Ferrari F430 Spider

De derde week van maart. Het begin van het voorjaar, de primavera komt eraan. Primavera is ook de naam van de openingsklassieker van het professionele wielerseizoen. Waarbij het profpeloton van Milaan naar San Remo koerst. Kenmerk van die wielerwedstrijd: hij is de hele dag supernerveus en eindigt explosief. Een giga-peloton dat lang opeengepakt blijft om pas in de finale, als de Cipressa en de Poggio beklommen worden, uiteen te spatten. Vuurwerk. We zijn niet verbaasd als de F430 datzelfde temperament aan de dag legt. "Deze auto is erg gemakkelijk te rijden," roept marketing man Andrea Ferrari gemeend uit. Is ook zo, je komt er probleemloos mee van z'n plek. Maar als de Spider je onweerstaanbaar heeft meegelokt, betovert de auto je. En voor je het weet, zit je terug te schakelen in tunnels, gas te geven langs wegwerkzaamheden en vrachtwagens van de autostrada te blazen. Dat doet een F430 Spider met je.

De veranderingen ten opzichte van de Coupe zijn summier en voorspelbaar. Natuurlijk is er extra aandacht besteed aan de stijfheid van de auto zonder dakje, vanzelfsprekend houden de puristen van Ferrari rekening met een gewijzigde gewichtsverdeling op hoge snelheid en dus een ander 'downforce'-verloop. Maar het wordt nog mooier. Het hart en de hersens van elke Ferrari is een kunststukje. Die machtige 4,3-liter V8 moest natuurlijk wel prachtig zichtbaar blijven. Maar de klant wil een softtop waar hij geen werk aan heeft dus…. Dus maak je volledig automatische wegklapbare softtop waarbij die krachtbron evengoed zichtbaar blijft. En hoorbaar. Maar word je het ooit zat, dan kun je vanachter het stuurwiel het gebulder een tikkeltje dimmen. Is dat af of wat?
Michael Schumacher heeft er inmiddels drie, een voor zijn vader, een voor zijn zoon en een voor hemzelf. Nu is de Weltmeister allesbehalve objectief maar het is wel een liefhebber. En die zal blij zijn een boel bekende F1-items tegen te komen.

Formule 1 euforie
Rechtsvoor staat in het carbon-fibre dahsboard gestanst: Ferrari wereldkampioen F1 1999 – 2000 – enz enz. En ook tijdens de presentatie van de Spider in het prachtige Palazzo Ducale in het plaatsje Sassuolo (vlakbij Maranello) wordt de F1 geregeld genoemd. Niet zo gek want de F430 voelt als een race-auto, een top-raceauto. Zoals gezegd, wegrijden is geen punt, maar hobbelen in de straten van Parma vindt de Spider helemaal niks. De motor klinkt als een sikkeneurige hond. Als je intrapt, gilt de V8 het in een keer keihard uit. Eindelijk! Elke wegwerker kijkt bewonderend op. Dit is het echte werk. En dat klopt. De F430 Spider is, net als de Berlinetta, schoftig snel. De 0 tot 100 sprint in iets meer dan 4 seconden (als u wilt middels launch control) is al toppie, maar echt indrukwekkend zijn de tussensprintjes. Wij hadden de F430 met F1-schakeling. Dat is twee peddels achter het stuurwieltje en gaan. Met het terugschakelen met links, de rechtervoet naar de vloer en kijken hoe de rest van het peloton krimpt in de spiegel kunnen we ons urenlang vermaken. Lastig, want na twee uur is de tank al bijna leeg. Krijg nou wat, een Golf in onze binnenspiegel! Steeds als we in de remmen moeten op de autosnelweg, duikt de zwarte hatchback weer op. Dat is een taaie! Die schreeuwt om een afstraffing, jottem. De truck gaat netjes terug naar rechts, we laten de Golf-bestuurder nog even in zijn hoedanigheid van onverbetelijke optimist, flipper links naar voren halen,terug naar 4 en gas! Bij 8000 toeren opschakelen is kicken. Je wordt even serieus door elkaar geschud en de zesbak geeft me daarbij een klap alsof ie uit elkaar wil spatten. Klinkt exact zoals een F1 die opschakelt, geen discussie mogelijk. Waar die Golf bleef? Laat ons niet lachen. We zitten op 270 op de teller, in een open, fonkelnieuwe Ferrari. Die nog rood is ook.
Grappig is dat we geen moment merken dat we in een auto zonder dak zitten. Zelfs op hoge snelheid hebben we geen last van de rijwind, ongekend want echt sukkelen doen we niet. Maar ook hoe de auto aanvoelt is indrukwekkend. Enige slapte in de F430 kunnen we niet ontdekken. Het chassis van de F430 is van aluminium en wordt gebouwd bij Scaglietti in Modena in samenwerking met Alcoa. Een hoogstaande stijfheid en een goede veiligheid voor de inzittenden en niet teveel kilo's natuurlijk. Ferrari geeft zelf op een 10% stijvere auto neergezet te hebben vergeleken met de 360 Spider.

Zeer zoekerig boven de 200
Superieure prestaties, het kan niet anders bij een nieuwe Ferrari. Campionissimo van de autostrada. De vergelijking met een race-auto gaat nog verder. De Spider verbaast met een zoekerigheid op hoge snelheid die bijna eng wordt. Je hebt twee handen, een koel hoofd en af en toe een groot hart nodig om dit renpaardje in het rechte spoor te houden. Nu reden we ook best hard maar toch, strak rechtuit is anders. Je ziet het vaker bij een race-auto, kijk naar de F1 op tv: in rechte lijn wil de auto door de afstemming en de keiharde demping niet als vanzelfsprekend rechtdoor. Maar de keerzijde van deze medaille komt om de hoek kijken bij bochtenwerk. Als we de rommelige binnenlanden van Emilia-Romagna doorworstelen (niet mooi, druk, veel werk aan de weg) verbaast de Spider ons opnieuw. Maar nu positief met een imposant directe en communicatieve besturing.
Ook erg prettig is de uitmuntende zitpositie. De fraaie stoelen, natuurlijk met Ferrari-logo in de hoofdsteunen, zijn in onze F1-versie elektrisch verstelbaar en dat levert een meer dan uitstekende zitpositie op.
Verder biedt de auto iets wat erop lijkt alsof je het langer in deze auto kunt uithouden dan 60 rondjes op een circuit. Iets comfort-achtigs, zeg maar. En daar borduurt Ferrari op voort door bij deze auto een kofferset aan te bieden die maximaal gebruik maakt van de kofferruimte voor. Hoeft u niet te bestellen: twee Samsonites van trolley-formaat passen ook perfect.

Schokgolf door de auto
Zoals gezegd, de F1-bak (die je ook als volledige automaat kunt rijden) is een optie. We zitten een beetje in dubio. Want aan de ene kant werkt de bak buitengewoon goed. Het opschakelen gaat snel, het terugschakelen ook super met dat subtiel dotje tussengas. Zoals gezegd gaat het opschakelen gepaard met een fikse portie gezonde actie: een schok door de hele auto heen en een schreeuw van de krachtbron. Maar we vinden het heerlijk. Evengoed zouden we de handbak ook graag een keer uitproberen. Want zo'n middenconsole met een opengewerkt chromen schakelpatroon heeft toch ook wel wat.

Ook een optie op de F430 Spider F1: onze keramische remschijven rondom.
angspeelplaten van 36 (voor) en 35 centimeter doorsnede (achter). Ze remmen niet alleen super (zitten ook op de Enzo) maar bieden ook -zo zegt Ferrari- een ongekende levensduur. Goed voor 350 rondjes op Ferrari's testcircuit Fiorano. Dus maken we ons hier geen zorgen. Brembo tekent voor deze vertraag-installatie.
Het is maandagavond, ik ben inmiddels snotverkouden en voel een verkramping bovenin mijn rug, tussen de schouderbladen. Als ik denk waar dat door komt, moet ik weer grijnzen. Bent u ook zo toe aan de primavera?