Eerste Colt belangrijk voor vroeg succes Mitsubishi ... en hij had twee versnellingspoken

Mitsubishi trad als een van de laatste Japanse automerken toe tot de Nederlandse markt, waar op dat moment Datsun, Honda, Mazda, Subaru en Toyota al actief waren. In die jaren reed Nederland nog massaal Kadett, Kever of Escort en werd er sceptisch tegen de Japanse auto aangekeken. Zoals we dat – overigens terecht - ook deden bij de eerste Hyundai Pony (Korea) of de Yue Long Feeling (Taiwan). In Engeland werd Mitsubishi in eerste instantie onder de merknaam Colt verkocht. Ook daar was 1974 het debuutjaar. De typenaam Colt duikt voor het eerst op in 1962, wanneer Mitsubishi de Colt 600 introduceert.

Mitsubishi Colt

Wij maken voor het eerst in 1978 kennis met de compacte Mitsubishi die deze naam draagt. Er waren best al wat kleine, voorwielaangedreven hatchbacks op de markt, zoals de Fiat 127, de Renault 5, de Ford Fiesta, de Volkswagen Polo en de Honda Civic. Reden voor Mitsubishi om ook een poging te doen om een graantje mee te pikken. De Colt kwam in drie motorvarianten: de 1.2, de 1.4 en de 1.4 turbo. Die laatste versie, met een 105 pk motor, is zeer zeldzaam. Terwijl het nieuwe model in 1984 al in de showroom stond, werd de oude nog tot in 1985 geleverd als Colt Eterna.

De Mitsubishi Colt Turbo is zeer zeldzaam.

Ook de tweede Mitsubishi Colt was er weer als Turbo, een 1.6.

Twee poken: kies je eindoverbrenging

De grijze Colt is met moeite aan de praat te krijgen en vergt een behendige rechtervoet om in leven te worden gehouden. En kijk nou: twee poken! Deze Mitsubishi heeft een soort achtversnellingsbak. Met de pook waarop ‘power’ en ‘economy’ staat, kan de bestuurder namelijk de eindoverbrenging selecteren. Een soort hoge en lage gearing dus, zoals we dat van terreinauto’s kennen. Je zou dus in theorie elke versnelling in beide overbrengingen kunnen rijden en zodoende over een achtbak beschikken, maar dat doe je natuurlijk niet. De beste keus: power in de stad of in de bergen, economy voor de rest.

Overzichtelijk dashboard

Het dashboard is voor een auto uit die tijd overzichtelijk van opzet, met bedieningsschakelaars voor de verlichting en de ruitenwissers aan de zijkant van het gedeelte waarin het instrumentenpaneel is ondergebracht. Een oplossing die enigszins doet denken aan de bedieningssatellieten in een Citroën CX. Het paneel met schuifregelaars en draaiknop van de klimaatregeling zit mooi op ooghoogte en vlak daaronder is ruimte voor inbouw van een radio, waarvan de luidsprekers bovenin het dashboard kunnen worden gebouwd. Verder weinig luxe, ook al is het dan een GLX…

Grand Luxe in de Colt GL maar daarvan merk je weinig

De vijfdeurs Colt is een paar jaar jonger en iets eenvoudiger. Hij mag dan als ‘Grand Luxe’ door het leven gaan, veel is daarvan niet te merken. Zo te zien zijn het digitale klokje en de achterwisser naderhand ingebouwd. Het is allemaal zwart vanbinnen en dat ziet er stuk somberder uit dat het beige interieur van de 1400. De achterportieren maken de instap daar een stuk gemakkelijker en er valt warempel nog te zitten ook op de achterbank. Hier gingen vroeger hele gezinnen mee op vakantie, waar vandaag de dag de schatjes op de riante zetels van een SUV of MPV mogen plaatsnemen.

Ja, ook ik zat ooit met mijn lange lijf op de achterbank van een Colt, met naast mij een schoolvriend en voorin zijn ouders. En een vouwwagen aan de trekhaak. Naar de Veluwe? Nee, de reis voerde ons naar Zwitserland. Ik weet nog goed dat er op de autobahn regelmatig moest worden teruggeschakeld om de top van een lange klim te bereiken. En ja, toen was het ook warm in de zomer en moesten we het stellen met het minimale beetje lauwe lucht dat vanuit de voorste ventilatieroostertjes naar binnen stroomde. En alle ramen stonden natuurlijk half open. 

Alarmlichten en starttkabel

De oude grijze is inderdaad lastig aan de praat te houden, merken we als we onderweg zijn naar een geschikte fotolocatie. De laatste meters voor het verkeerslicht gebruik ik de handrem, zodat de motor via het gaspedaal aan de praat kan worden gehouden. Een paar kilometer later lijkt het echter helemaal over en uit. Alsof de benzine op is. Daar staan we dan, met de alarmknipperlichten aan in de berm.

Na een tijdje starten slaat het Coltje toch weer aan en kunnen we verder. Om, eenmaal aangekomen op een parkeerterrein van een recreatieplas, weer af te slaan. Dan wil hij echt niet meer. De accu heeft voldoende prik om tot in het oneindige door te starten, maar de vierpitter houdt het voor gezien. Gelukkig is de dealer waarvan we de twee exemplaren lenen niet ver weg en tien minuten later staat de servicebus paraat. De monteur krijgt de motor aan de praat, waarop de machine al weer snel zwijgt. Goed, kom maar op met die sleepkabel. Een Japanse auto die niet op eigen kracht vooruit komt, het moet toch niet gekker worden. Zijn beige soortgenoot loopt echter perfect, dat is het goede nieuws. We besluiten om het grote parkeerterrein van een Zwolse voetbalclub als fotolocatie te gebruiken, zodat er met de nukkige 1400 in elk geval niet meer hoeft worden gereden. Het zij hem vergeven.

Colt was geen koopje 

Het twaalfhonderdje wil echter wel vooruit. Veertig jaar oud is hij. De technische staat is nog prima en dat merk je meteen. Geen gerammel vanuit het onderstel en geen bijgeluiden vanuit de aandrijflijn. De vierbak laat zich met de lange pook licht en kraakvrij bedienen en het valt op dat de derde en vierde versnelling vrij lang zijn. Een toerenteller heeft deze Colt niet, maar je hoort dat de motor ook bij 100 km/h vrij rustig loopt. Uiteraard werkt alles aan boord; we hadden niet anders verwacht van een Japannertje uit die tijd. Verder valt op hoe klein deze auto eigenlijk is, zeker in vergelijking met wat we vandaag de dag gewend zijn. Ook de stoelen zijn van bescheiden formaat, maar bieden desondanks nog een redelijke zit. Het zicht rondom is, zoals in zoveel klassiekers en youngtimers, erg goed. Slanke raamstijlen maken het mogelijk. Ondanks de compacte buitenmaten valt de ruimte achterin niet eens tegen. In zijn tijd vormde de Colt een prima propositie, hoewel hij met zijn prijs van rond de €7.000 niet wezenlijk goedkoper was dan bijvoorbeeld een Volkswagen Golf of Opel Kadett. Hij had hooguit een iets betere standaarduitrusting, maar ook dat is marginaal. Voor Nederland kreeg de Colt uiteindelijk toch nog iets bijzonders, aangezien Nedcar in Born van 2006 tot en met 2012 deze Mitsubishi bouwde. Ook dat is inmiddels geschiedenis. En het werd nog erger: tegenwoordig is de Mitsubishi Colt niets anders dan een gerebadgede Renault Clio. 

Hier vind je de technische gegevens van de Colt 1.2 uit 1983 en hier die van de Colt 1.4 uit 1980