Honda CR-Z S (2010)

We hoeven er niet omheen te draaien: het imago van hybrides is bij veel autoliefhebbers niet denderend. 'Saai en een hype', zijn veelgehoorde klachten. De boost in de verkopen toen de gunstige fiscale bijtelling voor zuinige auto's in het leven werd geroepen, zorgde helemaal voor olie op het vuur. Dat veel leaserijders ineens massaal aan de Prius en de Civic Hybrid gingen, was veel petrolheads een doorn in het oog, zeker omdat de Prius vaak met 150 km/h op de linkerbaan werd gesignaleerd. De hoogste tijd voor wat anders: een sportieve hybride!

En dit is hem dan: de nieuwe Honda CR-Z. Alleen al omdat het een hybride is, zal het voor de auto een hele klus zijn om in de voetsporen te treden van zijn illustere voorganger, de CRX. De aandrijflijn van de nieuwe Honda is zo'n beetje gelijk aan die in de Civic Hybrid: een 1,5-liter benzinemotor met 114 pk (de Civic heeft een 1.3) wordt ondersteund door een elektromotor die 14 pk levert. Honda noemt het geheel IMA, wat staat voor Integrated Motor Assist. De auto heeft een CO2-uitstoot van 117 gram en is daardoor niet zuinig genoeg om in aanmerking te komen voor 14 procent bijtelling (en bpm-vrijstelling).

Zeker sportief

De Honda mag dus naam gaan maken als de eerste echt sportieve hybride. En sportief is de auto zeker. Oké, het gecombineerd vermogen van 124 pk (je mag de vermogens van de motoren niet zomaar bij elkaar optellen) is niet extreem fors, maar in de Sport-stand is de CR-Z nog wel enigszins vlot. Inderdaad: Sport-stand. Je kunt kiezen tussen Sport, Normal en Eco; gasrepons en stuurbekrachtiging worden vervolgens aangepast.

In Normal is het nog net te doen, maar in Eco heeft de auto zelfs op de cruisecontrol moeite de aangegeven snelheid te halen. En als het warm is, heeft de airco niet genoeg capaciteit om de binnenruimte af te koelen. Afblijven dus. Wel slim is de elektroboost bij lage toerentallen. Je voelt dat de motor wordt ondersteund. Hierdoor voelt de auto enorm krachtig aan (al bij 1.000 tpm heb je een forse versnelling), wat het gevoel van sportiviteit ten goede komt. Trek je echter door, dan blijft hier weinig van over, waardoor het wat bedrieglijk voelt. De CR-Z is de enige hybride op de markt met een handbak en die bevalt ons met zijn korte, strakke slagen uitstekend.

Het onderstel voelt sportief, maar de demping is verhoudingsgewijs harder dan de vering, waardoor de auto ondanks de goede stuurrespons en het uitblijven van gripverlies iets te veel overhangt. Het sturen zelf gaat erg direct. Het dashboard wordt gekenmerkt door drukte, ingewikkelde tellers met diepte en knoppen op plekken waar je ze normaal nooit vindt. Achterin houdt de ruimte niet over en in de bagageruimte kun je net je hond kwijt. En zelfs die moet oppassen voor zijn hoofd als je de achterklep dichtgooit.

De CR-Z kan niet zoals veel hybridebroers in deze klasse schermen met bpm-vrijstelling en dat maakt hem duur. Die nieuwe techniek moet immers wel worden betaald. De auto rijdt goed, zeker voor een hybride, maar schokkend is het allemaal niet. Om de CR-Z echt zuinig te rijden, moet je bovendien de Eco-stand aanhouden en dat is bij dagelijks gebruik gewoon een marteling.