Fiat Multipla 1.6 ELX (2000)

Het succes van bijvoorbeeld de Renault Scénic, de Chrysler Voyager en de Opel Zafira bewijst dat Ruimtewagens helemaal "in" zijn. Zelfs kleintjes als de Daewoo Matiz hebben al een behoorlijke aanhang. De types vormen alle steunpilaren onder het succes van de bijbehorende merken. Maar je ziet ook dat men zich wat afkeert van de grootste modellen, toch wel duur in brandstofverbruik, belasting en verzekering. In (wat) kleinere "ruimtevaartuigen" moet je echter de mogelijkheid om extra veel passagiers te vervoeren opofferen. Dáár springt de Fiat Multipla op in. In tegenstelling tot grote ruimtewagens, doet hij niet direct aan een personenbus denken, ondanks zijn zes zitplaatsen.
De Multipla is de aangewezen oplossing voor het "taxiprobleem" dat vele gezinnen zo goed kennen. Alleen zijn er nog steeds mensen die een Fiat Multipla associëren met beelden uit hun ergste nachtmerries. We hebben er begrip voor dat bij de meeste toeschouwers de Multipla geen schoonheidsprijzen wint, maar toch heeft "ie wat.
De enorm brede en relatief korte Multipla ziet er uit als een bestelwagen, zo torent "ie de lucht in. En omdat zijn vloer ook hoog ligt, geeft de zit eenzelfde indruk. Met de bijzondere maten moet je rekening houden, want de Multipla is wat moeilijk door nauwe doorgangen te loodsen. Al scheelt het aardig wanneer je de spiegels elektrisch inklapt, een standaard voorziening in de ELX-versie.
Persoonlijk hebben we grote bewondering voor de durf en originaliteit van de Fiat. Veel kopers schrikken er voor terug. Maar zij die de Fiat kiezen, doen dat uit volle overtuiging: niet 'och, doe die maar', maar 'echt, dat is 'm helemaal'.
De centrale vraag is natuurlijk: wat kunnen we ermee. In de Fiat hebben we zes stoelen, dus er kunnen vijf voetbalvriendjes mee. Met hun sporttassen, want achter de stoelen is een behoorlijke bagageruimte over, nog netjes met een harde hoedenplank erover ook. Jammer alleen dat de achterklep niet van buitenaf geopend kan worden zonder sleutel, de bestuurder moet uitstappen of de ontgrendeling naast diens stoel bedienen.
Met zijn hoge vloer kan de Multipla niet meer dan normale hoofdruimte bieden. In de testauto, met twee elektrische schuif/kanteldaken, wordt het al wat krap boven het hoofd net als in een gewone auto. Achterin zitten volwassenen met wat opgetrokken benen, de stoelzittingen liggen niet hoog boven de vloer.
Wat kunnen we nog meer met dit ruimtevoertuig? Nou, Fiat heeft eens flink doorgedacht. De achterstoelen kunnen voorover tegen de voorstoelen vouwen, of helemaal thuisgelaten worden. Bij elk van de achterstoelen kun je de leuning omklappen om als tafel te gebruiken en dat kan ook bij de middelste voorstoel. Alle stoelen zijn verschuifbaar en hebben verstelbare leuningen; al is het niet zo handig dat je daartoe een greepje rechts vooraan tegen de zitting moet bedienen.
Al die mogelijke en onmogelijke verbouwingen van het interieur ten spijt, meestal gebruik je deze "taxi" als gewone auto. Daar is hij gelukkig ook geheel op berekend. De éénpuntzesliter in de Fiat trekt netjes soepel en komt vlot genoeg uit de voeten. Toch merk je op de snelweg wel dat de motor niet zo heel erg krachtig is. Hij maakt bovendien vrij veel toeren en is daardoor niet meer stil vanaf 120 km/h. Een net iets forsere motor zou hem goed doen. Zuinig is hij niet, maar dat mag niet echt verbazen bij zo"n ruimtereus. Dat de Multipla wel wat windgeruis produceert is al net zo min onverwacht. De Multipla rijdt bijna als een doorsnee gezinsauto. Schakelen en sturen gaan aardig precies, met een goed gevoel. Last van zijwind of onstabiel rechtuit gaan heeft "ie niet. Het overhellen in bochten valt erg mee. Door de hoge zit en door het nagenoeg ontbreken van zijdelingse steun in de stoelen, lijkt het meer dan het is. Als je je daaraan niet stoort, kan zo'n Multipla nog vrij fors door de bocht gejaagd worden, zonder uit koers te raken.
Voor onze gezinstaxi hebben we de luxe ELX-versie te logeren, zeker de aan te bevelen keus, al scheelt het vier mille met de SX. De airco is het al waard en die elektrisch inklapbare spiegels komen ook goed van pas.
Krampachtig proberen we ons in te prenten dat 'design' niet aan iedereen besteed is. Toch zouden ontwerp en aankleding van Fiats dolfijn op zich genoeg moeten zijn om de superslimme Multipla niet lelijk te noemen. Let op: hij is niet lelijk. Hij heeft durf, hij heeft visie, hij is volkomen doordacht. En dat is MOOI!