere sterke punten – in het bijzonder zijn zuinigheid – maken dat ruimschoots goed. De auto rijdt stevig, maar niet oncomfortabel. De 105 pk benzinemotor zou wat sterker mogen, vinden sommige bezitters. De hybride-techniek is solide, functioneert vrijwel onmerkbaar en is bovendien lang houdbaar. Er is ook veel keuze voor de occasionkoper. Honderden exemplaren staan er te koop en alle uitvoeringen zijn vertegenwoordigd.

De Kia Niro is prijzenswaardig probleemloos

De Niro is een gebruiksauto. De kunststoffen zijn her en der hard en dus gevoelig voor krassen en andere beschadigingen. Dat is een minnetje. Je moet even alert zijn op de airco. De verdamper wil er nog wel eens mee ophouden en dan functioneert het hele systeem vanzelfsprekend niet meer. Er gaat verder amper iets stuk aan de Niro. De techniek is degelijk uitgevoerd, de wielophanging is sterk en de remmen zijn opgewassen tegen het gewicht, zelfs inclusief stevige aanhanger (een van de pluspunten van de hybride-versie!). Over de motoren bestaan hoegenaamd geen klachten.

Toch ontkomt zelfs een Niro niet aan enkele problemen. We beginnen klein. Uitgerekend de afneembare trekhaak zorgde aanvankelijk voor enige ophef bij fietsminnend Nederland: hij vertoont namelijk veel speling, waardoor bij gebruik van een fietsendrager het opvalt dat de zware tweewielers nogal wiebelen en in sommige gevallen zelfs gaan rammelen. De ANWB raadt een vaste haak aan om dit ongemak uit de wereld te helpen. Vroege Niro’s (uit 2016 en 2017) hadden te maken met een oververhit hoofdrelais van het hybride-systeem, wat brandgevaar kon opleveren. Kia reageerde onmiddellijk met terugroepacties. Dat probleem is dus de wereld uit.

De startaccu gaat wel eens eerder dan verwacht stuk en ook is lekkage bekend in de bedieningsunit van de hybride-koppeling. Hybride Niro’s moesten in 2017 ook terug om een stekkerverbinding van de stuurbekrachtiging te controleren. In sommige gevallen staakte die zijn dienst. De e-Niro kan te maken krijgen met een inwendige koelwaterlekkage in de regelunit van de elektrische aandrijving (EPCU). Inmiddels zijn al deze issues achter de rug. Uit andere landen bereiken ons berichten over een verminderde remkracht veroorzaakt door losgetrilde remslangen, waardoor er lucht in het systeem komt. De slangen vastdraaien en het systeem ontluchten, verhelpt dit probleem.

In de accudegradatietest presteerde de volledig elektrische Niro zeer goed. Van capaciteitsverlies was nauwelijks sprake. Bij koud weer kom je nog 300 tot 350 kilometer ver en ‘s zomers kan dit oplopen tot bijna de beloofde 455 kilometer.

Wel wat roest

Wat ontdekken we als de Niro op de brug staat? We zien gecupte banden, iets waarvan reviewers melding maken. Volgens dealer Braber komt dit vaker voor bij auto’s met grotere banden (17 en 18 inch). Als je een proefrit maakt, merk je cuppende banden aan een roffelend geluid dat van achteren komt. De Niro is in dit opzicht sowieso geen stille auto. We zien het vaker bij auto’s uit Azië. Er wordt daar minder aandacht aan de isolatie besteed.

Aan de versteviging van de veerpoot achter, aan de uitlaat en aan het subframe zien we wat roest. Daar mag Kia meer aandacht aan besteden. Monteur Jorian wijst ons op twee vaker voorkomende zaken op de Niro: de diafragmaveer van de koppeling kan wel eens vermoeid raken, waardoor die moet worden vervangen. Je merkt het aan een raspend geluid uit de versnellingsbak. Jorian vervangt ook met enige regelmaat de eerder genoemde verdamper van de airco. Wielophanging en remmen zijn ronduit robuust uitgevoerd.

Een echte allemansvriend, probleemloos en gemakkelijk, zo noemt een reviewer zijn Kia Niro. Daarmee slaat hij de spijker op de kop. Het schetst het beeld rondom deze Koreaanse cross-over. Je kunt er bijna niet mee de bocht uit vliegen, figuurlijk dan. Ook als occasion is het daarmee een aanrader.