Citroën C5 Aircross - Kia Sportage - Mitsubishi Eclipse Cross - Test

Het belang van de Sportage voor Kia kan bijna niet worden overschat. De betaalbare SUV zette de Koreanen in ons land prominent op de kaart, terwijl andere merken nog helemaal niet bezig waren met een dergelijk model. De laatste jaren krijgt de Sportage er echter de ene na de andere concurrent bij. Op basis van het modulaire EMP2-platform heeft Citroën bijvoorbeeld de eigenzinnige C5 Aircross en Mitsubishi doet een gooi met de Eclipse Cross. Bij Kia zelf zitten ze echter ook bepaald niet stil en hoewel de Sportage in beginsel het oudste model van dit trio is, heeft hij als enige zijn facelift al gehad.

Er veranderden trouwens geen fundamentele zaken. Xenonverlichting maakte plaats voor led en op detailniveau werden uiterlijk en innerlijk bijgepunt en dat was het wel zo’n beetje. In alle eerlijkheid valt dat ook wel te zien in het interieur. Het grote multimediasysteem en de digitale klokkenwinkel uit bijvoorbeeld de Xceed zijn in de Sportage afwezig en het materiaalgebruik kan de toets der kritiek maar net aan doorstaan. Wel blinkt het uit in bedieningsgemak; zowel het digitale als fysieke deel laat zich ontzettend gemakkelijk doorgronden. Veel knoppen in logische clusters zorgen ervoordat het buitengewoon eenvoudig is om alles naar je hand te zetten. Nog zo’n voorbeeld: door de afstandsknop van de adaptieve cruisecontrol ingedrukt te houden, schakelt het systeem desgewenst over naar ‘gewone’ cruisecontrol. Een zitrij naar achteren laat de Sportage ook geen steken vallen. Het panoramadak slokt wat ruimte op, maar voor een gemiddelde Nederlander blijft er voldoende ruimte over. Helemaal achterin is de Sportage zeker niet de ruimste in het segment. Krap valt het met 503 liter echter ook weer niet te noemen.

VLEUGJE MPV

Toch moet de Koreaan in dit opzicht wel zijn meerdere erkennen in de Citroën C5 Aircross. Daar past, afhankelijk van hoe je het indeelt, tussen de 580 en maar liefst 1.630 liter in. Dat indelen gaat in de C5 met een vleugje MPV. De achterbank laat zich namelijk in drie gelijke delen neerklappen en verschuiven, zodat de indeling van het interieur beter is aan te passen op de vervoersbehoefte dan bij de Aziatische tegenstanders. Helemaal voorin valt op dat Citroën volledig zijn eigen plan trekt. Niet alleen in deze test, ook binnen het eigen concern. Mooie materialen, brede fauteuils met veel ruimte en een tamelijk minimalistische opzet van het dashboard. Kwalitatief maakt het allemaal wel een goede indruk. Ergonomisch zijn er nog wel wat verbeterpunten aan te wijzen. Te vaak moet je in het infotainmentsysteem op zoek naar een functie en hoewel de onder het scherm geplaatste sneltoetsen een helpende hand bieden, leidt het meer dan noodzakelijk af van het rijden.

Mitsubishi vliegt het weer op een andere manier aan en kiest voor een soort mousepad-achtige bediening voor het centrale infotainmentscherm. Niet onze favoriete optie, zeker niet omdat je soms een paar keer op en neer moet om in een submenu een optie te veranderen. Gelukkig is er ook een touchscreen en heb je het scherm niet heel vaak nodig. Zo ontbreekt navigatie, al vormt dat door de aanwezigheid van Apple CarPlay- en Android Auto-ondersteuning geen groot gemis. Het fysieke interieur kenmerkt zich door degelijke, maar wat sobere materialen die niet altijd even goed bij elkaar lijken aan te sluiten. Neem bijvoorbeeld de knoppen voor de stoelverwarming, die totaal niet lijken te passen bij de knoppen eromheen. Het geeft het interieur iets grofstoffelijks en dat is jammer. Overigens maakt het wel een oerdegelijke indruk en ondanks de relatief compacte buitenmaten is er op de achterbank niet waarneembaar minder ruimte. Door een in twee ongelijke delen verschuifbare achterbank is ook de Mitsubishi goed aan te passen aan de hoeveelheid spullen en de lengte van de mensen op de achterbank.

BOVENGEMIDDELD KRACHTIG

Vanwege het relatief hoge gewicht van SUV’s zit er doorgaans een bovengemiddeld krachtige motor in en dat is in deze test niet anders. De Eclipse Cross levert de minste kracht van dit stel en zelfs dan gaat het al om 163 pk en 250 Nm uit een 1,5-liter viercilinder benzinemotor met turbo. Die drijft de voorwielen aan via een continu variabele transmissie. Normaal gesproken worden we niet zo enthousiast van zulke trans missies, maar de combinatie met een koppelrijke turbomotor maakt het totaalplaatje in de praktijk best prettig. Doordat de viercilindermotor veel koppel bij lage toerentallen heeft, kan de motor veel werk verzetten zonder dat je er als bestuurder veel van merkt. Lekker vlot optrekken gaat dus in relatieve rust; pas als het vol gas gaat, begint de auto te jengelen. Dan simuleert de Mitsubishi schakelmomenten om het gevoel van acceleratie te laten aansluiten bij je gehoor. Zo profiteer je van de naadloze versnelling van een CVT, zonder vaak last te hebben van de hoge geluidsproductie die doorgaans met het principe gepaard gaat. De prestaties zijn vol accelererend weliswaar iets minder dan die van zijn tegenstanders in deze test, maar door de rust aan boord geeft de Eclipse Cross nooit het idee dat hij te weinig vermogen heeft.

Toch gaat het in de Kia een stukje vlotter. De 1,6-liter turbomotor levert 177 pk en dankzij een razendsnel schakelende automaat met dubbele koppeling en zeven versnellingen toont de Koreaan zich de snelste sprinter. Opvallend genoeg gaat het standaardsprintje volgens de meetapparatuur meer dan een halve seconde sneller dan de fabriek opgeeft. Ook op de tussensprints blijft de Sportage zijn tegenstanders voor, al wordt het verschil met de Citroën dan wel klein. De automaat met dubbele koppeling gedraagt zich daarbij meestal keurig, zodat de schakelmomenten bijna ongemerkt gaan. Uitzondering op de regel is de gang van één naar twee. Daar wil de automaat nog wel eens twijfelen voordat de tweede versnelling echt wordt ingelegd.

Bij Citroën kiezen ze weer voor een andere transmissieoplossing in de vorm van een achttraps volautomaat. Die blijkt afgestemd op lage toerentallen. Bij het wegrijden tracht de transmissie tijdens het schakelen zoveel mogelijk het toerental van de motor te beperken en de gangwisselingen gaan razendsnel en soepel. De versnellingsbak werkt bovendien goed samen met de koppelrijke 1.6 PureTech-motor. Hoewel die met 181 pk het meeste vermogen levert, kan de Citroën de Sportage er niet mee bijbenen. Niet dat het je heel veel uit zal maken, want de C5 Aircross grossiert in rust en stilte aan boord en ongemerkt onthaast je daar helemaal.

MAXIMALE SOUPLESSE

Misschien komt dat nog wel meer door het onderstel, dat gericht is op maximale souplesse. Waar andere merken graag schermen met de dynamische capaciteiten van hun modellen richt Citroën zich liever op zo veel mogelijk comfort. Het resulteert in een auto die verkeersdrempels in een 30 km/h-zone ook daadwerkelijk met 30 kan nemen zonder ongemak te veroorzaken. Ook op de snelweg betalen de zachte veren en schokdempers zich terug in de vorm van een waterbed-achtig comfort. Helaas werkt het boterzachte onderstel niet zo lekker samen met de Kleber-vierseizoenenbanden.

Op vochtig wegdek moet de elektronica er al snel aan te pas komen om een catastrofe in de kiem te smoren. Ook de remweg maakt weinig indruk. Zelfs onder vrijwel ideale omstandigheden heeft de Citroën 10,3 meter nodig om vanaf 50 km/h tot stilstand te komen. Nee, een setje fatsoenlijke banden is een noodzaak bij een dermate zacht onderstel.

ANDERE UITERSTE

Aan het andere uiterste van het spectrum bevindt zich de Kia Sportage, die voor een SUV opvallend strak de bocht om gaat. In combinatie met het kleverige rubber kun je veel meer tempo meenemen de bocht in dan je op basis van zijn gewicht en zwaartepunt zou denken. Ook de remweg is aanzienlijk korter dan bij de andere twee auto’s. Het comfort lijdt er wel een beetje onder. Op de snelweg lijkt het onderstel nooit helemaal tot rust te willen komen en alle oneffenheden voel je dan ook.

Blijft over de Mitsubishi, die precies tussen de andere twee in gaat zitten. Hij rijdt met beduidend meer souplesse dan de Kia, zonder zo week aan te voelen als de Citroën. Het eco-rubber heeft geen massa’s grip, maar het voldoet en maakt de Mitsubishi tot een heel aardig compromis, dat zowel in de stad als op buitenwegen prima tot zijn recht komt. Alleen de erg gevoelloze besturing zou wat beter kunnen zijn. Vooral rond de middenstand lijkt er soms helemaal niets te gebeuren en dat voelt niet zo prettig. Wat dan weer wel heel prettig is: de prijs van de Eclipse Cross. Tenminste, in relatieve zin. Onze testauto is een zogenaamde Black Edition, die zich – niet geheel verrassend – onderscheidt met diverse zwarte accenten. Ook zijn comfortverhogende voor zieningen als stoelverwarming, klimaat regeling en een Rockford Fosgate-audiosysteem allemaal aanwezig. Diverse actieve veiligheidssystemen zijn vanaf de Black Edition ook standaard. Alleen metallic lak vergt een extra investering, waarmee de totaalprijs op € 39.780 komt. Voor een nog luxere Instyle, met onder meer leren bekleding en elektrische stoelverstelling, komt er nog € 2.500 bij.

MEER FLEXIBILITEIT

Daarmee zou de prijs en de uitrusting meer in de buurt komen van die van de Citroën C5 Aircross, die inclusief opties neerkomt op € 47.012. In tegenstelling tot de Aziaten werkt Citroën met meer losse opties of optiepakketten, waardoor de flexibiliteit groter is. Overigens zijn zo’n beetje alle opties die op de toch al tamelijk complete Business Plus-uitvoering te bestellen zijn voor dat geld wel aanwezig. Van elektrisch verstelbare en verwarmbare fauteuils tot een handsfree achterklep en alle veiligheidssystemen die de Fransen kunnen aanbieden: het zit erop, eraan en eronder. Helaas, voor Citroën dan, geldt dat ook voor de Kia Sportage en die kost inclusief alles net iets minder: € 46.690. Zelfs stoelventilatie is dan aanwezig, net als zo’n beetje alles wat de Citroën ook heeft.

Als we al een kritische noot zouden willen kraken, dan betreft het de koppeling van veiligheidssystemen aan een specifiek uitrustingsniveau. Wil je autonome noodremassistentie of dodehoekdetectie in je Sportage, dan moet je dus verplicht voor de duurste GT PlusLine-uitvoering gaan. Daar staat dan weer tegenover dat de garantievoorwaarden van Kia de gunstigste zijn. Dat voordeeltje komt, ondanks het groeiende aanbod concurrenten, nog steeds niet onder vuur te liggen.