Dacia Dokker TCe 115 Lauréate (2013)

De Dokker is een Dacia in de beste tradities. Het is een auto met een simpele aankleding, maar die wel veel ruimte en spullen biedt voor je geld. De Roemeen oogt vanbuiten saai, strak en simpel en soms ook wel wat goedkoop. Zeker qua interieurafwerking past de Dokker in het rijtje van de andere Dacia's van nu. De opzet van het dashboard en de aanwezige voorzieningen zijn vergelijkbaar met die in (bijvoorbeeld) de Lodgy, al is de Dokker nog wel een stukje kaler. Kijk maar eens naar het mechanisme waarmee je de gordels van de voorstoelen in hoogte kunt verstellen; in andere Dacia's is dat netjes aan het zicht onttrokken door een afdekplaatje, in de Dokker kijk je zonder pardon tegen bouten en kaal plaatwerk aan. Is dat erg? Wat ons betreft niet, maar het geeft wel aan waar we de Dokker moeten plaatsen. Dit is één van de meest rudimentaire auto's van 2013.

De stoelen in de Dokker vallen wat tegen. Zeker tijdens een wat langere rit merk je dat de steun aan je lendenen onder de maat is, terwijl je door de vlakke zitting de neiging hebt om onderuit te glijden. Achterin is de achterbank van de Dacia 'slechts' in ongelijke delen neerklapbaar. Hoewel de Dacia niet buitengewoon breed is, is de ruimte op de achterbank acceptabel voor drie personen. Riant is anders, maar het is er prima uit te houden, ondanks de keiharde binnenbekleding van de schuifdeuren en de achterruitjes die je maar een paar centimeter kunt openklappen. Voor een gezin bestaand uit vijf leden is het leven aan boord van de Dacia niet zo gerieflijk.

Dat wil overigens niet zeggen dat de Dacia een belabberd rijdende of oncomfortabele (met uitzondering van de stoelen) auto is. Het onderstel van de Dokker is goed in balans en biedt een redelijke mate van comfort. Wel heeft hij behoorlijk last van zijwind. Bovendien is de auto niet de stilste op de markt.

Prima aandrijflijn

Er is – afgezien van de prijs-kwaliteitverhouding – één vlak waar de Dacia prima scoort: zijn aandrijflijn. De Dokker heeft de moderne 1,2-liter turbomotor van Renault in zijn neus, en dat is een ronduit prettige machine. Hij levert al bij lage toerentallen veel trekkracht en reageert lekker alert. Wel jammer is dat de koppeling enigszins ongevoelig aangrijpt. De Dokker heeft 15-inchwielen met wieldoppen, centrale vergrendeling met afstandsbediening, elektrische bediende ramen vóór, parkeersensoren achter, een handbediende airco en een navigatiesysteem. Dan heb je de luxe echt gehad. In de Dacia zul je zelf de verlichting moeten inschakelen. Regen? De Dokker laat je zelf de ruitenwisserhendel beroeren. En ook een cruisecontrol ontbreekt, waardoor je bent overgeleverd aan een inschakelbare begrenzer waarbij je altijd zelf gas moet blijven geven. Dat zal voor de verwende automobilist anno 2013 natuurlijk even doorbijten zijn, maar wie bereid is dergelijke concessies te doen, houdt veel geld in zijn zak.