Honda HR-V 1.6i 4WD VTEC (2002)

Voor modeljaar 2002 kreeg de HR-V een kleine facelift. Er kwam een nieuwe bumper met een gewijzigde luchtinlaat. Bovendien verschenen er aan weerskanten van die inlaat nog eens extra, ronde, openingen. En dan zit er in de grille nu gaas met honingraatstructuur, ongeveer zoals bij de sportieve Civic Type-R. De achterbumper is aangepast in dezelfde stijl als de voorbumper. Er zit een horizontale opening in met links en rechts daarvan een ronde reflector. Op de neus en de achtersteven komen we het nieuwe Honda-logo tegen. Nieuw zijn ook de lichtmetalen velgen die de VTEC-versie standaard meekrijgt.
In het interieur werd zwart de overheersende kleur, in plaats van blauw. En we zien metaalkleurige accenten. Vooral die op de middenconsole en langs het instrumentenpaneel trekken de aandacht. Maar ook de portiergrepen, de schakelaars voor de bediening van de ramen, de knoppen van de handrem en de versnellingspook zijn in metallic look uitgevoerd. Ten slotte werd het zitmeubilair overtrokken met een nieuwe, zacht aanvoelende, stof.
De VTEC-motor - met variabele kleptiming en lifthoogte - weet een aanzienlijk vermogen uit het 1590 cc-blok te halen: 124 pk bij 6600 tpm. Ook brengt VTEC het koppel omhoog. Met die extra pkÌs en newtonmeters kan de HR-V natuurlijk ook beter presteren. De vijfdeurs met 4WD heeft een top van 170 km/h en accelereert - volgens "t boekje - in 11,3 s van 0-100 km/h; wij deden het in 11,0 tellen.

Wat is het nu?
Dat zÌn dak op 1,58 meter boven straatniveau ligt, heeft de HR-V niet zozeer te danken aan de vorm van zÌn koetswerk als wel aan een vrij grote bodemvrijheid. Dat is weer een terreintrekje. Het resultaat van die constructie is in ieder geval dat je makkelijk in en uit kunt stappen. Vanzelfsprekend zit je in de HR-V ook vrij hoog en rechtop, wat een goed overzicht over het verkeer vóór je oplevert en een gevoel van veiligheid geeft. Ook de donkere tinten in "t interieur spelen bij dat gevoel een rol. Bestuurder en voorpassagier zitten op stevige stoelen met het soort profilering dat je ook bij "gewone" personenautoÌs tegenkomt; bedoeld om het lichaam van opzij te steunen. Voor zich zien ze een heel rustig gehouden dashboard, met een ook al simpel instrumenten-paneel.
Honda geeft de vijfdeurs-HR-V een tien centimeter langere wielbasis dan de driedeurs. Heel verstandig, want anders zou de beenruimte achterin maar krapjes bemeten zijn. Nu kunnen achterpassagiers hun benen behoorlijk kwijt. Dankzij de ver en recht naar achteren doorlopende daklijn zit het met de hoofdruimte ook wel goed. De rugleuning van de achterbank kun je in gelijke delen voorover klappen. Ook kun je de twee delen apart verstellen; verder achterover, of meer rechtop. Er zijn achter ook maar twee hoofdsteunen en twee driepuntsrolgordels.
De netjes vlakke laadvloer, met daaronder het reservewiel, ligt nogal hoog. Je kunt daar het reservewiel trouwens niet alleen de "schuld" van geven. Tussen de vloer en het wiel blijft namelijk wat opbergruimte over. Links en rechts in de vloer vinden we nog een paar bescheiden opbergvakjes voor kleinere spullen.
De HR-V staat wel wat hoog op de poten, maar is niet bedoeld voor het echte terreinwerk en dus is z"n onderstel daar ook niet op aangepast. Daardoor rijdt de HR-V eigenlijk net als een "gewone" auto. Hij stuurt aardig strak en wil ook best vlot door een snelle bocht. Overhellen valt reuze mee; met dank aan de stevige, maar zeker niet oncomfortabele vering en demping. Gaat het wat te snel, dan merk je wat eerder dan bij een echt "gewone" auto dat onderstuur zich aandient. Maar de natuurlijke reactie - gas minderen - is genoeg om de wagen weer op koers te krijgen. Van die automatisch in- en uitschakelende vierwielaandrijving merk je - op de gewone weg - in feite niks. Maar toen we met spinnende voorwielen wegspurtten om te kijken hoe snel we van nul naar honderd
konden optrekken, was wel voelbaar dat de achterwielen mee gingen doen.
Schakelen? De pook gaat netjes door het schakelpatroon, maar het zou wel wat soepeler kunnen. De Japanners hebben op dat punt immers een goede reputatie.
Heb je graag de rij-eigenschappen van een "gewone" auto en wil je iets aparts, dan is de Honda HR-V misschien een optie. Op de koop toe krijg je dan zÌn "zelfdenkende" vierwielaandrijving, waarmee je - als de grip te wensen over laat - net even verder komt.