Ford Fiesta ST150 (2006) - Op de rollenbank

Het einde van de Mini

Het zou wel eens de leukste hatchback voor zijn geld kunnen zijn, de Fiesta ST150. Die Ford heeft heel veel fans en die geven zich geregeld op voor deze rubriek. Elke Ford Fiesta ST heeft een verhaal. Dit is het verhaal van Pieter van Luipen uit Almere. De meting die hij op onze rollenbank liet doen van zijn vorige auto, een Mini Cooper Works, ging op zich goed. “Daarna ging ik rijden met een ploegje maten”, vertelt hij. “Een beetje stevig doorrijden. Toen opeens hoorden we een raar geluid van onder de motorkap: ‘klak’ ‘klak’ ‘klak’ ‘klak’ , zoiets. Ik had toevallig een professionele monteur naast me zitten en toen die zei ‘Dit is niet goed’ wist ik dat het serieus was”, aldus Pieter. Hij stapte uit, ging de olie peilen en... droog. “Blijkbaar was de auto na de meting nóg wat meer olie gaan verbruiken en daar was ik niet scherp genoeg op.”

Gek op leuke auto’s

Pieter verkocht de Mini als wrak met een kapotte motor en ging op zoek naar een volgende ‘leuke auto’. Pieter is namelijk gek op auto’s, maar ze moeten wel leuk zijn, lees: sportief om te rijden. De jongeman uit de polder bedrijft namelijk recreatieve autosport. “Ik had tussendoor nog een Subaru Justy gekocht met vierwielaandrijving. Daarmee ben ik begonnen met offroad rijden. Te gek vind ik dat. Ik doe dat nog steeds, maar nu met een Subaru Forester”, vertelt Pieter. Ook het asfalt trekt hem aan. “Vrij rijden op het circuit, Zandvoort of Assen of de Nürburgring vind ik heel gaaf. Ik zocht dus een auto die zich daar thuis voelt.”

Het circuit op met de Ford Fiesta ST

Die vond hij: een Fiesta ST werd de opvolger van zijn Cooper Works. Pieter rijdt nog net niet op slicks, maar paste de Fiesta ST wel aan op het werk dat hij met de compacte hatchback wil doen: circuitwerk. “Ik heb dus wel wat dingen zelf aangepast, ja”, zegt hij met een grijns. Pieter is geen automonteur, maar hij beweert dat het goed te doen is om zelf je auto circuit-proof te maken. “Gewoon goed nadenken wat je doet en stap voor stap uitvoeren wat je vindt aan informatie wat er moet gebeuren”, zegt hij daarover. Zodoende werden de ophanging en de remmen aangepast op het zwaardere werk. Er kwamen stalen remleidingen op en werden er remmen van de Mondeo ST gemonteerd. Alle rubbers werden vervangen door steviger exemplaren en er kwam een zogenaamde short shift in de Fiesta ST, een mechanische ingreep waardoor de slagen van de versnellingsbak korter (en dus sneller) worden. “Ik vind het altijd genieten geblazen, met een ploegje het circuit op. Een beetje zoals karten, maar dan met echte auto’s.”

Zeventien jaar oud

Daar staat hij dan, een lekker gespierde driedeurs hatchback in Ferrari-rood, een auto met bijna twee ton op de klok. Met diezelfde vriendengroep als destijds met de Mini sloot Pieter een weddenschap af. Hoeveel vermogen gaat deze kleine dondersteen leveren? Standaard is hij goed voor 150 pk, maar aanpassingen aan in- en uitlaat leveren wellicht wat extra’s op.  “Aan de andere kant is hij al zeventien jaar oud”, zegt Pieter. “Dat heeft  misschien weer wat pk’s gekost, dus ik denk 155.”

Pieter gaat de weddenschap niet winnen. Ghisbert geeft de Ford de sporen en er komt een fraaie 164 pk en 300 Nm op de schaal. Een leuke verrassing! Een kleine kanttekening: gedurende de meting gooide de Fiesta er wel een paar bescheiden blauwe rookwolkjes uit. “Ik hou vanaf nu het oliepeil scherp in de gaten”, aldus Pieter. Daarmee lijkt de rollenbank-vloek bezworen, want Pieter is die middag goed thuisgekomen.