Jeep Renegade

De meeste Renegades zullen de gebaande paden nooit of te nimmer verlaten. Als dan toch een keer de vaste ondergrond verlaten wordt, volstaat meestal de ­bijschakelbaarheid van de achteras. Die optie biedt Jeep dan ook. Voor wie dat nog niet genoeg is, levert Jeep de Renegade in Trailhawk-trim. De auto staat dan wat hoger op de poten voor meer bodemvrijheid en de voorbumper is anders ­vormgegeven, zodat die niet bij de eerste bult beschadigd raakt. Verder krijgt-ie een keur aan elektronische hulpmiddelen (te bedienen met toetsen op de middenconsole) die in het terrein van pas kunnen komen. Op Fiats martelbaan gaan we met de Trailhawk absoluut geen narigheid uit de weg. Een voetje van de vloer? De Renegade geeft geen krimp. En wanneer we op een onverharde helling het gevoel hebben voorover te duiken, zorgt de elektronica ervoor dat de auto uiterst beheerst beneden komt. Zonder problemen laat de Renegade zien waartoe-ie in staat is en doet hij ons in één klap de Patriot en de Compass vergeten.

Stoere auto's in het B-segment zijn er inmiddels genoeg, en dus is het niet zo raar dat Jeep een graantje van deze markt wil meepikken. Het gaat hier tenslotte om een merk waarvan de naam verworden is tot soortnaam voor stoere terreinbakken, en dan moet je erbij zijn. En dat doet Jeep dus ook. Voor de benjamin hebben de Amerikanen de legendarische naam Renegade afgestoft. In de jaren zeventig en tachtig was de Renegade een rijk uitgeruste versie van stoere en ruige CJ5 of -CJ7. Daarna, in de ­jaren negentig was het een gepimpte Wrangler en in 2008 ­gebruikte Jeep de naam Renegade nog een keer voor een elektrisch studiemodel met range extender. Nu stoft Jeep de naam af voor een auto die technisch verwant is aan de binnenkort te presenteren Fiat 500X. En dat niet alleen: als een echte spaghetti-western komt-ie ook uit Italië. Hij rolt straks zij aan zij met die 500X in Melfi van de band.

Qua design lijkt de Renegade totaal niet op de eerder dit jaar gepresenteerde nieuwe Cherokee. De Renegade ziet er met z'n rechte lijnen veel meer uit als een klassieke Jeep. Maar dan wel eentje met een hoog Playmobil-gehalte.

Om je het gevoel te geven dat je echt met een Jeep op pad bent, hebben de Amerikanen de auto volgestopt met designgrapjes die verwijzen naar de oer-Jeep. Zo staat op de rand van het navigatiescherm 'Since 1941' en in de rand van de voorruit zien we het silhouet van een oer-Jeep. Achter de achteruitkijkspiegel, midden in het plexiglas van de achterlichtunits en in de rand van de luidsprekers in de portieren zien we het klassieke front met zeven sleuven, net als in het opbergvakje onder in de middenconsole, waar het geflankeerd wordt door de kaart van Moab, het gebied waar Jeep z'n auto's test. En het kruis op de achterlichten … dat verwijst naar het kruis dat destijds in de jerrycans geperst werd zoals die in 1941 achter op de Jeep zaten. Het is net paaseieren ­zoeken, er komt geen eind aan. Alsof zeven sleuven in de grille niet genoeg zijn om aan te tonen dat het Jeep is. Wanneer we even door alle gimmicks heen kijken, blijkt de Renegade ondanks z'n compacte voorkomen over een behoorlijk volwassen interieur te beschikken. Er is genoeg ruimte en ook het zitcomfort is zowel voor- als achter­in dik in orde. De materialen zien er goed uit en voelen prettig aan, het zit allemaal degelijk in elkaar. Het instrumentarium is mooi overzichtelijk en alle knoppen en schakelaars zitten goed onder handbereik. Ondanks alle designgrappen heeft Jeep de functionaliteit ­zeker niet uit het oog verloren.

Jeep biedt in de Renegade een bont palet aan aandrijfvariaties, uiteenlopend van een 110 pk sterke turboloze 1,6-liter benzinemotor met handgeschakelde zesbak en alleen voorwielaandrijving tot een stevige turbodiesel met 170 pk en vierwielaandrijving, gecombineerd met en een automatische negentrapsautomaat. De auto waarmee we rond Fiats testcentrum in ­Balocco de weg op gaan, is een voorwielaangedreven versie, voorzien van de 140 pk leverende turbobenzine­motor en een handgeschakelde zesversnellingsbak. Dit blijkt in de praktijk een prettige aandrijflijn om de 1.320 kg wegende B-segmenter zonder stemverheffing in beweging te brengen. De viercilinder Multi-Jet-­motor heeft genoeg reserves in huis en reageert lekker spontaan op de ­bewegingen van het gaspedaal. De pook van de zesbak laat zich trefzeker en met voldoende weerstand van het ene naar de andere ­verzet bewegen. De Renegade heeft rondom McPherson-veerpoten, die alle vier voorzien zijn van Koni FSD-schokdempers. Hoewel het onderstel af en toe een tikje aan de stugge kant is, is het bepaald niet oncomfortabel. De Jeep ligt mooi stabiel op de weg en blijft ook in de bocht keurig overeind; het overhellen neemt zeker geen hinderlijke vormen aan. Dat zien we bij veel auto's in dit segment wel eens anders. In de stuurinrichting zit meer dan genoeg gevoel.De besturing is niet afstandelijk en ­zeker niet te licht. Eigenlijk on-Amerikaans. Zijn dit Italiaanse invloeden?

Voor de instapversie vraagt Jeep een nog alleszins schappelijke € 22.990. Daarmee loopt de Renegade nog ­keurig in de pas met collega's als de Nissan Juke, Opel Mokka of de Ford Ecosport. Alhoewel, je hebt voor beduidend minder geld al een Renault Captur of Citroën Cactus, auto's die ook anders dan anders zijn. Wanneer er vierwielaandrijving in het spel komt, loopt het echter al snel uit de hand. De Trailhawk-versie staat voor maar liefst € 42.790 in de prijslijst. Dan heb je weliswaar een auto die nergens voor terugschrikt, maar kun je ook veel volwassener SUV's uit het C-segment kopen, eveneens vierwielaangedreven. Punt is een beetje dat de Renegade niet verkrijgbaar is met CO2-arme motoren en dat vindt z'n weerslag in de bpm en daardoor in de catalogusprijs. Daarnaast zullen ­zakelijke ­rijders gewoon 25 procent moeten bijtellen.