Dacia Sandero Stepway – Afscheid duurtest

Nou, de Dacia is ons heel goed bevallen. Hij heeft een hoge gunfactor en in een tijd dat bijna alle nieuwe auto’s geheel elektrisch of deels elektrisch zijn, is het gewoon leuk om weer eens terug te gaan naar de basis. De Sandero is immers een auto met verbrandingsmotor, zonder enige vorm van elektrificatie en voorzien van een lpg-tank. Vooral de aangenaam lage prijs van de brandstof maakt veel goed. Dan is het aan de pomp rommelen met een nippel, de hendel op de aansluiting draaien en het ingedrukt houden van de vulknop beter te verdragen. Alleen langs de snelweg betaal je soms een bedrag per liter dat richting de 1 euro gaat. Dacia’s op lpg hebben in Nederland een verloopje nodig; het systeem dat er standaard op zit, is voor autogas tanken in veel zuidelijke landen afdoende.

We ondernamen in september al vrij snel een rit naar Italië. Met een gemiddeld brandstofverbruik van 1 op 14,2 en €182 aan autogaskosten kwamen we weer thuis en dat zijn natuurlijk prachtige cijfers wanneer je ruim 2.800 kilometer hebt afgelegd.

Dat fraaie verbruik zakte in de winter naar 1 op 12. De driecilinder start altijd op benzine, en schakelt vervolgens vrij snel over op lpg. Bij lage temperaturen kost het overschakelen op autogas iets meer tijd en dan duurt het zo maar enkele minuten eer de motor op lpg draait. De 1.0-driecilinder met turbo is er een met een aan-uitkarakter, maar verder probleemloos. Daarnaast was het domweg leuk om weer eens met een handbak te rijden, maar echt fijn schakelen doet de transmissie helaas niet.