LEXUS CT 200h (2015)

Het bleek een gouden zet van Lexus om met de aandrijflijn van de Toyota Prius een premium auto te bouwen. Zo werd op de zakelijke markt een succesvolle vuist gemaakt tegen de diesels van de concurrentie. Vanwege de lage CO2-uitstoot was immers (eveneens) slechts 14 procent bijtelling van toepassing, terwijl de wegenbelasting beduidend lager lag.

De auto waarmee we vandaag gaan rijden, is zo’n ex-leaser. Nu eens niet zo’n obligate grijze of zwarte, maar donkerbruin-metallic. Ook de bekleding is donkerbruin. Chic! Ruim vier jaar oud en net geen ton gelopen, staat hij bij Lexus Eindhoven te wachten op een nieuwe baas. De vraagprijs is inclusief een pakket aan services (garantie, apk, onderhoudsbeurt, pechhulp en dergelijke) plus na aanschaf de Red Carpet Treatment. Daarmee heeft Lexus een goede zet gedaan: door het hoge servicepeil hebben klanten het idee iets bijzonders te rijden. Wij waren er van onder de indruk toen we voorbeelden hiervan ‘ondergingen’. En bijzonder is deze hybride: met de zogeheten Hybrid Health Check is tot zestien(!) jaar garantie mogelijk, zonder kilometerbeperking. Heel mooi, maar op andere punten vinden we de aandrijflijn minder passend. Plankgas geven moet je met de CVT maar niet doen, want dan gaat de motor loeien. Ook is een aanhanger niet mogelijk en zijn de prestaties vrij bescheiden. Het brandstofverbruik is dat gelukkig ook. De opgegeven waarde is theoretisch, maar 1 op 20 moet mogelijk zijn en dat is uiteraard prima.

Ook prima, zelfs meer dan dat, is de sfeer aan boord: fraaie materialen en een bouwkwaliteit die boven alle twijfel verheven is. Qua binnenruimte is de CT tussen de 4 en de Q30 gepositioneerd. De uitrusting van deze Business Line laat ook weinig te wensen over. De lay-out van het dashboard en de besturing zorgen voor een zen-achtige rijbeleving, met als enige dissonant de soms lastige muisbediening van diverse functies op de middenconsole. Maar nogmaals: zolang het niet met een loden rechtervoet gaat ... Opvallend is dat het onderstel wat straf is afgeveerd, dus zit er zeker een vleugje sportiviteit in de CT 200h. Wat de CT vóór heeft op zijn opponenten is dat Lexus een gearriveerde naam is. Je hoeft niets uit te leggen wanneer je zegt Lexus te rijden, iets wat zich uit in een geringere waardedaling: de 4 en de Q30 hebben samen minder kilometers gereden dan de CT! Aan de auto zelf was dat niet te merken.

DS 4 130 PureTech Chic (2017)

Met premium valt meer te verdienen dan met het gewonere werk, moet Citroën hebben gedacht, dus ontwikkelde het enkele jaren geleden de DS-lijn, eerst als onderdeel van het merk met de dubbele chevron, later zelfstandig. Terwijl de DS 3 zich goed kon meten met Mito, A1 en Mini en de DS 5 in dieselhybridetrim ook niet gek scoorde dankzij wederom de bijtellingregels, bungelde de DS 4 er een beetje tussenin. Echt succesvol is dit model nimmer geweest, de hogere koets ten spijt. Die vormgeving zorgt overigens wel voor een bescheiden hoofdruimte achterin, terwijl de benen daar de meeste plek van ons trio hebben.

Voorin is het juist andersom: de minste beenruimte, maar de meeste hoofdruimte. In de breedte is de Fransman het meest genereus. Pakken we de Germaanse concurrentie erbij, dan is de DS 4 samen met de Audi A3 algemeen gezien het ruimst. Ook slikt de kofferbak de meeste bagage en mag de welvaartsknobbel de zwaarste last dragen. Daarbij weegt de 4 het minst en samen met de ruime onderhoudsintervallen zorgt dat voor een niet al te grote aanslag op de huishoudportemonnee.

Daarover gesproken: deze 4 is het goedkoopst (de vraagprijs van € 17.995 is inclusief onderhoudsbeurt en zes maanden Bovag-garantie, apk niet aan de orde) van de geportretteerde premiums, maar is toch het jongst én heeft de kleinste boodschap gedaan. Allemaal pluspunten, maar toch weet deze occasion als geheel niet helemaal te overtuigen. Het zitcomfort is uitstekend, maar wordt voor een aardig deel tenietgedaan door het stevige onderstel. Citroën zal het hebben gedaan om ondanks de hoge koets toch een goed wegcontact te bewerkstelligen, maar het stoterige gedrag op korte hobbels komt niet erg verfijnd over en heeft niets met zijn gepensioneerde oma te maken! De besturing is licht en direct en de bak laat zich juist vrij zwaar bedienen. Met de 130 pk sterke 1.2-driepitter kom je feitelijk niets tekort, maar gevoelsmatig zou een krachtiger blok beter passen. Het interieur kenmerkt zich door een goede bouwkwaliteit en er zijn mooie materialen gebruikt, maar in deze standaard Chic-uitvoering missen we de leren zetels met horlogebandstructuur. Die zouden de cabine echt naar een hoger niveau tillen.

Al met al lijkt de DS 4 er ook qua concept een beetje tussenin te zitten: boven de generalisten, maar het premiumpodium heeft deze auto nog niet bereikt.

INFINITI Q30 1.6T PREMIUM (2016)

Als we kort door de bocht de Lexus CT een vermomde Toyota Prius noemen en de DS 4 een aangeklede Citroën, wat is de Infiniti Q30 dan? Een incognito Mercedes-Benz A/GLA? En waarom zou je dan niet meteen voor de Duitser gaan? Die heeft ijzersterke naam en faam, terwijl Infiniti – op het oude continent tenminste – een kwakkelend bestaan leidde. Dit is in een notendop het lot van Infiniti in het algemeen en van de Q30 in het bijzonder. Erg jammer, want de compacte Japanner heeft bij ons een sterke indruk achtergelaten.

Sterker, van deze drie premiumalternatieven vinden we de Infiniti het meest homogeen. We treffen een mooi samenspel aan tussen aandrijving, onderstel, comfort en uitrusting. De viercilindermotor, die afkomstig is van Das Haus, biedt weliswaar de minste kracht, maar weet in de praktijk met fraaie cijfers toch de concurrentie klop te geven, op het verbruik na. Ook hier een lichte, maar directe besturing, terwijl de zesbak zich met voldoende tegendruk laat bedienen zonder weerbarstig te worden. In combinatie met het prettige meubilair en een mooi uitgebalanceerd onderstel levert dat een ontspannen reis op. Die reis dient van tevoren wel goed te worden gepland, want met de beperkte ruimte aan boord (zowel in de cabine als onder de koffer klep) hebben we meteen het grootste nadeel te pakken.

Voorin gaat het in de lengte en hoogte nog wel (de breedte is iets minder), maar achterin is een lange rit voor volwassenen niet bepaald prettig. Daarbij zorgt de koets ook nog eens voor een opgesloten gevoel. We kennen het ook van de A. Over de koets gesproken: die is uiteraard smaakgevoelig, maar wij vinden hem er met zijn gedrongen, krachtige lijnen beslist aantrekkelijk uitzien, niet in het minst dankzij de 18inch wielen van de testauto. Die zijn daarmee groter dan de exemplaren onder de 4 en de CT, maar qua weggedrag weet de Q30 ons ook op dit punt te verrassen. Oneffenheden worden goed weggefilterd en ga je (te) hard een bocht in, dan treedt licht en eenvoudig oplosbaar onderstuur op.

Hier geen fratsen die de concurrentie heeft (CVT, blingbling), maar een doordacht en gedegen geheel. Eigenlijk typisch Mercedes! Maar ja, het is een Infiniti, een merk dat zich hier terugtrekt, waardoor de toekomst (afschrijving, onderdelenvoorziening) ongewis is. Gaan we puur op de auto af, dan weet de Q30 het meest te overtuigen.