BMW 118d Business (2011)

De BMW 1-serie was destijds een écht nieuw model en hij reed als een echte BMW. En daar stapte de sportieve (lease)rijder graag in, zo bleek. Op verjaardagsfeestjes van carrièremakende dertigers ging het niet meer over hoeveel bier je de vorige avond had gedronken, maar over hoeveel opties je op je 1-serie kon bestellen voordat je aan je maximale leasebedrag zat. Nu is er dan de nieuwe 1-serie. Die is meer 'allround' dan de vorige, die té uitgesproken was op veel gebieden.

Er zijn mensen die de voorkant van de BMW mooi vinden, vooral die bult op de motorkap. Wij vinden de nieuwe 1-serie qua design juist niet zo geslaagd. De vorige leek beter in verhouding en had een uitgesprokener achterkant. De nieuwe 1-serie werd langer en breder en kreeg een grotere wielbasis. Resulteert dat in meer ruimte op de achterbank? Dat was immers één van de pijnpunten van de vorige 1-serie. Het antwoord is ja, maar het slechte nieuws is dat het nog steeds niet overhoudt met de beenruimte. Kinderen zullen het nog wel uithouden achterin, maar voor volwassenen is het qua beenruimte aan de krappe kant. Bij de 1-serie draait het om het leven voorin en dan vooral het leven van de persoon op de linkerstoel. Die kijkt uit op een strak dashboard.

De ergonomie is prima. Vooral het iDrive-systeem werkt erg fijn. Een punt van kritiek op de vorige 1-serie was het materiaalgebruik. Veel kunststof delen op het dashboard voelden nogal hard en/of hol en daardoor goedkoop aan. Dat is bij de nieuwe versie sterk verbeterd. De stoelen van de BMW zijn op zich oké, maar niet zo robuust en we missen wat zijdelingse steun. Toch is de zitpositie top: het stuur is goed axiaal verstelbaar en de stoel kan desgewenst lekker laag worden gezet voor meer contact met de auto. Helemaal goed.

Enorme stap

De 1-serie had altijd 100 procent BMWwaardige rijeigenschappen. Er kleefde wel een 'maar' aan: het nogal hard afgestemde onderstel. Leuk voor een bochtig polderweggetje, maar op lange snelwegritten vrij vermoeiend. Hier heeft BMW een enorme stap gezet, met als resultaat een onderstel dat prachtig in balans is. Het comfort is dankzij een 'zachtere' afstelling van vering en demping aanzienlijk toegenomen, terwijl er nog genoeg scherpte overblijft om de sportieve bestuurder te blijven behagen. Onvermijdelijk is dat de koets wat meer overhelt in de bocht. Net als de vorige is-ie in eerste instantie (veilig) onderstuurd. Je moet echt gaan forceren om de kont om te krijgen. De superfijne, directe besturing zorgt voor de hoogste pretfactor; alleen BMW kan de installatie zó lekker afstellen.

De tweeliterdiesel is een prima motor met ruim voldoende power. Wel maakt hij wat rumoer bij het accelereren. De transmissie is prettig. Wel moet je wat kracht zetten om van verzet te wisselen en het koppelingspedaal te bedienen. Het draagt bij aan het imago van de 'rijdersauto'. Volgens de fabriek zou de 318d een gemiddeld verbruik van 4,4 l/100 km moeten halen. Dat dit niet realistisch is, weten we, tenzij je er erg bewust mee bezig bent. Maar de eerste leaserijder die dat doet, moeten we nog tegenkomen. De realiteit is 5,6 l/100 km (1:17,9). Toch een prima waarde.