Jeep Compass - Eerste rijtest

Ooit gold de merknaam Jeep als soortnaam voor de terreinwagen in het algemeen en de ruigere varianten in het bijzonder, een reputatie die niet in de laatste plaats te danken is aan zijn rol tachtig jaar geleden in de Tweede Wereldoorlog. Nog altijd hebben ze bij Jeep auto’s in het gamma die doorgaan waar anderen niet verder kunnen. Een belangrijk deel van het geld wordt echter verdiend met de Compass, een model dat vooral leunt op de roemruchte merknaam maar dat onderhuids nauw verwant is aan doorsnee Italiaanse middenklassers. Van die Compass kennen we sinds 2017 de tweede generatie en eind vorig jaar presenteerde Jeep in China een geüpdatete versie van die Csegment SUV. Opgefrist en wel is hij nu ook bij ons beschikbaar.

Jeep spreekt zelf over een nieuw uiterlijk, maar dat enthousiasme moeten we direct temperen: er zijn aan de buitenkant slechts een paar subtiele wijzigingen aangebracht. De led-dagrijverlichting is van de onder- naar de bovenkant van de koplampunits verhuisd en in het licht geretoucheerde profiel van de voorbumper zitten de mistlampen voortaan iets hoger en lijken ze visueel verbonden door een zwarte baan. O, en de grille is licht bijgepunt. Verder zijn de achterlichtunits opnieuw ingekleurd.

Hiermee hebben we het belangrijkste exterieurnieuws wel gehad. Onderhuids is er daarentegen veel meer gebeurd. Er is een aandrijfvariant bijgekomen en het belangrijkste nieuws: de Compass heeft een ander dashboard gekregen. Van links tot rechts is het dashboard compleet nieuw. Hierbij is gebruik gemaakt van keurig ogende materialen. Het ziet er eleganter uit dan het grofstoffelijke ontwerp van voor de facelift en loopt daarmee qua designtaal in de pas met dat wat we kunnen verwachten in de nieuwe Grand Cherokee, waarvan we de eerste foto’s al eerder in AutoWeek hebben laten zien. Hoewel de functionaliteit nog weleens lijdt onder vernieuwingsdrang en de daaruit voortkomende minimalistische vormgeving zijn ze bij Jeep niet in die valkuil getrapt. Voor de belangrijkste functies zijn er nog altijd niet mis te verstane fysieke knoppen en schakelaars, die zijn niet in een bezuinigingsronde weggestopt in het multimediasysteem.

‘HEY JEEP!’

Het instrumentarium is helemaal digitaal en je kunt het naar eigen inzicht inrichten. Lekker hoog en midden op het dashboard (en daardoor goed zichtbaar) staat voortaan het multimediascherm, dat is afhankelijk van de uitvoering 8,4 of 10,1 inch groot. Dit scherm bevat een veelheid aan functies en werkt met een snellere processor, alleen is de menustructuur niet altijd even logisch en moet je behoorlijk swipen. Daarnaast is er ook een aantal functies oproepbaar via spraakbesturing, te activeren met de kreet: ”Hey Jeep!”, dit systeem heeft slechts een zeer bescheiden woordenschat en werkt niet vlekkeloos. Dat zien we bij andere auto’s stukken beter.

De vormgeving van het dashboard met zijn losstaande multimediascherm draagt bij aan een ruimtelijke beleving. Voorin komen we sowieso al geen ruimte te kort, in alle richtingen is er meer dan genoeg armslag. Op de achterbank zit het met hoofden beenruimte eveneens goed. Maar omdat de Compass net zo breed is als de compactere Renegade met wie de Compass zijn platform deelt (het verschil zit hem vooral in de wielbasis) moet je niet te lang met drie volwassenen naast elkaar willen zitten. Bij de herziening van het interieur is er 4,4 liter aan opbergruimte voor losse spullen bijgekomen, meer dan een verdubbeling van wat het was. De inhoud van de bagageruimte is met 438 liter nog altijd niet echt grensverleggend.

Dieselmotoren waren er voor de markt in Nederland al niet meer bij en na de facelift blijft dat zo. Alles draait om een 1,3 liter viercilinder benzinemotor die in alle vermogens- en aandrijfvarianten 270 Nm levert. De basis is een 130 pk-uitvoering, die drijft via een handbak de voorwielen aan. Iets meer prestaties zijn er met een 150 pk-versie die het doet met een zestraps DCT. Jeep zou wel heel ver van zijn roots verwijderd zijn als er geen vierwielaandrijvers zouden zijn, en die zijn er dan ook in de vorm van plug-in hybrides waarbij de achterwielen door een elektromotor aangedreven worden. Naast de PHEV met 190 pk die er al was, is er voortaan ook een potentere variant met in totaal 240 pk.

Onze eerste kennismaking hebben we met de 150 pk voorwielaandrijver met de DCT. De motor maakt een mooi gebalanceerde indruk. Trillingen of vibraties zijn tot een uiterst minimum beperkt, geen enkele wanklank. Alleen erg levenslustig is hij niet. Al kan dat ook aan de samenwerking met de versnellingsbak liggen. Dat is niet de meest verfijnde in zijn soort: soms aarzelt hij en op andere momenten wisselt hij juist net even te snel van verzet. Dat zorgt voor onrust. Pas op kruissnelheid, als er dus niet meer geschakeld hoeft te worden, is hij het plezierigst …

KEURIG IN BALANS

Beter is het gesteld met het onderstel, dat maakt een prettig stabiele indruk. Het voelt stevig aan zonder dat het oncomfortabel wordt en de Compass helt in bochten slechts in beperkte mate over. Op dit vlak is hij keurig in balans en de stuurinrichting loopt hierbij mooi in de pas. Hoewel die licht afstandelijk is, heeft hij wel een prettig directe overbrenging, je hoeft niet al te veel aan het stuur te draaien.

Uiteraard hoef je het in de Compass niet allemaal zelf te doen. Voor later dit jaar kondigt Jeep autonoom rijden op level 2 aan, nu al beschikt de middenklasse SUV (afhankelijk van de uitvoering of de gekozen optiepakketten) over de meeste van de tegenwoordig gangbare assistentiesystemen. De actieve cruisecontrol werkt prima. De rijbaanassistent valt echter tegen. Die grijpt pas in als je al zo’n beetje over de streep bent. Daarnaast zorgt het bij stadsverkeer voor onrust in de stuurinrichting doordat het met een veelheid aan belijning continu lijkt te willen ingrijpen. Niet echt wat je je voorstelt bij de eerste stappen in de richting van autonoom autorijden.

De prijslijst begint bij net iets meer dan € 34.000. Hiermee houdt de Compass gelijke tred met wat er nog meer op de markt verkrijgbaar is. En wat voor zijn prijs geldt, geldt eigenlijk voor de hele auto: hij loopt mooi in de pas zonder zich echt ergens in te onderscheiden, niets meer en niets minder. Ondanks zijn afkomst is deze midi-SUV zeer zeker niet de auto die de lijnen uitzet. Het Amerikaanse merk dat 80 jaar geleden de fundatie legde van de moderne terreinwagen is in dat opzicht overklast door SUV’s uit Azië en Europa.