Test: Fiat Croma 2.2 16V Corporate Premium (2008)

Wellicht dat je hiermee een grotere groep particuliere kopers bereikt, want de zakelijke rijders waar Fiat zich aanvankelijk vooral op richtte, weten de weg naar de Croma nog niet in groten getale te vinden. In elk geval word je als particuliere Cromakoper warm welkom geheten met een riant zekerheidspakket. Maar liefst vijf jaar of 500.000 kilometer garantie krijg je op de grote Fiat.

Wij reden de de 2.2 16V Corporate Premium met automaat. Deze uitvoering is voorzien van een lekker complete uitrusting, inclusief 17inch lichtmetaal, xenon en het Blue&Mesysteem met pijltjesnavigatie en handsfree carkit.
De 2,2-liter benzinemotor is aangenaam stil. Alleen direct na de koude start en bij vlot accelereren klinktie een beetje als landgenoot Zucchero Fornaciari – een tikkie rauw, dus. De prestaties zijn ruim voldoende, maar met een sprint van 0-100 km/h in 10,9 seconden zit je niet met rode koontjes achter het stuur.
Desondanks zijn de sprintcapaciteiten van de Croma indrukwekkender dan z'n vertragingstactieken, want een remweg vanaf 100 km/h in 40,4 meter oogst bij ons weinig bewondering. Van de tussenacceleratie van 80-120 km/h worden we iets blijer: die is mede dankzij de soepel schakelende vijftrapsautomaat in een relatief vlotte 7,7 tellen achter de rug.

Traditioneel... Frans
Verwacht van de Croma geen strak Italiaans weggedrag. Nee, eigenlijk doen de rijeigenschappen van de Fiat traditioneel Frans aan; hij heeft een zijdezachte vering en helt flink over in bochten. Door een gebrek aan zijdelingse steun van de stoelen moet je je in een vlot genomen minirotonde met je knie tegen het portier schrap zetten om niet van je stoel te glijden. Hoewel de besturing met tweeënhalve omwenteling van uiterst rechts naar uiterst links redelijk direct is, ontbreekt het de installatie aan gevoel. Ook dat nodigt niet uit tot 'bochtjes pikken'. Met de wegligging zelf is overigens niks mis; ondanks het overhellen gaat de Croma tot flinke snelheden neutraal de bocht door, met een neiging tot onderstuur in het grensbereik.
Over het uiterlijk van de Croma lopen de meningen uiteen, al is vrijwel iedereen het erover eens dat de nieuwe neus hem goed heeft gedaan. Wie nog twijfelt over het uiterlijk, willen we uitnodigen een blik in het interieur te werpen. In de eerste plaats is dat ontzettend ruim, maar het ziet er ook gewoon goed uit en is prima afgewerkt. Voorin zit je op brede zetels en de schakelpook zit aan een uitstulpsel van de middenconsole; lekker onder handbereik. De liefhebbers van een lage zit zullen niet zo makkelijk een prettige rijpositie te vinden, doordat je het stuur dan niet in een bijpassende stand krijgt. De eerste keer is het even zoeken naar het contactslot, dat in de tunnelconsole zit. Achterin zijn beenen hoofdruimte uitermate geschikt voor volwassenenvervoer en de bagageruimte is al even riant. Wil je de Croma echter met neergeklapte achterbank, dan kom je tot de ontdekking dat er een hinderlijke rand overblijft bij de overgang van kofferruimte naar interieur. Dit ongemak kun je ondervangen door de optionele dubbele bodem te bestellen, maar dan verlies je weer veel ruimte in de hoogte.