Test: Jaguar X-type Estate 2.2D Executive (2005)

Om te overleven moest 't roer om bij 't edele Britse Jaguar. De fraai gelijnde saloons van het merk konden niet voldoende zakelijke rijders strikken; die roepen in toenemende mate om lifestylestationwagons. Niet zozeer omdat ze veel te vervoeren hebben, maar omdat ze vallen voor het elegante uiterlijk dat stations tegenwoordig hebben. Jaguar heeft de roep van de geachte clientéle gehoord en – waarschijnlijk met enige tegenzin – z'n designers achter de tekentafel gedirigeerd om voor het eerst in de Jaguar-historie een smaakvolle stationvariant van de XType op papier te zetten. Het resultaat is, nu we aan de Estate gewend zijn, behoorlijk geslaagd. Ten tijde van de introductie was de X-Type Estate echter nogal eens het mikpunt van spot. De achterkant van de auto werd vergeleken met die van de Volvo V40, maar ook met die van de Suzuki Baleno Wagon!

Benzinebastion
Niet alleen het taboe van de 'kattenbak' ging eraan met de komst van Jaguars X-Type, ook 'n ander bastion sneuvelde bij de Engelse fabrikant: dat van de benzinemotor. Dieselmotoren zijn tegenwoordig zo geciviliseerd dat velen de benzinevarianten in de showroom links laten liggen.
De X-Type is er met keus uit twee dieselmotoren: een van 2,0 en een van 2,2 liter. Beide motoren zijn afkomstig van Ford. Wij rijden met de 2.2, die 155 pk sterk is en 360 Nm trekkracht levert. Het duurt even voordat de motor z'n maximale trekkracht heeft opgebouwd. Wegrijden is even wennen, de koppeling grijpt nogal plotseling aan. Bij ongeveer 1.800 toeren per minuut begint de dieselmotor aan 'm te sleuren. Wie bereid is veel te schakelen en de motor in het ideale toerengebied houdt, kan er goed de gang in houden met de X-Type. De versnellingspook vraagt wel om een stevige hand, en je voelt bijna de techniek onder je werken. De dieselmotor doet in alle rust z'n werk. Het is onder alle omstandigheden aangenaam stil aan boord.

Nadeinen
Vering en demping zijn zeker niet te hard. Op verkeersdrempels merk je goed dat er een tamelijk zware dieselkrachtbron in het vooronder hangt. Opletten dus en niet te hard eroverheen, want bij het nadeinen kan de carterpan schade oplopen. Ook de achterzijde is nogal week. Op hogere snelheid blijft de snelheidsafhankelijke  stuurbekrachtiging te ferm assisteren. Het sturen gaat weliswaar behoorlijk exact, maar te licht; je hebt het gevoel dat je de X-Type niet geheel meester bent.

Verwarring
Aan boord hangt een warme sfeer en dat komt mede door het grijs gelakte esdoornhout in het dashboard. In ergonomisch opzicht is de opzet van de middenconsole minder geslaagd. De vele knopjes – ter bediening van onder andere verwarming, ventilatie, audio en telefoon – zaaien verwarring. De bagageruimte heeft een inhoud van 445 liter. Het neervouwen van de in twee ongelijke delen (70/30) neerklapbare achterbankleuningen resulteert in 'n inhoud van 1.415 liter. De achterruit is apart te openen, zodat je kleine boodschappen kunt inladen zonder dat je de hele achterklep omhoog hoeft te laten zwaaien.