Fiat 500C

Het is precies twee jaar geleden dat in Fiat-stad Turijn de nieuwe 500 met veel bombarie aan de wereld werd getoond. Als nieuwste telg van de retrohausse sloeg het kleine Fiatje in als een bom, hij leek dan ook als twee druppels water op zijn charmant gelijnde voorganger die Italië in de jaren '60 mobiel maakte. Maar critici hadden één kritiekpuntje: het stoffen roldak waarvan de oorspronkelijke 500 was voorzien schitterde bij zijn spirituele opvolger door afwezigheid. Dat hiaat wordt nu goed gemaakt met de introductie van de 500C. Het eigenwijze kleintje is een opvallende verschijning in een wereld die wordt beheerst door ingenieuze coupé-cabriolets. Bij de 500 blijven namelijk net als bij zijn opa de zijruitframes gewoon staan: alleen het middelste deel van de carrosserie maakt ruimte voor de zon.
Maar in tegenstelling tot bij zijn voorganger hoef je je niet meer te bekommeren om het oprollen van het dak. Vandaag de dag neemt elektronica die taak van je over, wanneer je de knop bij de binnenspiegel indrukt vouwt het dakje zich achter de achterbank tezamen.

Drie standen
Je kunt het dak van de 500 overigens in drie standen openen. Met de eerdergenoemde knop of met behulp van de afstandsbediening kun je het eerste deel tot 60 km/h openen à la schuifdak en als je de knop ingedrukt houdt, krijgen ook de achterpassagiers de zon op de bol. Tot slot kun je er ook voor kiezen om tevens het gedeelte met de glazen achterruit te laten verdwijnen. En als je dat doet, verdwijnt het idee dat dit slechts een semi-cabriolet is als sneeuw voor de zon. Waar je in moderne coupé-cabriolets namelijk verscholen zit achter enorme voorruitstijlen, zit je in het 500'tje met je knar vol in de zon, terwijl de wind enthousiast door het interieur blaast. Het is overigens wel zaak om bij een geheel geopend dak het windgeleidertje boven de voorruit naar beneden te doen – je kunt hem met een schuifje vastzetten – want anders gaat het ding enorm vibreren en kun je je medepassagier bij 80 km/h al bijna niet meer verstaan. Wanneer je het dak half opent is het juist wél aan te bevelen de windgeleider omhoog te doen, om te voorkomen dat de wind vol tegen de achterruit aanslaat en daarmee voor een flink geklapper zorgt. Maar dan moet je dus wel weer kunnen leven met de herrie die de eerdergenoemde windgeleider veroorzaakt, bovendien tocht het met het dak half open gek genoeg meer dan wanneer je hem helemaal opengooit. Dat is in onze optiek dan ook de beste optie.

Smaakgevoelig
Het valt niet te ontkennen dat de 500C de belichaming is van 'la dolce vita', oftewel 'het zoete leven'. In de letterlijke zin van het woord overigens, want het schattige uiterlijk is mierzoet en daarmee nogal smaakgevoelig. Meer voor een lady dan voor een gentleman, zeg maar. Zeker de door ons gereden uitvoering met witte lakkleur, rood roldak (ook in zwart en beige leverbaar) en nostalgisch ogende spaakwielen is niet bepaald het toppunt van stoerheid… Maar bij de dames is hij ongetwijfeld weer razend populair, zeker omdat hij verregaand valt te personaliseren. Met behulp van 28 stickerpakketten bijvoorbeeld. En je kunt zelfs de contactsleutel pimpen!
Overigens zijn de uiterlijke verschillen met de gewone 500 klein, alleen is het dak iets hoger om de ruimte die het roldak inneemt een beetje te compenseren. En dat lukt aardig, want ook met 1,93 meter lengte zit je gewoon prima achter het stuur van de 500. Zelfs op het achterbankje kunnen niet al te lange volwassenen het best even uithouden, met name de hoofdruimte is rianter dan je in het 3,55 korte karretje verwacht.
Dat neemt niet weg dat je voorin het beste zit, op prettig stevige stoelen die voldoende zijdelingse steun bieden. Alleen de knalharde hoofdsteunen verstoren het zitcomfort een beetje. Wat ergonomie betreft is het leuk gestylde interieur geen topper. Het grote instrument recht voor je neus geeft weliswaar alle benodigde info, maar het is even turen voordat je die gevonden hebt. Daar komt bij dat het sowieso al matige zicht schuin naar achteren compleet om zeep wordt geholpen zodra je het dak geheel opklapt. Dan zit de binnenspiegel er alleen nog maar voor de sier: je ziet er niks meer door. De standaard gemonteerde parkeersensoren zitten er dus niet voor niets…
En als we toch aan het mopperen zijn, de toegang tot het 182 liter metende kofferbakje is matig door het kleine achterklepje en de achterbank kun je niet meer via de bagageruimte omklappen. Daarvoor moet je jezelf op het achterbankje wurmen.

Twee druppels water
Wat rijden betreft lijkt de 500C als twee druppels water op zijn gesloten broer. Om het gemis van het vaste dak te compenseren hebben de technici een stabilisatorstang tussen de achterwielen gemonteerd en een verbindingsbalk tussen de A-stijlen. De carrosseriestijfheid heeft er gevoelsmatig dan ook niet al teveel onder geleden en de 500C is volgens Fiat nog altijd goed voor 5 Euro NCAP-sterren. We konden helaas niet rijden met de 69 pk sterke 1,2 benzinemotor, die in combinatie met Dualogic halfautomaat en start-/stopsysteem goed is voor een BPM-vrijstelling en 14 procent bijtelling. Een snelheidsmonster zal het niet zijn, want de 100 pk sterke 1.4 trekt al niet bepaald de klinkers uit de straat. Je moet hem echt bij zijn nekvel pakken en toeren maken, boven de 3.000 tpm komt er pas een beetje leven in de brouwerij. Gelukkig is de handgeschakelde zesbak waaraan hij gekoppeld is prettig in de omgang en zit de pook dankzij z'n hoge plaatsing op de middenconsole goed binnen handbereik. Neem onder geen beding de optionele Dualogic-transmissie. Die schakelt namelijk erg traag, waardoor je bij elke schakelactie heen en weer duikelt. Bovendien doet hij dat niet altijd op logische momenten. Wat opvalt is dat de 1.4 lekker stil is, ook valt het met het windgeruis erg mee. In andere opzichten maakt het kleine 500'tje ook een heel volwassen indruk, want ondanks zijn korte wielbasis veert hij verrassend comfortabel en in bochten ligt hij rustig en solide op de weg. De besturing doet wat kunstmatig aan en de extra lichte City-stand is niet aan te bevelen, maar het overhellen blijft keurig binnen de perken.
Wie zo'n 500C wel ziet zitten, moet overigens wel geduld hebben: omdat de fabriek waar hij wordt gebouwd aan zijn maximumcapaciteit zit, maakt 'ie waarschijnlijk pas in het 4e kwartaal zijn Nederlandse debuut. De Europese meerprijs van de C-uitvoering bedraagt 3.000 euro, maar daar zal door ons belastingsysteem nog wel iets bijkomen. Daarvoor krijg je dan overigens wel een rijkere uitrusting, zo is het basismodel Pop onder meer voorzien van parkeersensoren, elektrische kapbediening en een handbediende airco.