Test: Fiat Croma (2008)

Fiat is als vanouds een ster in kleine auto's. De kersverse Auto van het Jaar, de 500, vliegt de deur uit, de Panda doet het ook nog altijd erg goed en de vlot gelijnde Grande Punto mag zich eveneens in een grote populariteit verheugen. En als de voortekenen niet bedriegen, wordt de Bravo in tegenstelling tot zijn voorganger Stilo ook een verkoopsucces. Maar in de hogere segmenten is het een lastig verhaal voor de Italianen. Met als 'lichtend voorbeeld' de Croma. De in 2005 geïntroduceerde 'comfortwagon' komt niet voor op de radar van de mensen die in de middenklasse aan het winkelen zijn. De verkoopcijfers van afgelopen jaar spreken boekdelen: er werden in ons land 634 exemplaren van verkocht, een aantal waar ze bij merken als Volkswagen en Ford om moeten grinniken. Maar Fiat geeft niet op: de Croma ging op de schop om hem weer eens een partijtje te laten meeblazen in het D-segment.

Vlottere aanblik

Wie zijn neus schendt, schendt zijn aangezicht en je zou dus zeggen dat wie zijn neus opknapt, er in z'n geheel beter gaat uitzien. En het moet gezegd: de nieuwe voorkant staat de Croma goed. De nogal anonieme koplampen van de voorgaande versie ruimden het veld voor druppelvormige exemplaren die verdacht veel op die van de Bravo lijken. De rest van de neus is eveneens nieuw: voortaan is hij voorzien van een dubbele grille. Deze relatief eenvoudige ingreep geeft de Croma een wat vlottere aanblik en brengt hem meer in lijn met de andere Fiat-modellen. Aan de rest van het exterieur zijn de wijzigingen uit de categorie 'zoek de verschillen'. De spoiler boven de achterklep werd iets groter en de achterbumper is getooid met een zwart stuk plastic dat de indruk van een diffusor moet wekken. De Croma kan er weer even tegen, zonder dat het nu ineens een ontzettend dynamisch ogende auto is geworden. De koets is relatief hoog, en dat heeft onvermijdelijk ook zijn uitwerking op het design. Maar het brengt ook voordelen met zich mee. Binnenin vind je lekker veel ruimte. Volgens Fiat is het zelfs de ruimste auto in zijn klasse. Met de bewegingsvrijheid voor lijf en leden zit het in elk geval wel snor. Met 1,93 meter kun je zonder problemen achter jezelf zitten, waarbij je ook achterin opvallend veel hoofdruimte hebt. Je zit net even iets hoger dan in de gemiddelde middenklasser, wat met name bij oudere automobilisten in de smaak valt.

Recht in de ogen

Toch valt de zitpositie achter het stuur ons tegen. Voor zo'n grote auto kan de stoel niet echt ver naar achteren; je zit als lange bestuurder relatief dicht op en enigszins met opgetrokken knieën achter het stuur. Het wat vlak staande stuur maakt het ook wat lastig een prettige zitpositie te vinden. En van de voorstoelen worden we niet blij. De zitting is echt véél te kort voor lange benen, wat op langere ritten vermoeiend is en ook de zijdelingse steun houdt niet over. Maar gelukkig vallen er ook genoeg positieve zaken te melden over het Croma-interieur. De afwerking is bijvoorbeeld prima voor elkaar, met keurig ogende materialen. In dat opzicht kan deze Italiaan elke Duitser recht in de ogen kijken. En qua design hoef je de Italianen natuurlijk niets te vertellen. Ook het Croma-dashboard oogt fraai en doet overzichtelijk aan. Prettig is de hooggeplaatste versnellingspook, die snelle schakelacties mogelijk maakt. Het schakelen zelf verloopt bij onze 1.9 JTD soepeltjes, al hadden de schakelwegen een tikje korter gekund.

Turbofluit

Niet dat je bij de JTD-motor overigens erg vaak hoeft te schakelen. Hoewel we met de 120 pk sterke basisdiesel op pad zijn in heuvelachtig landschap, hebben we geen moment het gevoel kracht tekort te komen. Hoewel het basisblok inmiddels al ruim tien jaar oud is – in 1997 debuteerde hij in de Alfa 156 – is het in onze optiek nog altijd één van de fijnere op de markt. Al bij zo'n 1.700 toeren gaat hij lekker aan de slag, wat helaas wel gepaard gaat met een storende turbofluit. Bij 3.000 toeren wordt die overstemd door andere motorgeluiden, maar irritant is het wel. De duw in je rug maakt een hoop goed. Hoewel de Croma bepaald geen lichtgewicht is, is deze motor meer dan toereikend. Hij is er overigens ook nog als zestienklepper met 150 pk, eventueel in combinatie met zestrapsautomaat. De vijfcilinder 2,4-liter JTD met 200 pk is daar altijd aan gekoppeld. De zelfontbranders zullen het merendeel van de verkopen in het zakelijke segment voor hun rekening nemen, maar er zijn ook twee benzinemotoren leverbaar: een 1,8-liter met 140 pk en een 2,2-liter met 147 pk. Het zijn van huis uit Opel-motoren, resultaat van de kortstondige Fiat-vrijage met General Motors. Als resultaat daarvan staat de Croma ook op het onderstel van de Opel Vectra. Op het langere platform van de stationwagon daarvan overigens, met een wielbasis van 2,70 meter. Zodoende heb je op de achterbank veel beenruimte en de kofferbak is met een inhoud van 500 liter eveneens ruim bemeten. Handig is de dubbele bodem: onder de laadvloer gaat een fors vak verscholen waar je een laptop of attachékoffertje kwijt kunt.

Stil

Rijden doet de Croma prima. Op kruissnelheid is hij heerlijk stil, met de geluidsisolatie van de motor zit het wel snor. Ook met het windgeruis valt het alleszins mee, opvallend gezien de hoge koets. Het veercomfort geeft evenmin reden tot klagen. Hoewel dwarsrichels wat stoterig worden doorgegeven, rekent het onderstel verder adequaat af met wegdekellende. Hier ondervind je de voordelen van de lange wielbasis. Echt dynamisch kunnen we de Croma niet noemen, maar dat zullen slechts weinig kopers van hem verwachten. Hij gaat gewoon keurig netjes de bocht om, zonder gekke dingen te doen. De koets blijft mooi vlak en het verwachte sterke onderstuur (gezien de zware dieselmotor voorin) blijft uit. Jammer dat het stuur rond de middenstand doods is, je hebt een paar centimeter 'vrije slag'. Als je dat punt echter gepasseerd bent, blijkt de besturing aardig direct en voel je in voldoende mate wat de voorwielen aan het doen zijn.

De Croma stormt niet direct naar de top in zijn segment, maar het is een keurige middenmoter. De facelift brengt een prijsverhoging van circa 3 procent met zich mee, maar daar staat een wat uitgebreidere uitrusting tegenover. Bovendien krijgt hij voortaan liefst 5 jaar garantie mee. Dat getuigt van vertrouwen in je product. En het is geen wassen neus: het is een volledige garantie, met een maximum van 500.000 km… Bovendien hanteert Fiat het credo 'niet goed, geld terug'. Als je namelijk niet tevreden bent over de Croma, mag je hem teruggeven aan de dealer, waarbij je alleen een vergoeding betaalt voor de gereden kilometers. De vernieuwde Croma is vanaf eind deze maand leverbaar.