BMW 2-serie Gran Tourer

Van tijd tot tijd worden er in de autowereld heilige huisjes omver geschopt en ook een tamelijk traditioneel merk als BMW maakt zich daar wel eens schuldig aan. Is dat erg? De oudere lezers zullen zich wellicht nog herinneren dat BMW begin jaren tachtig van de vorige eeuw het ondenkbare deed door een BMW met dieselmotor aan te kondigen. Die oudere lezers weten dan wellicht ook dat die 524td een verrassend fijne auto bleek, die aan Freude Am Fahren maar weinig inboette. De iets jongere lezers herinneren zich vast nog wel dat BMW aan het einde van de vorige eeuw een grote SUV onthulde. Schande, toeterde de halve zure wereld. Alle lezers weten wat er van de X5 geworden is. Wat de boer niet kent dat eet hij niet, maar gelukkig heeft hij vorig jaar al mogen proeven van de 2-serie Active Tourer dus zal hij dit supersized Beijers hapje met voorwielaandrijving vast door zijn strot krijgen.

Maar laten we de boeren verder aan Yvon Jasper over en ons concentreren op de kern van de zaak en dat is de BMW 2-serie Grand Tourer, een Active Tourer die maar liefst 22 centimeter is verlengd en daardoor genoeg ruimte heeft om een standaard derde zitrij te huisvesten. Nou zou je misschien denken dat ze aan de achterkant van de Active Tourer een stukje hebben aangelast, maar zo eenvoudig heeft BMW zich er niet vanaf gemaakt. Hoewel de onderhuidse techniek natuurlijk gelijk is, nam de wielbasis toe met maar liefst tien centimeter. Verder groeide de overhang naar achteren nog eens ruim tien centimeter en dat zet zoden aan de dijk. Om de boel niet uit verhouding te trekken is het lijnenspel op de zijkant opnieuw getekend en om te voorkomen dat de passagiers op de derde zitrij last krijgen van het sardientjes-syndroom loopt de daklijn wat minder snel af, waardoor hij achteraan maar liefst vijf centimeter hoger eindigt dan bij de Active Tourer. Of het resultaat visueel is geslaagd, laten we uiteraard aan jou over. Het zal de die hard BMW-fans misschien niet bekoren, maar welke concurrent in dit segment hangt er wel als poster boven de jongensbedjes? Puur toevallig lopen we op de terugreis op het vliegveld van München BMW's ontwerpbaas Adrian van Hooydonk tegen het lijf, dus we vragen het de meester zelf. "Deze auto is niet zo zeer bedoeld voor de die hard BMW-liefhebber," geeft hij toe. "Maar er zijn mensen die veel ruimte nodig hebben, het zij voor hun gezin of voor hobby, maar toch een fijn sturende auto willen rijden. Dat zijn degenen voor wie de Gran Tourer is bedoeld." Niettemin erkent Van Hooydonk meteen dat de Gran Tourer een sprong in het diepe is voor BMW: "De zoveelste generatie van een succesvol model vervangen is altijd weer een uitdaging, maar een nieuw segment aanboren is minstens zo spannend." Dat de Gran Tourer niet gewoon een verlengde Active Tourer is, bevestigt hij ook: "Beide modellen hebben we tegelijkertijd naast elkaar ontwikkeld."

Doordacht

Snel instappen dan maar, want van het interieur van deze Gran Tourer zal de BMW-adept wel degelijk warmlopen. De bekende stijl van BMW is hier mooi consequent doorgetrokken. Het dashboard is mooi tijdloos vormgegeven, met strakke, vloeiende lijnen en goede materialen. De ergonomie is uitstekend doordacht, waardoor BMW weer een mooi opgeruimd instrumentenpaneel wist te maken zonder veel functies te moeten verstoppen. Wat we ten opzichte van de grotere BMW's wel missen, is het headup-display in de voorruit. De Gran Tourer heeft (afhankelijk van de uitvoering tenminste) wel een headup, maar dat is er een van het type zoals onder andere Peugeot dat maakt, dus met een opstaand glaasje boven de klokken. Jammer, want het is veel mooier om de informatie in de voorruit te krijgen en BMW hééft die techniek in huis. Navraag leert ons dat het niet in deze auto past. Dat heeft te maken met de hoek van de voorruit en de ontbrekende ruimte onder de klokkenkoepel. Om de focus van de ogen niet te zwaar te belasten moet de brandpuntafstand van de geprojecteerde info minimaal vijf meter zijn en daarvoor ligt de voorruit te vlak. Dit is het systeem van Mini (die hetzelfde probleem heeft, zij het dat die ruit juist weer te verticaal staat).

Uitgehold

De zitpositie in de Gran Tourer is dik in orde. Je kunt de hoogte kiezen die veel mensen naar dit segment lokt, maar toch kun je de stoel ook redelijk diep laten zakken en in combinatie met het bekende stevige BMW-stuur dat je ver rnaar je toe kunt trekken zit je dan aardig sportief. Op de achterbank heb je volop ruimte; mede dankzij de wat uitgeholde rugleuningen van de voorstoelen is de beenruimte heel behoorlijk en door de gewijzigde daklijn krijg je ook volop hoofdruimte. Om de flexibiliteit nog wat te vergroten heeft BMW de achterbank in de rijrichting over veertien centimeter verschuifbaar gemaakt. Dat gaat in drie delen (40-20-40 procent), maar het foefje dat Opel toepast waarbij de buitenste zittingen wat dichter naar elkaar kom je aan 620 liter. De rugleuning plat gooien kan uiteraard ook (dat gaat elektrisch vanuit de kofferbak, terug omhoog echter gaat met de hand) en dan kom je uit op 1.820 liter met een net niet helemaal vlakke vloer. Achterin die vloer zit een slimme uitsparing waar je de hoedenplank mooi in kunt opbergen. De derde zitrij is voor kinderen ruim genoeg en zelfs als volwassene kun je er best een paar kilometer opgevouwen zitten, mits je voorbuurman wat inschikkelijkheid weet op te brengen.

Het grappige is dat BMW de derde zitrij standaard aanbiedt op de Gran Tourer. Echter, als je hem niet wilt, kun je hem optioneel weglaten.. tegen minderprijs van € 500. 't Is maar hoe je het benadert.

Wie deze auto overweegt voor het karakteristieke BMW-gevoel, moet echt eerst even gaan proefrijden. Want wat ze zelf ook roepen, feit blijft dat je die fijne balans van een achterwielaandrijver kwijt bent. We duiken snelle bochten in en dan schuift de auto toch echt wel wat naar buiten met de neus en dan moet je juist van het gas af om te corrigeren. We rijden de 220i; die heeft 192 pk en 280 Nm en die krachten voel je echt wel in je stuur.

Echter, je moet niet de fout maken de lat dermate hoog te leggen. Want hoewel het qua concept misschien geen echte BMW is, kunnen we wel stellen dat dit de fijnst uitgebalanceerde auto in dit segment is en dat is dan weer wél typisch BMW. In de middenstand is de besturing rustig en koersvast, maar zodra je de bocht in gaat, wordt het tamelijk direct en communicatief. Daarbij biedt het stuur behoorlijk wat weerstand, zonder dat het te zwaar wordt. En die balans zit ook in het onderstel. De verlengde wielbasis maakt de auto net nog wat beter in balans en de demping weet een relatief zachte vering te behoeden voor de nadelen daarvan, waardoor de Gran Tourer tegelijk comfortabel en sportief kan voelen. Toegegeven, ons exemplaar heeft de dynamische, instelbare demping en dat is niet standaard.

Driecilinder

De 220i komt met zijn 192 pk prima uit de voeten, maar dit is dan ook de dikste benzine en natuurlijk niet de motor waar Nederland massaal mee gaat rijden. Lager op de trap staat de driecilinder 118i met 136 pk (maar die was helaas niet beschikbaar tijdens de introductie) en later in de zomer komt er nog een 116i met 102 pk. Bij de komst naar ons land op 6 juni zijn er ook drie diesels beschikbaar. De 216d is een nieuwe driecilinder diesel met 116 pk die bij ons extra interessant is vanwege de 20 procent bijtelling (zowel handgeschakeld als automaat). Helaas konden we die ook nog niet rijden. Daar boven komen de 218d en de 220d. Die laatste heeft standaard automaat en als enige de mogelijkheid tot xDrive vierwielaandrijving. Deze werkt met een Haldex-koppeling van de vijfde generatie op het differentieel van de achteras. BMW heeft het gaspedaal daar extra inspraak bij gegeven, zodat de achterwielen wat sneller (alleen op commando van het pedaal, nog voordat slip dreigt op te treden) worden bijgeschakeld. Een extra klep op die Haldex zorgt ervoor dat bij alleen voorwielaandrijving ook de laatste restjes wrijving achterin worden uitgeschakeld, hetgeen het verbruik weer wat moet drukken.