Eerste Rijtest: Hyundai Nexo

In 2020 moet er in Nederland een netwerk van 20 waterstoftankstations zijn, zo is het streven. Dat is nog altijd niet enorm veel, maar het begint langzamerhand op een enigszins dekkend netwerk te lijken. Goed nieuws voor Hyundai, dat de Nexo in de startblokken heeft staan. Het nieuwe brandstofcelmodel oogt niet alleen vlot, de Nexo brengt ook de elektroautotechnologie een stuk verder. Auto's met brandstofcel hebben de reputatie duur, zwaar en storingsgevoelig te zijn. "Dat klopt niet", aldus Hyundais brandstofcelgoeroe Sae Hoon Kim. "Ons systeem is goed voor minimaal 5.000 bedrijfsuren en de efficiency is verhoogd naar 60 procent. De koude start vormt geen probleem meer en na een aanrijding wordt de spanning in vier seconden verlaagd van 440 naar 40 volt, een voltage dat voor hulpverleners niet gevaarlijk is. Ook is de garantietermijn verdubbeld naar tien jaar en 100.000 km." Dat klinkt goed, tijd voor een nadere kennismaking met de Nexo.

De opvolger van de ix35 FC oogt modern en het model heeft een eigen gezicht. Het interieur vormt een mix van digitaal en analoog. Met een geschatte prijs van circa € 65.000 is de nieuwe brandstofcelauto uit Korea geen koopje, maar de Toyota Mirai is met een prijskaartje van € 80.925 nog een stukje duurder. En hoe rijdt de 1,8 ton zware SUV met drie met waterstof gevulde koolstofvezel tanks onder de achterbank en een brandstofcel onder de motorkap? Welnu, geruisloos en comfortabel, zoals een elektroauto eigenlijk. De forse duw in je rug waarvoor een volledig opgeladen accupakket zorgt, ontbreekt echter. Het vermogen van 163 pk en het koppel van 395 Nm zijn net zo middelmatig als de 9,2 seconden die de Hyundai nodig heeft om van 0 naar 100 km/h te sprinten en de topsnelheid van 179 km/h. De Nexo scoort wel punten met zijn actieradius, die volgens de NEDC-norm 800 kilometer bedraagt. De brandstofkosten bevinden zich met circa € 7 per 100 km op dieselniveau.

De Hyundai start je heel conventioneel door een startknop in te drukken. De bediening doet niet erg futuristisch aan, maar het rijgedrag van de Nexo is wel bijzonder te noemen. De besturing is direct en vergt weinig krachtsinspanning, maar voelt wel wat kunstmatig aan. De remmen zijn krachtig genoeg, maar lastig te doseren, omdat ze niet alleen vertragen, maar ook energie moeten terugwinnen. Het rijgedrag is veilig, maar pas boven de 80 km/h rijdt de Nexo echt soepel.

LOMPE BEWEGINGEN

Andere zaken die opvallen, zijn de bagageruimte, die ondanks de waterstoftanks een inhoud van 461 liter heeft, de handige automaat voor het in- en uitparkeren en de recuperatie, waarvoor je met de schakelflipper drie standen kunt instellen. De Nexo rijdt braaf mee met het overige verkeer, zonder op kop te gaan. De dodehoekcamera's zijn erg plezierig. Bij het wisselen van rijbaan geven ze het verkeer, dat zich vlak achter de auto bevindt, weer op groot formaat in het centrale display. Het gedeeltelijk autonoom rijden is minder succesvol. De soms wat lompe bewegingen laten niet alleen ons eigen hart, maar ook dat van andere verkeersdeelnemers regelmatig een tel overslaan. In tegenstelling tot een conventionele elektroauto, die je minstens 20 minuten aan de laadpaal moet hangen, duurt het onder druk tanken van de Nexo met 700 bar maar vijf minuten.

De Nexo is een milieuvriendelijke voorbode van de aandrijftechnologie van morgen. Hij rijdt minder pittig dan een elektroauto met uitsluitend accu's aan boord en is (op dit moment) veel duurder dan auto's met verbrandingsmotor. Hoe succesvol dit model gaat worden, hangt voor een groot deel af van de snelheid waarmee het waterstofnetwerk wordt uitgebreid. Na de Toyota Mirai en voorganger ix35 FC is de Nexo de derde brandstofcelauto bij ons op de markt. Merken als Audi, BMW en Volkswagen kijken nog de kat uit de boom: ditmaal spelen de Koreanen een voortrekkersrol.