Cadillac STS

In de jaren '90 raakten de Amerikanen hun binnenlandse reputatie van Standard of the World kwijt aan de luxe importmerken Lexus, Mercedes en BMW. Maar Cadillac is druk bezig om zijn oude reputatie terug te veroveren.

De ommezwaai begon in 1999 met de introductie van de Art & Science-styling in de Evoq-concept-car. Die moest herinneringen aan vroeger oproepen en gunde een blik in de toekomst, die inmiddels met de nieuwe Escalade en de komst van de CTS, XLR en de SRX werkelijkheid is geworden.

Maar om te concurreren met de 'imports' moet je niet alleen producten hebben, je moet vooral kwaliteit leveren. Aan de verbetering daarvan is hard gewerkt en dat heeft intussen zijn vruchten afgeworpen. Voor 't eerst sinds 1989 zit Cadillac weer in de lift. De productie nam toe van 172.000 exemplaren in 2001 tot 230.000 in 2003.
Ook de compleet nieuwe STS moet natuurlijk perfect in orde zijn om 't te kunnen opnemen tegen zijn luxe concurrenten. Nog niet zolang geleden werd je uitgelachen als je een Cadillac op hetzelfde niveau plaatste als een BMW, Lexus of een Mercedes. Kun je binnenkort wél serieus die vergelijking maken met een STS? Deze rij-impressie is een eerste indicatie.

Nieuw materiaal

De nieuwe STS staat net als de CTS en de SRX op GM's Sigma platform dat speciaal voor achterwielaandrijving is ontwikkeld. De STS vervangt de Seville, waarvan productie vorige zomer al is gestopt om alle aandacht te kunnen geven aan de nieuwe sedan.
En aandacht heeft de ontwikkeling van de STS inderdaad gekregen. Bij de presentatie van de auto in GM's nieuwe akoestische centrum konden we constateren dat het Cadillac menens is om weer mee te spelen in het veld van de luxe merken. Bij de ontwikkeling van de STS was niet alleen verbetering van kwaliteit en afwerking belangrijk, maar ook het terugbrengen van geluid. Cadillac gebruikt als eerste nu gelamineerd staal; twee dunne lagen staal samengevoegd door een dun laagje rubber. Bij de nieuwe STS wordt deze sandwich onder meer gebruikt voor het schutbord tussen motorruimte en cabine. Dat maakt een enorm verschil. Het gelamineerde staal dempt de geluiden aanzienlijk.
Verder is veelvuldiger gebruikgemaakt van high strength-steel, wat niet alleen bijdraagt aan een grotere stijfheid, maar daardoor ook minder geluid doorgeeft.
Met het gebruik van het Sigma-platform heeft Cadillacs luxe sedan nu dus achterwielaandrijving. Als optie is er een limited slipdifferentieel en bovendien is er een versie met vierwielaandrijving. Cadillac gebruikt voor zijn AWD van een vaste tussenbak, die de aandrijfkrachten 40/60 procent over vóór- en achteras verdeelt. Waarom Caddy geen elektronisch geregelde AWD gebruikt? Dave Leone, de chief engineer van de STS, bevestigde desgevraagd dat er weliswaar vanaf het begin AWD is meegenomen in de planning, maar dat er niet genoeg tijd was om zo'n systeem te ontwikkelen: 'Maar daar wordt inmiddels wél hard aan gewerkt. Over enige tijd is dat er.'

Winkelen

We begonnen onze rij-impressie met de 255 pk sterke STS V6 VVT, die verrassend volwassen prestaties levert. We kennen zijn kwaliteiten al van de ervaringen met de CTS (en de SRX), maar hij presteert ook in de zwaardere (1.772 kg) STS uitstekend. Je hebt niet het gevoel dat je power tekortkomt en als er geen V8 zou zijn, zou je er niet snel naar verlangen. De V6 accelereert in 7,3 s naar 100 km/h. Vergeleken met de 7 s die zijn toekomstige concurrent, de BMW 530i, nodig heeft, is dat niet slecht. Met zijn koppel van 342 Nm bij 3.200 tpm zijn ook de tussenacceleraties goed. De STS helt nauwelijks en ligt op de rechte weg als een huis. Deze 'basis'-STS heeft gewoon een stevig weggedrag en binnenin is het comfort overeenkomstig de luxe klasse. De besturing is licht, maar zou rechtuit wat meer gevoel kunnen geven.
Alle versies zijn standaard uitgerust met StabiliTrak, tractiecontrole, ABS en remassistent. Er is bij de STS geen keus qua transmissie; zowel de V6 als de V8 werkt samen met een intelligente vijftraps Hydramatic-automaat. Die elektronisch geregelde sequentiële (DSC) transmissies verschillen in detail en zijn elk afgestemd op de betreffende motorvariant. Ze 'spelen' bovendien in op het rijgedrag van de bestuurder en kunnen daardoor later of eerder terugschakelen. Het meest opvallende is dat van schakelen helemaal niets merkt; je voelt niets, je hoort niets. Je zou kunnen denken dat men voor de STS bij Lexus is gaan winkelen...

Aan 't werk

Ondanks het feit dat V6 de goedkoopste is, zal de STS in de Verenigde Staten 't meest verkocht worden met de 4,6-liter Northstar V8 VVT. Die levert 320 pk en heeft een maximum koppel van 459 Nm bij 4.400 tpm. Standaard heeft de STS 17-inchwielen, maar er is een performance versie met 18-inchwielen met een verlaagd onderstel en bredere banden.
Onderweg met de V8 kan je meteen genieten van het bekende V8-geluid. Dat is weliswaar gedempt, maar gelukkig nog wel aanwezig. Als je op kruissnelheid rijdt, is het in de cockpit erg stil en bij het accelereren hoor je net voldoende dat er gewerkt wordt. Even optrekken is met de STS V8 geen enkel probleem en de sprint van 0-100 moet deze versie kunnen doen in 6.3 s en zo voelt het ook.
In Michigan zijn er heel wat wegen waar er hier een daar nog flinke kuilen in het wegdek zitten, maar die worden door de onafhankelijke wielophanging van de STS keurig weggewerkt. Ook in samenwerking met de V8 werkt de transmissie voorbeeldig. Een noodstop bewijst dat de remmen doen waarvoor ze ontwikkeld zijn, terwijl het pedaal ook onder normale omstandigheden een stevig gevoel geeft.
De reden nog een rondje met de performance versie met sportonderstel en Magnetic Ride Control, een dempingssysteem dat 1.000 keer per seconde het dempingsniveau bijstelt. Dat is bij 100 km/h iedere 3 cm afgelegde weg. Je kunt dat natuurlijk niet voelen. Verder hebben we ons nog even onze best gedaan met de STS 4 (de versie met all-wheel-drive in combinatie met de V8) op één van de B-wegen die er in de buurt van Detroit nog veel zijn. Achter het stuur van de STS4 konden we ons indenken dat zo'n versie hier echt zin heeft. Niet alleen omdat je vaak via zo'n onverharde weg naar je huist rijdt, maar ook vanwege de sneeuw in de strenge winters.

Op smaak

De cockpit van de STS is zonder meer luxueus ingericht met standaard leren bekleding. De uitrusting is zoals in dit segment verwacht mag worden. De stoelen zitten uitstekend, de rugleuningen zijn berekend op lange mensen en de positie achter het stuur is op allerlei manieren prima instelbaar. Het instrumentenpaneel is overzichtelijk en gemakkelijk af te lezen met zwarte wijzers op witte wijzerplaten.
Zes airbags, sleutelherkenning en starten met de startknop zoals in de XLS is standaard, net als een Bose-stereosysteem met cd-speler. Adaptive cruise control is een optie. We vonden de gebruikte materialen passen bij een auto in de luxe klasse en ook de afwerking zag er verzorgd uit. Over de uitrusting van de Europese STS en prijzen is nog niets bekend. In september is hij bij de Amerikaanse dealers gearriveerd.