Hyundai i40 CW 1.6 GDI Blue Business Edition (2011)

Ze zitten bepaald niet stil in Korea. Hoewel ze tot dusverre nooit een rol van betekenis hebben kunnen spelen in het D-segment, zetten ze met de komst van de i40 in één klap een hele zwik concurrenten op achterstand. Want de Hyundai i40 is een auto die serieus gaat meedoen, mede dankzij zuinige motoren. Daarmee krijgt hij voor elkaar wat veel concurrenten nog niet lukt met een benzinegestookte middenklasser; de zakelijke rijder verleiden met 20 procent bijtelling.

Was het design bij alle generaties Sonata die hem voorgingen vaak nog van een bedenkelijk niveau, de i40 mag er zijn. Met deze witte lak, en de door de grote wielkasten en banden met hoge wangen wat iel ogende 16-inchwielen, lijkt hij misschien nog wel groter dan-ie is. Om de i40 een extra hoge kijk-mij-eensrijden-factor te bezorgen, zitten er op deze Business Edition koplampen met led-verlichtingsbalken. De toevoeging Blue in de typeaanduiding duidt op maatregelen om het verbruik te drukken. Zo heeft de auto start-stoptechniek, die de motor automatisch laat afslaan wanneer je de versnellingsbak in z'n vrij zet.

Vlot zat

Zo groot als de stationwagon is van afmetingen, zo bescheiden is het aantal cc's onder de motorkap: een ongeblazen 1,6-liter. In het vlakke Nederland kan de wagon er prima mee uit de voeten. Standaard is de motor gekoppeld aan een handgeschakelde zesversnellingsbak. Het verbruik is redelijk te noemen. De auto verbruikt gemiddeld 1 op 12,5.

Achteraan zien we een aflopende C-stijl. Die beïnvloedt het design weliswaar positief, maar heeft een negatieve impact op de bagageruimte. Met 553 liter houdt het op. Ook onder de vloer kun je nog spullen kwijt. Altijd erg handig is de hendel in het bagageruim waarmee je de achterbankleuningen kunt neerklappen. Het voorkomt een hoop geklauter. Op de achterbank heb je veel ruimte. De beentjes over elkaar slaan is voor volwassen achterpassagiers geen enkel probleem.

In de i40 heb je werkelijk een enorm dashboard voor je. In het instrumentarium is het een nogal drukke boel, maar je krijgt ontzettend veel informatie. Veel tijd is gestoken in de lay-out van de verbruiksmeter en dan is er nog een timer die bijhoudt hoe lang het start-stopsysteem al aanstaat. De bediening van de tripcomputer is nog steeds niet ideaal. Het knopje zit op de onderste spaak van het stuur en daardoor moet er één hand los. We moeten ook even wennen aan de bediening van de klimaatregeling. Die werkt met een drukknop en niet met een draaiknop zoals in de meeste auto's. Erg prettig werkt daarentegen het navigatiesysteem met touchscreen. Het stuur kan dicht naar de bestuurder toe en de zit is hoog en de stoelen zijn hard.

Hyundai legde bij de ontwikkeling van het onderstel heel erg de nadruk op comfort en dat heeft natuurlijk invloed op de rijeigenschappen. De Koreaan helt behoorlijk in bochten, maar dat is niet erg. Vering en demping zijn zacht, maar goed op elkaar afgestemd. En omdat deze auto ook nog eens op banden met hoge wangen rijdt, krijg je nooit heel veel mee van de staat van het wegdek. Wel moeten ze in Korea nog eens goed naar de besturing kijken. Die is te wollig en te indirect rond de middenstand.