Ford Focus Coupé-Cabriolet 2.0 16V Titanium (2007)

Je kunt Ford er niet bepaald van beschul-digen dat het de autowereld regelmatig bij de hand neemt en vlijtig nieuwe trends aan het rollen brengt. Integendeel, het merk volgt nieuwe ontwikkelingen meestal opvallend terughoudend. Kijk maar eens naar Fords late toetreden tot de MPV-klasse en meer recentelijk de populaire coupé-cabrioletklasse met een wegklapbaar stalen dak. Menig automerk is daar al aan zijn tweede generatie van zijn model toe, maar het Brits-Amerikaanse managementteam lijkt er pas sinds kort van overtuigd dat zoiets de moeite van de investering waard is. Met als resultaat dat ook Ford nu eindelijk een klapdakcoupé in het assortiment heeft. Beter laat dan nooit, zullen we maar denken.

Troefkaart
Tijd om in te stappen. Eerst de achterbank proberen dan maar, want daar wringt bij dit type auto meestal de schoen. Juist door zijn iets royalere aanpak blijkt de Focus C-C zijn opponenten echter met boter en suiker te lusten. Als de personen voorin een béétje meedenken door hun stoel niet al te ver naar achteren te schuiven, kun je achterin nog net terecht. Zelfs de hoofdruimte kan ermee door. Een troefkaart, want ook in vergelijking met veel andere coupé-cabriolets doet hij het dus beter. Kinderen kunnen in elk geval redelijk in de Ford terecht. Twee om precies te zijn, want achterin vind je twee keurig voorgevormde zitkuipjes. Opvallend doordacht detail: onder de voorstoelen zitten naar achteren gerichte ventilatieroosters. Een coupé-cabriolet met talenten als gezinsauto, kom er maar eens op!

Solide en sportief
De Focus nodigt nadrukkelijk uit tot open rijden. De ver doorgetrokken voorruit heeft onderweg grote voordelen. Je zit goed beschermd – bijna onder de bovenrand (prettig als je stilstaat) – en de rijwind wordt bijzonder effectief over je heen geleid. Bij langere ritten kun je probleemloos met 130 plus kruisen. Of sneller. Achterin is dat vanzelfsprekend minder riant geregeld, maar in vergelijking met veel andere coupé-cabriolets zit je daar toch relatief goed uit de wind.
Het is in de praktijk nauwelijks nodig om in de Focus C-C het windvangertje achter de voorstoelen vast te klikken. Dat komt goed uit, want met de bevestiging is het wat
onhandig geregeld. De stoel schuift er namelijk algauw tegenaan. Met andere woorden: voor het mooie zouden de bevestigingspunten een stuk verder naar achteren moeten zitten. Nog een detail dat nadere aandacht verdient: op de snelweg komt bij gesloten dak wat erg veel windgeruis van opzij, zo te horen bij de aansluiting van de beide zijruiten. Maar toch: als je de Ford dat soort details
vergeeft, is het zowel open als gesloten goed mogelijk om flink veel kilometers te maken.
De prestaties liggen op een heel fatsoenlijk niveau, het interieur blijft prettig stil en de Focus laat zich zelfs in open toestand heel vlot door lange bochten rijden. Een gran turismo-karakter bijna. De vering is aan de harde, bijna stoterige kant. Kennelijk was dat nodig om de voor een open auto bovengemiddelde dynamiek mogelijk te maken. Ford heeft daarbij blijkbaar veel vertrouwen in de capaciteiten van het onderstel en de gemiddelde Focus-rijder, want een stabiliteitsregeling is niet standaard.