Honda CR-V 2.0i ES (2002)

De vorige CR-V (Comfortable Runabout Vehicle) is vanaf de verkoopstart in Japan in 1996 een regelrecht succes geweest en ook in Amerika heeft hij zijn sporen verdiend als best verkochte SUV in dit segment. Ondanks, of juist dank zij dat succes heeft Honda de opmerkingen van zijn CR-V-rijders ter harte genomen. De belangrijkste eis: meer ruimte. De nieuwe versie is bij een bijna gelijk gebleven hoogte en wielbasis in de lengte 5 cm en de breedte 3 cm gegroeid. Samen met een beter interieurontwerp komen die centimeters ten goede aan de zit- »n de bagageruimte. Verder staan de achterstoelen wat hoger dan de voorstoelen, zodat de passagiers een beter uitzicht hebben.
Niet alleen Ìt interieur is groter geworden, ook de bagageruimte heeft meer inhoud. De achterbank kan naar voren worden geklapt voor meer laadruimte. Net als in de eerste CR-V is het picnicktafeltje verwerkt in de uitneembare laadvloer. Helaas is er nog steeds die rechts draaiende, ruimtevretende deur. Gelukkig m»t opklapbaar achterruitje, zodat je als je strak geparkeerd staat toch iets uit het laadruim kan halen.

Pluim
Binnenin is de CR-V net zo ingetogen, zeg maar rustig saai als voorheen. Alles is wel prima afgewerkt en op de gebruikte materialen is niets aan te
merken. Ze zien er duur uit. De platte Honda-stoelen blijken op den duur toch goed te blijven zitten. Achter het stuur is een goede zitpositie niet moeilijk te vinden. De radio zit n»t te hoog, maar dat komt omdat hij op de (overigens ideale) plaats zit voor het navigatie/audiosysteem, dat als optie leverbaar is. Leuk is de plaats van de handrem die in het dashboard-ontwerp is opgenomen, en heel goed zijn de grote draaiknoppen waarmee verwarming en ventilatie worden bediend. Pluim!
De nieuwe CR-V staat op een compleet nieuwe bodemplaat, die overeenkomsten heeft met dat van de Stream. De uitgangspunten bij de ontwikkeling waren een grotere torsie- en buigstijfheid en een verbeterde veiligheid. Delen van de koets zijn versterkt, evenals de voorbumper, die een beetje de vorm heeft van een bullbar en laag is geplaatst, zodat bij een botsing met een personenauto de CR-V niet over diens bumper heen schiet. De verbeterde stijfheid draagt in theorie ook bij aan een betere wegligging en dat wordt in de praktijk bevestigd. We rijden alsof we niet hoger op de poten staan dan bij voorbeeld een Civic en merken
nauwelijks iets van beweging van de carrosserie als we door een bocht rijden. De besturing is precies en de Honda blijft mooi op koers. Je hoeft er qua bochtsnelheid niet minder aan te doen dan met een normale sedan. Hij helt daarbij vrijwel niet over en daarom deren die platte stoelen absoluut niet. Ook heeft de CR-V bijna geen duikneigingen bij het remmen. Zijn rechtuitstabiliteit is prima en de wegligging in bochten keurig. Daarbij is er aan het comfort weinig opgeofferd: ribbels en kuilen werkt hij netjes weg.
Honda gebruikt in de nieuwe CR-V opnieuw Ìt Real Time 4WD-systeem, waarbij in beginsel de voorwielen worden aangedreven. Als die doordraaien, zoals je bij de acceleratieproef ook merkt, worden automatisch en razendsnel de achterwielen bijgeschakeld. Het werkt uitstekend, maar het systeem kan Ìt nooit winnen van permanente vierwielaandrijving. Toch kan hij best overweg met een grintweg, sneeuw en ijs en een niet al te vet en modderig aardappelveld.
De nieuwe Honda i-VTEC 2-liter motor wijkt qua specificaties niet veel af van de vorige krachtbron. Hij heeft 25 cc en 3 pk meer, terwijl het koppel 10 Nm hoger ligt bij een lager toerental. Meetbaar sneller dan de oude versie is hij niet. De sprint legt de CR-V af in 10,1 s, terwijl hij voor de tussenacceleratie van 50-80 in Î3Ì vijf tellen nodig heeft en in Î4Ì doet hij er net geen 10 seconden over. Qua brandstofverbruik is de nieuwe motor met ÎintelligenteÌ VTEC (variabele kleptiming en lifthoogte) zuiniger dan zijn voorganger. De fabrieksopgave voor de oude 2-liter was 1:10,3, voor de i-VTEC is dat 1:11. In de (onzuinige) praktijk van onze test kwam het verbruik uit op 1:9,4. De waarheid ligt daar
tussenin, maar echte zuinigheid mag je van deze ruim 1300 kg zware auto met groot frontaal oppervlak niet verwachten.
De Honda onderscheidt zich met zijn ruimte, materiaalgebruik, rijkwaliteiten, geavanceerde motor, goede prestaties en laag verbruik. Wie daarop valt, zal misschien met pijn in Ìt hart wat extra euroÌs neertellen voor een kwalitatief perfecte sport-ute.